Ο δικαστικός Γολγοθάς του τριαντάχρονου ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Νίκου Γόδα, αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης εναντίον των ναζί που εκτελέστηκε από το μεταπολεμικό κράτος στην κερκυραϊκή νησίδα Λαζαρέτο τον Νοέμβριο του 1948, ξεκίνησε τρία χρόνια νωρίτερα.
Στις 11 Ιουνίου 1945, έξι μήνες μετά την έναρξη της ένοπλης ταξικής σύγκρουσης του τελευταίου μήνα του 1944 και τέσσερις μήνες μετά την «ειρηνευτική» Συμφωνία της Βάρκιζας, η Εισαγγελία Εφετών Αθήνας εξέδωσε σχετικό κλητήριο θέσπισμα, για την προσαγωγή του σε δίκη. Ήδη τον είχαν συλλάβει και τον είχαν φυλακίσει. Έμελλε να βρεθεί κατηγορούμενος σε δύο δίκες.
Η πρώτη δίκη του, το 1945, ξεκίνησε στις 23 Ιουνίου και τελείωσε στις 14 Ιουλίου, στο λεγόμενο και Κακουργιοδικείο Αθήνας, το Δικαστήριο των εν Αθήναις Συνέδρων. Μία άλλη δίκη του στο ίδιο δικαστήριο, η οποία δεν είναι ακόμα γνωστό αν ολοκληρώθηκε και πότε, αφού σταμάτησε λίγο μετά την έναρξή της, έγινε το 1947. Έτσι κι αλλιώς, ήδη είχε καταδικαστεί σε θάνατο.
Παρωδία δίκης ήταν εκείνη που έγινε μες στο κατακαλόκαιρο του 1945, με 26 κατηγορούμενους συνολικά, όλους αγωνιστές του τόπου του, της χαροκαμένης από τους ναζί ηρωικής Κοκκινιάς, της ανταρτομάνας Νίκαιας όπως επίσης λέγεται η Κοκκινιά, περιοχή που είχε υποφέρει από τα ναζιστικά κτήνη και από προδότες με κουκούλες, όσο καμία άλλη στη χώρα. Εντασσόταν στο πλαίσιο των διώξεων που εξαπολύθηκαν, για την καθυπόταξη του λαού, σε βάρος αντιστασιακών αγωνιστών του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ), του στρατού του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ), με πρόσχημα την ένοπλη και βέβαια αιματηρή σύγκρουση του Δεκέμβρη του 1944, καθώς δεν έσκυβαν το κεφάλι.
Η δίκη του δημοφιλούς ποδοσφαιριστή και των συναγωνιστών του διαδραματίστηκε σ' ένα ζοφερό κλίμα που δημιουργούσαν οι κυρίαρχες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της εποχής. Διεξήγαγαν ξέφρενες και αποκρουστικές εκστρατείες «πτωματολογίας», για ΕΛΑΣίτες και κομμουνιστές «σφαγείς» που... έβγαζαν μάτια και κατακρεουργούσαν πτώματα αθώων πολιτών!
Για να καλύψουν βέβαια δικά τους ανομήματα στη διάρκεια της Κατοχής και μετά μαζί με τον αγγλικό Στρατό και να συγκαλύψουν τις αιτίες και τους υπεύθυνους των Δεκεμβριανών.
Ο αθλητής του Ολυμπιακού ήταν αγωνιστής μέσα κι έξω από τα γήπεδα. Είχε πάρει μέρος ως μαχητής του ΕΛΑΣ, με το όπλο στο χέρι, σε γνωστές, ιστορικές μάχες και επιχειρήσεις, όπως μια πενθήμερη στην Κοκκινιά και τη γύρω περιοχή. Μαζί και στη μάχη για τη σωτηρία του εργοστασίου της «Ηλεκτρικής», που φεύγοντας οι ναζί ήθελαν να καταστρέψουν, για να βυθίσουν την Αθήνα και τον Πειραιά στο σκοτάδι. Στα Δεκεμβριανά πολέμησε στον Πειραιά εναντίον των Άγγλων σε μάχες στη Δραπετσώνα, στον Προφήτη Ηλία και αλλού.
Ένα σκηνοθετημένο σκηνικό, καθώς ξεκίνησε η δίκη του, με μαυροντυμένες γυναίκες και άλλους έξαλλους ψεύτικους ή αληθινούς συγγενείς «αθώων θυμάτων» του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ από κάθε περιοχή της Αττικής, μέσα κι έξω από την αίθουσα της δίκης, καθιστούσε προβληματική την προσέλευση μαρτύρων υπεράσπισης και τη διεξαγωγή μιας στοιχειωδώς ομαλής διαδικασίας, με σεβασμό στα δικαιώματα της υπεράσπισης. Ήταν τόσο αφόρητη και ασφυκτική η κατάσταση που ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, καταξιωμένος νομικός, καθηγητής του Ποινικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών και ηγετικός παράγοντας του Λαϊκού Κόμματος, ενός κόμματος της εποχής αντίστοιχου με τη σημερινή Νέα Δημοκρατία, παραιτήθηκε από συνήγορος των κατηγορουμένων. Αποχώρησε από τη δίκη, προχωρώντας σε δήλωση-καταγγελία προς τους συναδέλφους του, εξουσιοδοτώντας τους να τη δημοσιοποιήσουν.
Έλεγε η δήλωση του Κων. Τσουκαλά, που είναι δημοσιευμένη σε φύλλο του «Ριζοσπάστη» της 3ης Ιουλίου 1945, όπως διατυπώθηκε αρχικά σε επιστολή του στον συνάδελφό του, αγωνιστή συνήγορο υπεράσπισης των κατηγορουμένων, Σταύρο Κανελλόπουλο:
«Το θέαμα σμήνους γυναικών κραυγαζουσών, λιποθυμουσών διηνεκώς και τους συνηγόρους απειλουσών, ούτω δε ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΣΩΝ την διαδικασίαν, δια πρώτη φοράν συνήντησα κατά την τεσσαρακονταπενταετή δικηγορίαν μου. Σου ομολογώ ότι υπό τοιαύτας συνθήκας αισθάνομαι ότι είναι αδύνατον να εκτελέσω το καθήκον μου, όπως αντιλαμβάνομαι τούτο, και όπως συνηθίζω να το εκτελώ (...) Είναι περιττόν να σου δηλώσω ότι ευρίσκομαι εις το πλευρόν σου ως και των λοιπών συναδέλφων της υπερασπίσεως».
Ο αδελφός του Νίκου Γόδα, καθώς προσερχόταν στο δικαστήριο, έπεσε θύμα άγριου ξυλοδαρμού από μπράβους της τραμπούκικης οργάνωσης Χ, ανέφερε το φύλλο της 30ής Ιουνίου της ίδιας εφημερίδας, καταγγέλλοντας ως δράστες έναν «εσμό από συμμορίτες της Χ και γερμανοτσολιάδες μεταμφιεσμένους σε εθνοφύλακες».
Τέτοιοι υποτιθέμενοι πατριώτες, μπροστά στο δικαστήριο «κυνηγούν τον αδελφό του κατηγορουμένου Γόδα, τον πιάνουν, τον ξυλοκοπούν και τον πηγαίνουν στο... Σταθμό Α' Βοηθειών», συμπλήρωνε η εφημερίδα.
Εκείνη ήταν που ξεσκέπασε ανοιχτά το ποιόν σειράς μαρτύρων κατηγορίας και τραμπούκων που έστεκαν φρουροί μέσα κι έξω από το δικαστήριο, αναφέροντας:
Μια «στρατιά ολόκληρη από κατάπτυστους προδότες, πράκτορες των χιτλερικών Ες Ες όπως ο Π. Παπαδ(...), ο Ε. Μπου(...), οι αδελφοί Κασιδ(...), ο Σαρα(...), ο Μάλ(...) αποτελούν (...) το κύριο στήριγμα της κατηγορίας, το βάθρο για τη νομιμοποίηση μιας εκ των προτέρων και "άνωθεν" υπαγορευμένης σκόπιμης καταδίκης».
Υποτίθεται ότι ο Νίκος Γόδας και οι 25 συναγωνιστές του, σύμφωνα με ένα γενικόλογο και αόριστο κατηγορητήριο, ανέπτυσσαν... κακουργηματική δράση, άσχετη με την ένοπλη σύγκρουση του Δεκέμβρη του 1944. Το παραπεμπτικό βούλευμα του απέδιδε την τρομερή κατηγορία ότι «μετ' άλλων αγνώστων, υπό κοινού συμφέροντος κινούμενοι, συναπεφάσισαν (...) και συνομολογήσαντες αμοιβαίαν συνδρομήν, εν Νικαία και παρά τω Ασύλω Κοκκινιάς και αλλαχού κατά το από 4ης Δεκεμβρίου 1944 μέχρι της 4ης Ιανουαρίου 1945 χρονικόν διάστημα κατ' εξακολούθησιν και δια πολλών μερικωτέρων πράξεων εκ προμελέτης απεφάσισαν και εξετέλεσαν ανθρωποκτονίας κατά υπερτετρακοσίων ατόμων (!!!) και συνήργησαν εις τα παρά των άνω αγνώστων πραχθέντα κακουργήματα πριν ταύτα εκτελεσθώσι, ενώ εξετελούντο και αφού εξετελέσθησαν». Αυτά έγιναν, υποτίθεται, σε χώρο στην περιοχή του Σχιστού, πίσω από το παλιό Άσυλο Κοκκινιάς που αποτελούσε κέντρο της τοπικής Εθνικής Πολιτοφυλακής του ΕΑΜ και δύναμης του ΕΛΑΣ, αλλά και απροσδιόριστα... «αλλαχού».
Στη δικογραφία, ωστόσο, αναφέρονταν μόνο 131 ονοματεπώνυμα «φονευθέντων» κατά το κατηγορητήριο από τον ΕΛΑΣ, εν πολλοίς άγνωστα στους κατηγορούμενους.
Ο Νίκος Γόδας και οι λοιποί κατηγορούμενοι, δηλαδή, κατηγορούνταν ότι μαζί με άλλους «άγνωστους» σκότωσαν δίκην κακούργων εκατοντάδες «άγνωστους», πέρα από κατονομαζόμενα πρόσωπα, υποτιθέμενα θύματά τους. Έπρεπε να αποδείξει, μεταξύ άλλων, όπως και κάθε ένας από τους 26 κατηγορούμενους, ότι δεν σκότωσε... 270 και πλέον ανώνυμα πρόσωπα.
Έξι μήνες μετά τις ένοπλες συγκρούσεις, τα ονοματεπώνυμα εκείνων, όπως έλεγε η δικογραφία, ήταν... «εισέτι άγνωστα»!
Οι μάρτυρες κατηγορίας
Στα πρακτικά που τηρήθηκαν, αναφέρεται ότι στις 23 Ιούνη 1945 κατά την έναρξη της δίκης, ο κατηγορούμενος αθλητής, «ερωτηθείς υπό του Προέδρου περί της ταυτότητός του κλπ., απεκρίθη ότι ονομάζεται Νικόλαος Γόδας, εγεννήθη εν Μ. Ασία και κατοικεί εν Νικαία, ο πατήρ του ονομάζεται Βασίλειος και είναι άεργος, η δε μήτηρ του Βασιλική, (ο ίδιος είναι) ετών 27, υπάλληλος, άγαμος και χριστιανός ορθόδοξος, γράμματα γνωρίζει και δεν έχει κατηγορηθεί άλλοτε».
Όσα έμελλε να καταμαρτυρήσουν μερικοί διαβόητοι μάρτυρες κατηγορίας σε βάρος του ίδιου και άλλων αγωνιστών, μόνον είχαν... φτάσει στα αυτιά τους, είτε τα είχαν κάπως διακρίνει εκ του μακρόθεν. Ο κατάλογος των μαρτύρων κατηγορίας έφθανε τους 77, δεν εμφανίστηκαν, όμως, ούτε οι μισοί από αυτούς, αν και οι περισσότεροι φέρονταν να έχουν συγγενική σχέση με θύματα των συγκρούσεων. Έσπευσαν ως μάρτυρες, μαζί με αστυνομικούς και λίγους συγγενείς θυμάτων των συγκρούσεων, πασίγνωστα μέλη των προδοτικών Ταγμάτων Ασφαλείας, άτομα ύποπτα για άμεση σύμπραξη με τους Γερμανούς στο εγκληματικό Μπλόκο της Κοκκινιάς και άτομα που ήδη κατηγορούνταν, με δεκάδες μηνύσεις, ως κανονικοί δολοφόνοι αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης στη διάρκεια της Κατοχής.
«Ο Γόδας εφέρετο ως εκτελεστής, ήτο λοχαγός του 5ου Λόχου του 2ου Τάγματος (του ΕΛΑΣ) και είχε σημαίνουσαν θέσιν», κατέθεσε ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας, διοικητής του Ε' Αστυνομικού Τμήματος Κοκκινιάς, Κοντο(...), ξερνώντας χολή κατά του ΕΛΑΣ, του ΕΑΜ και του «στασιαστικού» ΚΚΕ για φόνους αθώων συμπολιτών του. Υπερθεματίζοντας, υποστήριξε ότι «οι φονευθέντες» από τον ΕΛΑΣ στο Άσυλο Κοκκινιάς «υπερβαίνουσι τους πεντακοσίους».
Κι αυτό, ενώ παραδέχθηκε, όταν οι συνήγοροι υπεράσπισης το πίεσαν, ότι γνώριζε πως ο ίδιος ο ΕΛΑΣ είχε την πολιτική θέση να εκτελεί όσους μαχητές του σε περίπτωση που έκαναν αυθαίρετες εκτελέσεις και ότι είχε γνώση δύο τέτοιων συγκεκριμένων περιπτώσεων.
Ο ίδιος κατέθεσε στο δικαστήριο υποτιθέμενα ενοχοποιητικά έγγραφα που δήθεν ανακάλυψε στο Άσυλο Κοκκινιάς τις παραμονές της κατάθεσής του ενώπιον του δικαστηρίου και γι' αυτό, υποτίθεται, δεν τα είχε συμπεριλάβει στην προανακριτική του κατάθεση. Το δικαστήριο απέρριψε ασυζητητί αίτημα της υπεράσπισης για αναβολή της δίκης, ώστε να διακριβωθεί από ανεξάρτητους ειδικούς η γνησιότητά τους. Οι συνήγοροι των κατηγορουμένων τα κατήγγειλαν ως εξόφθαλμα πλαστά, αλλά οι δικαστές δεν συγκινούνταν από τέτοιες βαριές καταγγελίες, κατήγγειλε την επόμενη μέρα η εφημερίδα του ΚΚΕ.
Ενωμοτάρχης της Χωροφυλακής κατέθεσε ότι στον χώρο του Ασύλου Κοκκινιάς, όπου είχαν μεταφερθεί «συλληφθέντες παρανόμως» από τον ΕΛΑΣ, «ήλθε ο Γόδας και κατέγραψε τους κρατουμένους», μόνο, προσθέτοντας, σε απάντησή του σε σχετική ερώτηση: «Ο λαός της Κοκκινιάς ήθελε να μας λιντζάρη, αλλά οι συνοδεύοντες ημάς ελασίτες μάς επροστάτευσαν». Είπε μάλιστα, αν και αυτό δεν γράφτηκε στα ελλιπή και μονομερή πρακτικά, ότι στην Πολιτοφυλακή, στο Άσυλο Κοκκινιάς, φέρονταν με ευγενή τρόπο και του ζήτησαν συγγνώμη που είχαν συλλάβει κι εκείνον.
Η πίεση των συνηγόρων υπεράσπισης οδήγησε σε μερικές περιπτώσεις σε αναίρεση προανακριτικών καταθέσεων. Μάρτυρας που σύμφωνα με την προανακριτική του κατάθεση είχε δει κατηγορούμενους με... μαχαίρι στα δόντια, «έτοιμους να κατακρεουργήσουν», το αρνήθηκε. Άλλος, που υποστήριζε ότι βρισκόταν κρατούμενος στο Άσυλο, παραδέχθηκε ότι τις ίδιες μέρες ήταν σε αγγλοκρατούμενη ζώνη.
«Ο γραμματέας έγραψε ό,τι ήθελε», είπε άλλος μάρτυρας κατηγορίας για τη φερόμενη ως κατάθεσή του στον ανακριτή, αλλά δεν γράφτηκε το παραμικρό στα πρακτικά.
Μαστίγωμα στον Γόδα με βούρδουλα
Άλλος μάρτυρας κατηγορίας από Τάγμα Εθνοφυλακής και παρόμοιος μάρτυρας χωρίς καν αστυνομική ιδιότητα προκάλεσαν την αντίδραση του Νίκου Γόδα. Έγραψε ο «Ρ»: «Ο Γόδας φωνάζει ότι ο εξεταζόμενος μάρτυρας Σαρ(...) μπήκε στο (αστυνομικό) τμήμα που εκρατείτο και τον μαστίγωσε με βούρδουλα».
Το δικαστήριο έκρινε ότι αυτό δεν έχει την παραμικρή σχέση με την υπό «κρίσιν» υπόθεση.
Όταν ο εθνοφύλακας παραδέχθηκε ότι σ' αυτό ξυλοκοπούσαν τους κατηγορούμενους της δίκης, ο πρόεδρος του δικαστηρίου αντέδρασε λέγοντας:
– Μα τι θέλατε, λοιπόν, να τους χαϊδεύει;
Άλλος μάρτυρας κατηγορίας υποστήριξε, σχετικά με έναν αδελφό του που λόγω προδοτικής στάσης κινδύνεψε με λιντσάρισμα από πλήθος λαού: «Ο (...) και ο Γόδας πήραν τον αδελφό μου και ήκουσα να τον ξυλοκοπούν, εις ερώτησίν μου δε διατί τον δέρνουν ο Γόδας μού έδωσε μια κλωτσιά και έφυγε». Άλλος που είχε πιαστεί από ΕΛΑΣίτες ανέφερε αόριστα ότι «(...), ο δε Γόδας (ήταν) αρχηγός ομάδας» και τον είχε ακούσει, είπε, να φωνάζει, για προδότες που οδήγησαν σε συλλήψεις, βασανισμούς και εκτελέσεις αγωνιστών, πως «όποιος έχει βουτήξει τα χέρια στο αίμα θα το πληρώση εδώ».
Αυτά, σύμφωνα με τα επίσημα πρακτικά της δίκης.
Υπερασπιστές των Ταγμάτων Ασφαλείας και ομολογία βίας
Ήταν πολλά τα όσα άλλα σημαντικά πράγματα συνέβαιναν παράλληλα στη δίκη και δεν κρίθηκαν άξια να συμπεριληφθούν στα επίσημα πρακτικά.
Να ένα από αυτά:
Ανάμεσα στους προαναφερθέντες μάρτυρες κατηγορίας ήταν και υπολοχαγός πια της Εθνοφυλακής, πρώην ταγματασφαλίτης, δηλαδή μέλος των προδοτικών Ταγμάτων Ασφαλείας της κατοχικής περιόδου που ακόμα και η αντιΕΑΜική κυβέρνηση του Καΐρου τα είχε χαρακτηρίσει ως εχθρική δύναμη στην υπηρεσία του ξένου κατακτητή. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση συνηγόρου της υπεράσπισης, έδωσε την εξής απάντηση:
– Μάλιστα ήμουνα στα Τάγματα του Παπαδ(...) και δεν έχω να δώσω λόγο σε κανένα...
Παρενέβη τότε ο Εισαγγελέας, για να τον υπερασπίσει, λέγοντας χωρίς ντροπή, ενώ ήταν γνωστό πως το πρόσωπο αυτό κατηγορούνταν ακόμη και για εμπρησμό φιλοΕΑΜικών χωριών της Πελοποννήσου:
– Ο κ. μάρτυς έχει δίκιο. Δεν είναι έγκλημα που υπηρέτησε στα Τάγματα...
Τέτοιες «λεπτομέρειες» δεν τις ανέφερε ούτε ο καθεστωτικός Τύπος της εποχής, που κάλυπτε, υποτίθεται, τη δίκη, είτε αναμασώντας χυδαίες καταθέσεις προδοτών περί «εγκληματιών» του ΕΛΑΣ είτε τηρώντας «λεπτές ισορροπίες», ενώ επέμενε να τις φέρνει στο φως ο «Ριζοσπάστης».
Ταγματάρχης που κατηγορούνταν ότι τον Μάρτη του 1944 σκότωσε επτά αγωνιστές, ήταν «αξιόπιστος» μάρτυρας κατηγορίας για τους δικαστές, αν και επιδόθηκε σε απίστευτο αντικομμουνιστικό παραλήρημα και κατέθεσε αόριστες «φήμες», βολικές για θανατικές ποινές. Τότε, συνήγορος της πολιτικής αγωγής ζήτησε οι κατηγορούμενοι να κηρυχθούν «συμμορία» και άρχισε να λέει ότι με τους Γερμανούς είχε συνεργαστεί... το ΚΚΕ (!!!) και άλλες απίστευτες φαιδρότητες, αλλά το δικαστήριο έκρινε ότι είναι άξιος επίπληξης συνήγορος των κατηγορουμένων που αντέδρασε.
Δεν χώρεσε στα πρακτικά ούτε το ότι ένας από τους κατηγορούμενους σηκώθηκε και είπε, όταν κατέθεσε ο διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος Κοκκινιάς και βασικός μάρτυρας κατηγορίας, ότι ο ίδιος αυτός αστυνόμος τού το ξεκαθάρισε στο Τμήμα: «Ακόμα κι αν σε αθωώσουν στη δίκη, θα σε εκτελέσω εγώ»!
Ούτε ότι ο επίσης κατηγορούμενος στη δίκη Σίμος Τοβλάτογλου, που κι αυτός καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στο Λαζαρέτο, είχε προκαλέσει ευθέως τον ίδιο αστυνομικό διοικητή. Όπως αποκαλύφθηκε, ο κ. Διοικητής, όταν τον κρατούσε φυλακισμένο στο Τμήμα, έβαλε και του φόρεσαν αστυνομική στολή και τον περιέφερε σε δρόμους της Κοκκινιάς!
Ο αγωνιστής Γόδας ήταν επίσης υπεύθυνος, υποτίθεται, για το ότι, όπως επί λέξει κατέθεσε ΕΔΕΣίτης δικηγόρος ως μάρτυρας κατηγορίας, ο οποίος οδηγήθηκε όπως είπε στο Άσυλο Κοκκινιάς από ΕΛΑΣίτες, «καθ' οδόν όλοι οι κάτοικοι της Κοκκινιάς εφώναζον "θάνατος εις τους προδότας"». Συγγενής ενωμοτάρχη του Τμήματος Μεταγωγών Πειραιά υποστήριξε: «Καθ' οδόν συνήντησα δύο κάρα γεμάτα πτώματα, τα οποία συνώδευε ο Γόδας», ο οποίος ήταν... συνοδός σε υποτιθέμενη νυκτερινή μεταφορά του στο Χαϊδάρι για «άλλα εγκλήματα»!
Ενωμοτάρχης της Ειδικής Ασφάλειας κατέθεσε, τάχα ως τεκμήριο εγκληματικής δράσης του ποδοσφαιριστή: «Στο θάλαμο όπου μας έκλεισαν ήλθε ο Γόδας και μας έγραψε τα ονόματα όλων». Ο ίδιος αφέθηκε ελεύθερος, όπως κι άλλοι μάρτυρες κατηγορίες, αλλά έδιναν κι έπαιρναν οι καταθέσεις πως «όποιος έμπαινε στο Άσυλο δεν έβγαινε ζωντανός, εξαιτίας του Γόδα και των άλλων κατηγορουμένων». Έμεναν άφωνοι, μερικοί, όταν οι συνήγοροι υπεράσπισης τους ρωτούσαν: «Τότε εσύ πώς ζεις».
Κάθε τόσο, με εύστοχες παρεμβάσεις τους οι συνήγοροι υπεράσπισης κουρέλιαζαν τους συκοφαντικούς ισχυρισμούς σε βάρος των κατηγορουμένων, που εύκολα έπεφταν σε αντιφάσεις και αναιρέσεις όσων είχαν μόλις πει ή είχαν καταθέσει στον ανακριτή. Άγνωστος Αθηναίος μηχανικός κατέθεσε ότι κάποιο βράδυ στην περιοχή του Σχιστού «εις εκτέλεσιν χωροφυλάκων αντελήφθην τους Γόδαν και (...)», ενώ τελικά παραδέχθηκε ότι βρισκόταν πολύ μακριά από το σημείο και ήταν αδύνατο να διακρίνει αυτό που λίγο πριν είχε υποστηρίξει ως δεδομένο.
Ανάμεσα στους κατηγόρους του Νίκου Γόδα και των άλλων αγωνιστών «έλαμψε» στις 2 Ιουλίου και ο διορισμένος από τους Γερμανούς λαομίσητος δήμαρχος Κοκκινιάς (Χατ...), υποστράτηγος μάλιστα, που ήταν «παρών» στα φονικά μπλόκα των ναζί, ακόμα και σ' εκείνο το τρομερό μπλόκο των γερμανοτσολιάδων της Αθήνας τον Αύγουστο του 1944!
Μια μάνα που έχασε τον γιο της σ' αυτό το μπλόκο έβαλε τις φωνές. Το δικαστήριο την τιμώρησε με 24ωρη κράτηση.
Δύο από τους μάρτυρες κατηγορίας, που ισχυρίστηκαν ότι οι κατηγορούμενοι ήταν «εγκληματίες», είχαν κοινό επώνυμο. «Μάρτυρες κατηγορίας επεστρατεύθησαν γνωστοί συνεργάτες των Γερμανών, όπως οι (Κασιδ.....) που δολοφόνησαν 15 πατριώτες τον Ιούνιο του '44», είχε προαναγγείλει η εφημερίδα του ΚΚΕ.
Δεν χώρεσε στα πρακτικά το γεγονός ότι σηκώθηκε κατηγορούμενος και ενημέρωσε πως εκκρεμούσε μήνυσή του σε βάρος του ενός από τους δύο αυτούς ψευδομάρτυρες γιατί είχε σκοτώσει τον αδελφό του. Ούτε λέξη δεν μπήκε στα πρακτικά και για το ότι ο άλλος αδελφός πήρε τον λόγο και είπε: «Λυπούμαι που δεν πήγα να σκοτώσω χιλιάδες σαν εσάς»!
Αυτός ο ίδιος παραδέχθηκε, αλλά κι αυτό το γεγονός παραλείφθηκε από τα πρακτικά, ότι μαζί με τα αδέλφια του, που υπηρετούσαν στην προδοτική Ειδική Ασφάλεια, είχε πάρει μέρος και στο φοβερό μπλόκο του Αυγούστου του 1944 στην Κοκκινιά!
Ήδη στις 30 Ιουνίου η εφημερίδα του ΚΚΕ είχε δημοσιεύσει κατάλογο θυμάτων σειράς μαρτύρων κατηγορίας της συγκεκριμένης δίκης.
Άλλα ήταν τα πράγματα που ενοχλούσαν πολύ τους δικαστές. Έτσι, όταν συνήγορος ζήτησε να απαγγελθεί κατηγορία για ψευδορκία εναντίον μάρτυρα που ολοφάνερα ψευδολογούσε, ο πρόεδρος έκρινε ότι ο μάρτυρας έχει το δικαίωμα να... υπερβάλλει και ο συνήγορος βρισκόταν εν αδίκω. Επίσης, όταν άλλος συνήγορος υπεράσπισης διέκοψε μάρτυρα κατηγορίας κατηγορώντας τον για ασύστολα ψεύδη, το δικαστήριο απήγγειλε κατηγορία στον συνήγορο!
Δεν τους ενοχλούσαν ούτε κακοποιήσεις συγγενών κατηγορουμένων από Χίτες, όπως μιας μάνας που είχε χάσει τον άλλο της γιο από τους Γερμανούς, οι οποίες γίνονταν καθ' όλη τη διάρκεια της δίκης, είτε μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου είτε στον περίβολό της. Χίτες είχαν στραφεί εναντίον του συνηγόρου του Νίκου Γόδα, Χρήστο Γεωργάτο. «Είναι άξιον θαυμασμού το ότι κατορθώνουμε να συγκρατούμε τους συγγενείς των θυμάτων», σχολίασε προκλητικά από την έδρα του ο κ. Εισαγγελέας. Ο Πρόεδρος είχε πει στον αδελφό του Γόδα, όταν διαμαρτυρήθηκε ότι μέσα στην αίθουσα τον απειλούσαν Χίτες, να αποχωρήσει!
Οι εμφανώς σκηνοθετημένοι ισχυρισμοί των πιο διαβλητών μαρτύρων κατηγορίας κονιορτοποιήθηκαν ωστόσο για τα καλά, όταν κατέθεσε ο επόμενος μάρτυρας κατηγορίας. Σύμφωνα με προγενέστερη ένορκη κατάθεσή του, ως πρώην ΕΛΑΣίτης τα ήξερε καλά όλα τα γεγονότα «από μέσα». Απ' όλους τους μάρτυρες ήταν ο μοναδικός που είχε δει κιόλας τους κατηγορούμενους, ξεκάθαρα και επανειλημμένα, σε ρόλο «εγκληματία». Δεν άντεξε και θαρρετά αποκάλυψε στην κατάθεσή του ενώπιον του δικαστηρίου ότι επρόκειτο για σκευωρία.
Πρωταγωνιστή και ενορχηστρωτή της δεν δίστασε να κατονομάσει τον βασικό μάρτυρα - αστυνομικό διοικητή: «Στο Αστυνομικό Τμήμα Κοκκινιάς», είπε σύμφωνα με ολιγόλογη αναφορά των πρακτικών της δίκης στην κατάθεση που έδωσε, «εδάρην από τον αστυνόμο (Κοντο...) και ηναγκάσθην να καταθέσω όσα κατέθεσα».
Χωρίς να επικαλεστεί το παραμικρό αποδεικτικό στοιχείο για συμμετοχή του κατηγορούμενου σε εκτελέσεις, άλλος μάρτυρας κατηγορίας υπέθεσε προβοκατόρικα: «Ο Γόδας όσον άριστος ποδοσφαιριστής ήτο, τόσον και άριστος εκτελεστής». Αρχιφύλακας, που είπε ότι πράγματι από τον ΕΛΑΣ είχαν συλληφθεί διάφοροι «τσολιάδες», συνομολογώντας ότι ήταν προδότες, κατέθεσε: «Οι (...) και Γόδας εθεάθησαν εις το Άσυλον, αλλά τι εργασίας έκαναν δεν γνωρίζω». Είπε ακόμη ότι σχημάτισε την εντύπωση, καθώς είχε συλληφθεί και οδηγηθεί στο Άσυλο, ότι κάθε κατηγορία εξεταζόταν από τον ΕΛΑΣ «με υπομονή, ακρίβεια και επανειλημμένα», πράγμα που δεν κρίθηκε άξιο να συμπεριληφθεί στα πρακτικά.
Παράλληλα, ένας φαιδρός αστυφύλακας πήγε στο δικαστήριο μόνο για να δώσει τροφή σε ορισμένες εφημερίδες να γράψουν την επομένη για «ωμότητες» του ΕΛΑΣ, υποστηρίζοντας ότι στο Άσυλο είχε μαζέψει... «τρεις τενεκέδες βγαλμένα μάτια και 800 πτώματα»!!!
Άλλος μάρτυρας συνομολόγησε, ωστόσο, ότι στο Άσυλο είχαν κρατηθεί και προσαχθεί στον δικαστικό κλάδο του ΕΛΑΣ «πολλοί δοσίλογοι», ως πασίγνωστα όργανα των Γερμανών.
Τέλος, έμπορος που είχε οδηγηθεί στο Άσυλο Κοκκινιάς μετά από μάχη και τελικά αφέθηκε κι αυτός ελεύθερος, κατέθεσε, ως δήθεν απόδειξη εγκληματικής δράσης του μαχητή του ΕΛΑΣ: «Εκεί είδον τον Γόδαν, όστις μας φύλαγε».
Αυτά ήταν όλα κι όλα όσα μπόρεσαν να καταμαρτυρήσουν εις βάρος του, τα οποία όμως θεωρήθηκαν από το δικαστήριο αρκετά για την καταδίκη του σε θάνατο, ως «αυτουργού ανθρωποκτονιών», σχεδόν ως κακούργου, μολονότι δεν υπήρξε ούτε για δείγμα μία, έστω, κατάθεση ενώπιον του δικαστηρίου, ότι κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο τον είδε, μία φορά έστω, να συμμετέχει σε εκτελεστικό απόσπασμα του ΕΛΑΣ. Του απέδωσαν μόνο ότι έγραφε ονόματα κρατουμένων, ότι... συνόδευε κάρα με πτώματα, ότι μίλησε απειλητικά για τους προδότες, ότι ως μαχητής του ΕΛΑΣ που ήταν φορούσε το δίκοχό του και... έφερε όπλο και ότι διέπραξε το έγκλημα να δώσει... μια κλωτσιά σε κάποιον!
Η άδικη απόφαση επέβαλε την ποινή του θανάτου συνολικά σε 11 από τους 26 Κοκκινιώτες αγωνιστές, συμπεριλαμβανομένου του επίσης εκτελεσμένου αργότερα στην κερκυραϊκή νησίδα Σίμου Τοβλάτογλου. Η θανατική ποινή συνδυάστηκε με την επιβολή βαριών ποινών στους περισσότερους από τους υπόλοιπους, την ίδια στιγμή που το δικαστήριο έκανε λόγο για «άγνωστους» υπεύθυνους «εγκλημάτων».
Η άδικη απόφαση φέρει τον αριθμό 77 και ημερομηνία 14.7.1945
Πειραιώτης σπουδαστής 24 ετών, που δεν ανήκε στο ΕΑΜ και ενώ είχε οδηγηθεί στον χώρο του Ασύλου Κοκκινιάς αφέθηκε ελεύθερος μετά από λίγες μέρες, προσήλθε ως μάρτυρας υπεράσπισης του Νίκου Γόδα, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Συνελήφθην και ωδηγήθην εις το Άσυλον. Εκεί εγνώρισα τον κατηγορούμενον Γόδαν, όστις ενδιεφέρθη δι' εμέ και εμεσολάβησε να αφεθώ ελεύθερος. Ούτος δεν ανήκεν εις την Πολιτοφυλακήν, αλλά εις τον ΕΛΑΣ». Σ' εκείνες τις συνθήκες, μόνον ένας από τους πέντε δηλωμένους μάρτυρες υπεράσπισης του Γόδα έφτασε στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Λιτά και μόνο περιγραφικά χώρεσε στα επίσημα πρακτικά της δίκης η απολογία του αγωνιστή στις 9 Ιουλίου:
«Είτα εκάλεσε ο Πρόεδρος εις απολογίαν τον εκ των κατηγορουμένων Νικόλαον Γόδαν, όστις απολογούμενος ηρνήθη τας εις αυτόν αποδιδομένας πράξεις, ισχυρισθείς ότι, εις το Άσυλον μετέβη περί τις 10-12 Δεκεμβρίου 1944, παρέμεινε περί τας 5 ημέρας, ουδεμίαν δε ανάμιξιν είχεν εις τας κατηγορουμένας πράξεις».
Στάθηκε ολόρθος. Δεν λύγισε, δεν «έπεσε» ούτε στο δικαστήριο. Διακήρυξε το δίκιο του.
Παραλείφθηκε από τα πρακτικά κάθε αναφορά του που παρέπεμπε στην ηρωική οργανωμένη δράση του στο πλαίσιο του αγώνα της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, όπως και κάθε αναφορά σε όσα ανήκουστα διέπραξαν εις βάρος του λαού της Κοκκινιάς και ευρύτερα του Πειραιά οι αντιδραστικές και προδοτικές δυνάμεις την περίοδο της Κατοχής και τον Δεκέμβρη του 1944.
«Πετσοκόφτηκαν» στα πρακτικά της δίκης όλες οι απολογίες των κατηγορουμένων, ένας από τους οποίους είπε ότι το μόνο «αδίκημα» που έχει κάνει και για το οποίο δικαζόταν είναι το εξής: «Ήμουν και είμαι κομμουνιστής». Τόνισε ένας άλλος συγκατηγορούμενός του: «Τα γεγονότα του Δεκέμβρη δεν ήταν κίνημα, αλλά μια αντίσταση της μεγαλύτερης μερίδας του λαού εναντίον της δικτατορίας που τον απειλούσε». Σύμφωνα με τον «Ριζοσπάστη», οι κατηγορούμενοι «απολογήθηκαν θαρραλέα και απόδειξαν ότι έκαμαν το καθήκον τους σαν πολεμιστές και πατριώτες».
Η απόφαση, τόσο για τον Νίκο Γόδα όσο και συνολικά για τους 26 κατηγορούμενους αγωνιστές, εκδόθηκε στις 14 Ιουλίου 1945, μετά από δεκαοκτώ συνεδριάσεις.
Επρόκειτο γι' αυτό ακριβώς που έγραψε την επομένη η εφημερίδα που μέσα σ' εκείνες τις συνθήκες δεν έλειψε ούτε μια μέρα από το δικαστήριο και σε κάθε φύλλο της, όλες εκείνες τις μέρες, απεκάλυπτε με στοιχεία την πλεκτάνη και τη σκευωρία, ενώ ο καθεστωτικός Τύπος τα αποσιωπούσε και έκανε λόγο για κομμουνιστές και ΕΛΑΣίτες... σφαγείς εκατοντάδων αγνώστων, αναμασώντας το χαλκευμένο κατηγορητήριο. Εννοούμε ότι ο «Ριζοσπάστης», όπως θα είδατε ήδη στη σχετική εικόνα, χαρακτήρισε την απόφαση ως «τερατώδες δικαστικό σκάνδαλο». Συνδύαζε μάλιστα το ρεπορτάζ του με την έναρξη δίκης άλλων αγωνιστών, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο αργότερα εκτελεσμένος στην μαρτυρική κερκυραϊκή νησίδα, Ευγένης Χαραλαμπίδης, κατηγορούμενων επειδή τον προηγούμενο Δεκέμβριο πλήθος λαού στη συνοικία Περιστέρι είχε λιντσάρει έναν αστυνομικό διοικητή - υπηρέτη των Ες Ες.
Η δικαστική τριανδρία Εμμανουήλ Σουριαδάκη, Βασίλειου Χατζηβασιλείου και Γεωργίου Χατζάκη, των δικαστών που αποτέλεσαν τη σύνθεση του Δικαστηρίου Συνέδρων Αθήνας στη δίκη του Νίκου Γόδα, κατηύθυνε απροσχημάτιστα τη διαδικασία και την ετυμηγορία ενός δεκαμελούς σώματος ενόρκων, προερχόμενων από επιλεγμένη διαβλητή λίστα σύμφωνα με ειδικές προβλέψεις της σχετικής νομοθεσίας της εποχής, σε όλη τη διάρκεια της δίκης-παρωδίας. Επεδίωξε να καταδικαστεί σε θάνατο και ο κατηγορούμενος λαοπρόβλητος προσωρινός δήμαρχος Κοκκινιάς, μετά την απελευθέρωση από τους ναζί, Σταύρος Μουτάφης, προφανώς σύμφωνα με «άνωθεν» επιθυμία. Ήταν τόσο «σεβαστή» η οποιαδήποτε ετυμηγορία των ενόρκων, ώστε οι τρεις δικαστές δεν δίστασαν να κηρύξουν «πεπλανημένη» και άκυρη την ετυμηγορία τους, όταν δεν συναίνεσαν σε αυτό, ώστε να επαναληφθεί η δίκη του!
Έτσι, αθωώθηκαν τελικά μόνο πέντε από τους 26 κατηγορούμενους. Με την καταδίκη ειδικότερα του δημοφιλούς ποδοσφαιριστή σε θάνατο, η άρχουσα τάξη έστελνε ξεκάθαρα στον ανυπότακτο λαό το μήνυμα, ότι μπροστά στον κίνδυνο να χάσει την εξουσία της θα ήταν τελείως αδίστακτη και δεν θα εξαιρούσε ούτε δημοφιλή πρόσωπα.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης του Γόδα και των άλλων αγωνιστών από τις 25 Ιουνίου είχαν υποβάλει, χωρίς αποτέλεσμα, ένσταση αντισυνταγματικότητας του νόμου 119/1945 που μόλις είχε θεσμοθετηθεί και τον οποίο το δικαστήριο είχε υιοθετήσει στη διαμόρφωση του τελικού κατηγορητηρίου και της ετυμηγορίας των ενόρκων, ερμηνεύοντας περιοριστικά τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, των συνηγόρων τους και των ενόρκων. Για το δικαστήριο, όμως, ο Νίκος Γόδας και οι άλλοι 25 κατηγορούμενοι δεν ήταν ηρωικοί αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και μέλη ή στελέχη οργανώσεων επίσημα αναγνωρισμένων ως εθνικοαπελευθερωτικών και συγχρόνως μέλη και στελέχη ενός αναγνωρισμένου τακτικού Στρατού με δικαστικό κλάδο, ούτε δρούσαν βάσει οδηγιών, αλλά ήταν... κακούργοι του κοινού ποινικού δικαίου, ενώ βέβαια είχαν πάρει μέρος σε αμέτρητες μάχες. «Να μην συσχετισθεί ο αγώνας αντίστασης με τους κατηγορουμένους», δεν είχε ντραπεί να εισηγηθεί ο Εισαγγελέας.
Δεύτερη δίκη δύο χρόνια μετά
Τις 19 Μαΐου 1947, σχεδόν δύο χρόνια μετά την καταδίκη του σε θάνατο σ' εκείνη την παρωδία δίκης που έμεινε γνωστή ως «Δίκη της Κοκκινιάς» και «Δίκη του Ασύλου της Κοκκινιάς», ο Νίκος Γόδας οδηγήθηκε από τη φυλακή του σε νέα δίκη, στο ίδιο δικαστήριο της Αθήνας. Ήταν ακριβώς 18 μήνες προτού εκτελεστεί στο Λαζαρέτο, σε ηλικία 30 χρονών, καθώς ξημέρωνε η 19η Νοεμβρίου 1948.
Αυτή τη φορά οι κατηγορούμενοι, μαζί με εκείνον, ήταν έντεκα. Μολονότι υπήρχε «δεδικασμένο» για την υπόθεση του Ασύλου της Νίκαιας, αφού είχε καταδικασθεί και για υποτιθέμενους φόνους τουλάχιστον... 270 «προσώπων αγνώστων ονοματεπωνύμων», κατηγορήθηκε για φόνους αστυνομικών, κυρίως, στον ίδιο αυτό τόπο κατά την ίδια χρονική περίοδο. Υποτίθεται ότι εκείνοι οι αστυνομικοί, ο αριθμός των οποίων δεν προέκυπτε σαφώς από το κατηγορητήριο, δεν συμπεριλαμβάνονταν στους 270 «άγνωστους» νεκρούς της πρώτης δίκης.
Σύμφωνα με τα πρακτικά, έδωσε τα εξής στοιχεία: «Νικόλαος Γόδας του Βασιλείου και της Βασιλικής, εγεννήθη εν Κυδωνίαις (σ.σ. Αϊβαλί) Μ. Ασίας και κατοικεί εν Νικαία, ετών 29, ιδιωτικός υπάλληλος, άγαμος».
Ίσως δεν έφτασε ποτέ στο τέλος της αυτή η δίκη, καθώς δεν έχουν εντοπιστεί σχετικά στοιχεία. Το δικαστήριο αποφάσισε τη διακοπή της, λίγες ώρες αφότου ξεκίνησε, με το αιτιολογικό ότι απουσίαζαν μάρτυρες κατηγορίας, χωρίς να προσδιορίσει τη μέρα της συνέχισής της. Η απόφαση έκανε λόγο για αναβολή. Όσα είπαν εκείνη τη μέρα όσοι προσήλθαν στο δικαστήριο ως μάρτυρες κατηγορίας, ήταν κυριολεκτικά για τα σκουπίδια.
Ήταν οκτώ, όλοι τους αστυνομικοί, με επικεφαλής τον κέρβερο διοικητή του Αστυνομικού Τμήματος Νίκαιας, Κοντο(...). Ο τελευταίος, ενώ η λαϊκή κατακραυγή στη Νίκαια για τα δεινά του ποδοσφαιριστή στρεφόταν και προσωπικά εναντίον του λόγω των όσων ανυπόστατων είχε καταθέσει στην πρώτη δίκη, άλλαξε κάπως το «τροπάρι» του κατά του Γόδα, «ξεχνώντας» τι είχε πει σε βάρος του τον Ιούνιο του 1945, όταν τον ενέπλεκε σε «εγκληματική δράση» στο Άσυλο Κοκκινιάς επί έναν ολόκληρο μήνα από τις αρχές Δεκεμβρίου 1944 έως τις 4 Ιανουαρίου 1945.
Ενώ το καταγέλαστο κατηγορητήριο της πρώτης δίκης έκανε λόγο για «υπερτετρακόσια» θύματα, σε ποσοστό 67% «αγνώστου ταυτότητος», αρχικά ισχυρίστηκε, σύμφωνα με τα πρακτικά της δίκης, ότι στο Άσυλο Κοκκινιάς, με ευθύνη του ΕΛΑΣ, τάχα... «προ του κινήματος εξετελέσθησαν 1.100 πρόσωπα, κατά δε το κίνημα 600»!
Στη συνέχεια υποστήριξε, σχετικά με την κατηγορία ότι τον Δεκέμβριο 1944 ο Γόδας «μετ' άλλων αγνώστων» εκτελούσε αστυνομικούς και άλλους «αθώους πολίτες»: «Μετά τις 12/12/44 ο κατηγορούμενος ούτος μετετέθη εκ του Ασύλου ως διοικητής λόχου και δεν ευθύνεται δια τα γενόμενα εν τω Ασύλω από 12/12//44». Ο αρρωστημένος αντικομμουνισμός του δεν τον άφηνε να πει όλη την αλήθεια.
Ταυτόχρονα ισχυρίστηκε πως... ακουγόταν επίμονα «ότι ο κατηγορούμενος Γόδας (...) είχεν ομάδα εκτελεστών», ότι «ήτο δε άμεσος εκτελεστής ούτος», ενώ φυσικά γνώριζε καλά την αλήθεια.
Να όλα όσα, αντιφατικά κιόλας, είπαν επίσης για τον Γόδα, σύμφωνα με τα ίδια πρακτικά, τρεις αστυνόμοι, ένας υπαστυνόμος και τρεις αστυφύλακες, οι περισσότεροι από τους οποίους μάλιστα, όπως έλεγαν, είχαν συλληφθεί και οδηγηθεί από τον ΕΛΑΣ στην Πολιτοφυλακή του Ασύλου και μετά από ανάκριση είχαν αφεθεί ελεύθεροι: «Ο Γόδας και οι (...) ήσαν της ΟΠΛΑ (σ.σ. της αντιστασιακής Οργάνωσης Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών, που ήταν η νέα «καραμέλα» των αντιδραστικών δυνάμεων). Ποίοι εξετέλεσαν τους αστυνομικούς δεν γνωρίζω (...) Ο Γόδας έπαιρνε κρατουμένους δι' εκτέλεσιν, αλλά δεν γνωρίζω ποίους. Ελάμβανε μέρος εις όλας τας εκτελέσεις, το επάγγελμά του άλλωστε είναι χασάπης (...) Δια τον Γόδα έμαθον ότι έκαμε εκτελέσεις (...) Τον Γόδαν είδον εις το Άσυλον με δίκοχον του ΕΛΑΣ και όπλον, τι έκαμεν όμως δεν γνωρίζω. Εις το Άσυλον ελέγετο ότι εκτελεσταί ήσαν και οι Γόδας και (...) Ο Γόδας ήτο ένας από τους κυριωτέρους εκτελεστές και έλαβεν μέρος εις τας εκτελέσεις των αστυνομικών (...) Ο κατηγορούμενος Γόδας έφερε στολήν και όπλον πάντοτε, μαζί δε μεν τον (...) απετέλουν την πρώτην πεντάδα των εκτελεστών μετά των (...) Τον Γόδα είδα εις το Άσυλον μόνον τας πρώτας 5-6 ημέρας (...) Λέγεται, ότι οι (...) και Γόδας ήσαν οι εκτελεσταί. Ούτος εις τας 14/12/44 με άφησεν ελεύθερο (...)».
Απλώς... δεν έτυχε να τον δει κανείς τους να εκτελεί κάποιον, έλεγαν. Δεν επικαλούνταν, καν, κάποια επώνυμη μαρτυρία, παρά μόνο «φήμες», μεταξύ άλλων και για συμμετοχή του στην ΟΠΛΑ, για την οποία στην πρώτη δίκη δεν είχαν πει ούτε μία φορά το παραμικρό, ούτε υπαινικτικά.
Επίσης, δήλωναν άγνοια, τάχα, για τους λόγους που εκείνοι αφέθηκαν ελεύθεροι από τον δικαστικό κλάδο του ΕΛΑΣ, ενώ κάποιοι άλλοι συνάδελφοί τους όχι.
Καμώνονταν πως δεν ήξεραν ότι υπήρξαν πολλά θύματα στις μάχες εκείνων των ημερών ανάμεσα σε αστυνομικές δυνάμεις, παρακρατικά σώματα Χιτών και Άγγλους στρατιώτες από τη μία πλευρά και τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ από την άλλη.
Ήταν καταθέσεις υπαγορευμένες, με μίσος και χολή ενάντια στον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ, σαν μια χαριστική βολή στον Νίκο Γόδα, με στόχο την εξόντωση του ήδη μελλοθάνατου, φυλακισμένου αγωνιστή, καθώς όλο και περισσότεροι στον Πειραιά ζητούσαν να αρθεί η άδικη θανατική καταδίκη του, να ζήσει και να επιστρέψει στα ποδοσφαιρικά γήπεδα.
Κι αντί γι' αυτά, ήλθε η εκτέλεσή του. Στις 21 Νοεμβρίου 1948 συντάχθηκε στο Ληξιαρχείο Κέρκυρας ληξιαρχική πράξη θανάτου του αγωνιστή. Δικαστικός αντιπρόσωπος, που είχε λάβει εντολή να παραστεί στην εκτέλεση στο Λαζαρέτο, προσκόμισε την υπ' αριθ. 4202/19.11.1948 διαταγή του Εισαγγελέα Εφετών Κέρκυρας για την πραγματοποίηση της εκτέλεσης, βάσει «άνωθεν» οδηγιών, καθώς και σχετικό αντίγραφο «εκθέσεως τελέσεως θανατικής ποινής δια τυφεκισμού». Δήλωσε ότι στη νησίδα Λαζαρέτο την Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 1948 και ώρα 6.30 π.μ. «απεβίωσεν δια τυφεκισμού» πρόσωπο με τα στοιχεία Νικόλαος Γόδας του Βασιλείου. Επίσης, γιατρός που είχε λάβει εντολή να παρίσταται στην εκτέλεση πιστοποίησε ότι ο θάνατος «επήλθεν δια τυφεκισμού παρά στρατιωτικής δυνάμεως». Στην ίδια ληξιαρχική πράξη καταχωρήθηκαν ακόμη στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η εκτέλεσή του έγινε με την επίκληση εντολών υλοποίησης καταδικαστικής απόφασης υπ' αριθ. 77/1945, που είχε λάβει το Δικαστήριο των εν Αθήναις Συνέδρων.
ΠΗΓΕΣ
Γενικά Αρχεία του Κράτους (Γ.Α.Κ.): Αρχείο Μεικτά Ορκωτά Δικαστήρια (Μ.Ο.Δ), Τόμος 2 Μ.Ο.Δ. Αθήνας 1945 (Ιουνίου - Αυγούστου 1945), Απόφαση 77/14.7.1945 και Τόμος 16 Μ.Ο.Δ. Αθήνας 1947 (Απριλίου - Μαΐου 1947), Απόφαση 49/19.5.1947.
Εφημερίδα «Ριζοσπάστης» (Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος), έτος 1945, συνεχόμενα φύλλα Ιουνίου, 23 του μήνα σελ. 2, 24 (σ. 4), 26 (σ. 2), 27 (σ. 2), 28 (σ. 2), 29 (σ. 2) και 30 Ιουνίου (σ. 1 και σ. 2), καθώς και συνεχόμενα φύλλα Ιουλίου, 1 του μήνα (σελ. 4), 3 (σ. 4), 4 (σ. 2), 5 (σ. 2), 6 (σ. 2), 7 (σ. 2), 8 (σ. 4), 10 (σ. 2), 11 (σ. 2), 12 (σ. 2), 13 (σ. 2) και 15 Ιουλίου (σ. 4).
ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΡΦΗΣ
