Μεγαλώσαμε, ομολογουμένως, ακούγοντας ότι από τα παρασκήνια την Ελλάδα την «κυβερνούν 300 οικογένειες» μεγαλοεπιχειρηματιών, μαζί με κάποιες ξένες ακόμη πιο ισχυρές φαμίλιες. Με πολυεθνικές εταιρείες ακριβέστερα. Τότε, είχαμε ακόμη, κάποιους στερνούς κόμηδες στην Κέρκυρα. Άλλαξε όμως από τότε πολύ ο Κόσμος μας. Ίχνος δεν έμεινε από κόμηδες, η εξέλιξη και η σύγχρονη και στιβαρή μεγαλοαστική τάξη εσάρωσαν ολοκληρωτικά τα υπολείμματα του παρελθόντος, εμπήκαμε στην ΕΟΚ που έγινε Ευρωπαϊκή Ένωση, θέλοντας και μη «εκσυγχρονιστήκαμε» καμπόσο ώστε να θεωρούμε ότι πρέπει να επιδοτούμε ανοιχτά κιόλας τους πλούσιους για να γίνουν πλουσιότεροι, εζήσαμε και -δεν έχουμε παράπονο- τι δεν εζήσαμε!

Τι το ΄θελε όμως, κόντρα σε όλα αυτά, ο Ευγένιος Αρανίτσης -ξέρετε, ο βραβευμένος απόδημος Κερκυραίος λογοτέχνης- εκείνο το μπερδεμένο βιβλίο του με τον τίτλο «Σε ποιον ανήκει η Κέρκυρα», το 1999;

Μας μπέρδεψε πολύ με τους υπαινιγμούς του για κάποιο σκοτεινό παρελθόν με τίτλους Ευγενείας που ζει σε μυστικούς πύργους σαν να κυβερνά κι αυτό, πού και πού, από τα παρασκήνια.

Αυτό το βιβλίο θυμηθήκαμε, φίλες και φίλοι, διαβάζοντας τα περίφημα νέα που βεβαιώνουν ότι έχουμε ακόμη στην Κέρκυρα και εν γένει στα Επτάνησα κόμηδες ή μάλλον, ευτυχώς, επισήμως τουλάχιστον, μόνον έναν!

Στην Κέρκυρα και στη Ζάκυνθο έλαχε, φαίνεται, αυτός ο κλήρος. Όσο κι αν εψάξαμε, ούτε η Κεφαλονιά ούτε η Λευκάδα ούτε καν η Ιθάκη ή οι Παξοί είτε τα Κύθηρα έχουν πια τέτοιο προνόμιο!

Αλλά επειδή δεν μας ταιριάζουν τα μισόλογα και οι αοριστίες όταν πρόκειται να αναφερθούμε σε συγκεκριμένα πρόσωπα σπεύδουμε αμέσως να εκφράσουμε την εκτίμησή μας σε συγκεκριμένες ενέργειες-δράσεις που έχουν ως πρωταγωνιστή τους τον αρχοντικής καταγωγής εδώ και δεκαετίες Λονδρέζο επιχειρηματία κ. Σπύρο Φλαμπουριάρη, είτε του αρέσει πράγματι να τον αποκαλούν κόμη όπως κάνει ο ίδιος είτε όχι, είτε συναρτώνται από τον ίδιο με τον τίτλο Ευγενείας του πάντα είτε όχι.

Γνωρίζουμε, μεταξύ άλλων, ότι ο ίδιος έχει εκδώσει πριν από πολλά χρόνια το θαυμάσιο βιβλίο για την Κέρκυρα στην αγγλική γλώσσα «Corfu – The Garden Isle», έστω με κάποιον εξωραϊσμό της βρετανικής αποικιοκρατικού τύπου κατοχής της. Επίσης, ότι έχει συμβάλει με επιγραφές στην ανάδειξη της ιστορικότητας κάποιων δρόμων της πόλης, έστω ονοματίζοντάς τες «βρετανικές μπλε επιγραφές». Κυρίως γνωρίζουμε ότι έχει συνδράμει την Αναγνωστική Εταιρία Κέρκυρας, αδρά ίσως, για την ανακαίνιση του ιστορικού κτιρίου της, έστω με κάποια δικαστικά παραλειπόμενα από συνεργάτη του, που δεν είναι της ώρας. Σας διαβεβαιώνουμε ότι όλα αυτά είναι αλήθεια και, ας το θυμίσουμε, ξέρουμε πως «εθνικόν είναι ό,τι το αληθινό», είτε μας αρέσει είτε όχι. Να ΄ναι καλά να βοηθάει σε πραγματικές ανάγκες και να χαίρεται την ιστορική αρχοντική εξοχική βίλα του «La Serenissima» στην Κέρκυρα -με όσες δεξιώσεις επιθυμεί και με την εξαιρετική περιφερειάρχη μας, αφού έχει ιδιαίτερους δεσμούς- ας μας επιτρέψει να του ευχηθούμε με κάθε ειλικρίνεια.

Βλέπετε, οι Φλαμπουριάρη ήταν άρχοντες στην Κωνσταντινούπολη, έφυγαν από ΄κει μετά την πτώση της το 1453 για τη Βενετία, στη συνέχεια πήγαν στην Κρήτη κι από ΄κει αργότερα κατέληξαν στη Ζάκυνθο και την Κέρκυρα, όπου και γεννήθηκε και μεγάλωσε ο ίδιος. Προσωπογραφίες μελών της οικογένειάς του, μεταξύ των οποίων και τιμημένος από τη Βρετανία προφανώς για τις καλές υπηρεσίες του με μετάλλιο του γνωστού «Τάγματος των αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου» το 1857, υπάρχουν ακόμη, αν δεν κάνουμε λάθος, στο Μουσείο Επιφανών Ζακυνθίων στην πόλη του νησιού του Σολωμού και του Κάλβου.

Οι Βενετοί, φίλες και φίλοι, όχι μόνον είχαν εγγράψει την οικογένεια στο «Libro d’Oro», αλλά, όπως λέει, την είχαν προικοδοτήσει κιόλας με άφθονες εκτάσεις στη Ζάκυνθο, αν και αυτό πολλοί στη Ζάκυνθο το αμφισβητούν.

Γιατί λοιπόν να μην του στείλουμε στο Λονδίνο και ένα «ευχαριστώ» για τη βοήθειά του στην Αναγνωστική Εταιρία, μήπως και συγχωρήσει, κατά τα άλλα, τον αγενή λαό μας εδώ στην Κέρκυρα που όχι μόνο δεν σέβεται τους βενετικούς λέοντες αλλά δεν έχει καταφέρει, καν, να φτάσει στο υψηλό επίπεδο ευγένειας του φίλου λαού στη Λόντρα!

Τι εννοούμε; Πώς να καταπιούμε εύκολα, φίλες και φίλοι, το ότι σύμφωνα με τον κ. Σπ. Φλαμπουριάρη, όπως χωρίς τακτ ή πιο σωστά με κυνισμό κόμη εδήλωσε επισήμως σε εφημερίδα μόλις πέρυσι, εδώ στην Κέρκυρα ζούμε κάποια αγενή όντα κατώτερα από τα λονδρέζικα. Το Λονδίνο, βλέπετε, όπου ζει έξι δεκαετίες, «είναι ένας τόπος που σέβεται την ιστορία του, και στον οποίο το «ναι» συνοδεύεται από το «παρακαλώ» και το «όχι» από το «ευχαριστώ». Εκεί ξέρεις πού βρίσκεσαι και νιώθεις ικανοποίηση ως άνθρωπος. Όλα αυτά είναι ξένα προς την Κέρκυρα»!

Μάλιστα!

Θα το καταπιούμε όμως, αγαπητέ κύριε Φλαμπουριάρη, αν πρόκειται το λονδρέζικο «Ίδρυμα Κερκυραϊκής Κληρονομιάς» σας -που ο ίδιος λέτε ότι έχει πρώτιστο στόχο την «προώθηση των αγγλο-ελληνικών σχέσεων» και όχι το ανάποδο- διαφοροποιηθεί από την αγγλολαγνική φατρία που ξέρουμε ότι δρα στην Κέρκυρα και κάνετε κάτι. Αυτό που ήδη σας έχουν καλέσει νομίζουμε δημοσίως με παρεμβάσεις-άρθρα τους η κυρία Λένα Στρατούλη και οι κκ. Μ. Ματελότος και Γιάννης Ζωχιός, προτείνοντας να τιμηθούν τα αμέτρητα θύματα της βρετανικής «Προστασίας» στην Κέρκυρα, με τρόπο μάλιστα που να προάγει συγχρόνως τη φιλία και τους κοινούς αγώνες του λαού μας με τον βρετανικό στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αυτό εζήτησαν από τον κ. Φλαμπουριάρη, αντί να μας σερβίρει οβελίσκους με ισλαμοφοβικές παραπομπές σαν αυτόν που θέλει καλά και σώνει να τοποθετηθεί τώρα σε περίοπτη θέση στον γνωστό κόμβο του Οργανισμού Λιμένα Κέρκυρας, στο λιμάνι της πόλης της Κέρκυρας. Αλήθεια, μήπως συμφωνείτε, κύριε Φλαμπουριάρη, να τον αφιερώσουμε τελικά στα θύματα της βρετανικής «Προστασίας» τον οβελίσκο που σκεφτήκατε να μας φέρετε; Σας διαβεβαιώνουμε εξάλλου ότι κάνετε λάθος υποστηρίζοντας, πάλι χωρίς τακτ κόμη είναι η αλήθεια, ότι «δυστυχώς τους Κερκυραίους δεν τους απασχολεί και δεν τους ενδιαφέρει η πλούσια ιστορία του τόπου τους»!

Αλλά, πώς να το κάνουμε, μας φτάνουν και μας περισσεύουν ο οβελίσκος του τυράννου Ντούγκλας και τα τόσα και τόσα βρετανικά και λοιπά αλλοεθνή, να το πούμε έτσι, μνημεία, που έχουμε στην Κέρκυρα!

Κάπως θα τα καταφέρουμε να επιζήσουμε, άλλωστε, ακόμη και χωρίς τον περίεργο οβελίσκο σας, χωρίς κόμηδες, λόρδους και μυλόρδους με το ζηλευτό τακτ!

Κάπως τα καταφέρνουμε και επιβιώνουμε και χωρίς την προτομή ενός Βρετανού καλλιτέχνη που πριν από λίγα χρόνια θέλατε να τοποθετήσουμε στο κέντρο της πόλης της Κέρκυρας και ο Δήμος της Κέρκυρας σας απαγόρευσε. Δικαίωμά σας να έχετε «πάθος, όπως λέτε, για «την προώθηση της στενής σχέσης της Κέρκυρας με τη Μεγάλη Βρετανία», μεγάλη η χάρη της, αλλά, πώς να το κάνουμε, μπουχτίσαμε στην πόλη μας από δαύτους!

Από πραγματική -και υπερβολική και ως έναν βαθμό τουλάχιστον αδικαιολόγητη- ευγένεια κάνουμε πως δεν ξέρουμε ότι το ένα από τα δύο βρετανικά ονόματα που με λονδρέζικες υποδείξεις εδώσαμε στο Μποσκέτο μας, στη Σπιανάδα, αφορά πατενταρισμένο πράκτορα των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών και περίφημο κατά τα άλλα λογοτέχνη, που το όνομά του στην Κύπρο μας, όπως έχει αποδείξει ο Ευριπίδης Κλεόπας, είναι συνδεδεμένο με εντολές για τη δολοφονία Κύπριων πατριωτών αγωνιστών.

Κάνουμε πως δεν ξέρουμε και ότι το βρετανικό όνομα του πολύτιμου κατά τα άλλα ιδρυτή-υποστηρικτή της Ιονίου Ακαδημίας είναι συνυφασμένο, όπως έχει αποδείξει ο αείμνηστος πάτερ Γεώργιος Μεταλληνός, με την επιβολή σκοταδιστικών ιδεών σε πλείστα θέματα και την εχθρότητα και τον πόλεμο της βρετανικής Αρμοστείας εναντίον της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε και τι εξυπηρετούν και πώς προωθούνται τα τρισάγια στον Πρίγκιπα Φίλιππο!

Κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε και τι εξυπηρετούν και πώς προωθούνται κάθε τόσο τα ευφάνταστα σενάρια βρετανικών εφημερίδων για υποτιθέμενο κίνημα απόσχισης της Κέρκυρας από τον εθνικό κορμό!

Αλήθεια, όμως, δεν τους λέτε τους λόρδους και λοιπούς Ευγενείς εκεί στο Λονδίνο να κάνουν κάτι για ν΄ ανοίξει το υπουργείο των Εξωτερικών τους τον Φάκελο για τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια που κρατούν απόρρητο, αφού μάλιστα, όπως έχετε πει, η οικογένειά σας εσυγγένευε όχι μόνο με τον πρωθυπουργό Γεώργιο Θεοτόκη και με τον πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη, που επιπλέον έζησε παιδί στο οικογενειακό ξενοδοχείο σας, αλλά και με τους Καποδίστρια;

Και πώς δεν εσκεφτήκατε να οργανώσετε στην Κέρκυρα, μαζί με τόσες άλλες φιλοβρετανικές δραστηριότητες που επινοείτε, μιαν εκδήλωση για την απόβαση των Βρετανών το 1802 με σκοπό να διασώσουν τότε την κλονιζόμενη και «εγγυημένη» από το βρετανικό Στέμμα κυριαρχία των Οθωμανών και των Ρώσων στο νησί μας και σ΄ όλα τα Επτάνησα;

Σεβόμαστε την όποια γνώμη σας, έχουμε συνηθίσει άλλωστε ν΄ ακούμε ακόμη και από πανεπιστημιακούς μας τις πιο απίθανες «ιστορικές» απόψεις, όπως εκείνη που έλεγε πως δήθεν αν δεν υπήρχαν τα Επτάνησα… δεν θα γινόταν η Ελληνική Επανάσταση κι όπως τώρα ακούμε εσάς να μας λέτε περίπου πως αν οι Οθωμανοί είχαν εκπορθήσει την Κέρκυρα το 1716, ενώ ήδη είχαν συντριβεί σε ευρωπαϊκά εδάφη, θα είχαν καταλάβει όλη τη Γη!

Αλλά γιατί δεν σέβεστε την υπόδειξη της προηγούμενης διοίκησης του Δήμου Κέρκυρας και της τοπικής Εφορίας Αρχαιοτήτων ότι ο οβελίσκος που σκεφτήκατε «στη μνήμη των Κερκυραίων-θυμάτων της τουρκικής επιδρομής του 1716» θα μπορούσε υπό όρους, φυσικά μόνο κατόπιν αποφάσεων των αρμοδίων διοικητικών οργάνων του τόπου, να τοποθετηθεί σε υπό διαμόρφωση πλατεία στο πάρκινγκ της Λαϊκής Αγοράς; Με ποιες «πλάτες» σχεδόν επιβάλλετε εσείς τώρα, άραγε, όλα τα σχετικά, ερήμην του δημοτικού συμβουλίου και του περιφερειακού συμβουλίου; Μπορεί ο καθένας να τοποθετεί στην πόλη της Κέρκυρας όποια μνημειακή κατασκευή τού καπνίσει, ερήμην του δημοτικού συμβουλίου; Αυτός είναι ο σεβασμός σας στον τόπο μας; Πώς, μάλιστα, προφανώς κι εσείς και οι όποιοι συμπαραστάτες σας μπορείτε με αυτή την «ιδιωτική πρωτοβουλία» σας να εμπλέκετε ανεπίτρεπτα στο θέμα ως υπεύθυνους ή συνυπεύθυνους την Εφορία Αρχαιοτήτων και τον Οργανισμό Λιμένα του νομού και τελικά ακόμη και την ίδια την Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας που θέλετε να εγκαινιάσει την τοποθέτηση, όπως λέγεται, του οβελίσκου, προφανώς με τις ίδιες ανιστόρητες υπερβολές σας, σε ημέρα μάλιστα που η Πρόεδρος της Δημοκρατίας προτίθεται να έλθει στην Κέρκυρα, όπως μαθαίνουμε, για τελείως άλλον ιστορικό λόγο;

Μακάρι ο κ. Φλαμπουριάρης να βοηθήσει επίσης σε κάτι και τη Ζάκυνθο, αφού «με την ώθηση της ζακυνθινιάς εξαιρετικής Περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων, αγαπητής μου Ρόδης Κράτσα-Τσαγκαροπούλου», όπως έχει πει, θα επισκεφθεί και τη Ζάκυνθο «πολύ σύντομα». Θα λέγαμε μάλιστα ότι σίγουρα μπορεί να βοηθήσει ίσως πολύ και θα ήταν καλό να πάει το γρηγορότερο, αφού πολλοί στη Ζάκυνθο είναι σε ετοιμότητα για να αποτρέψουν ένα εξελισσόμενο σκάνδαλο ολκής, συνδεδεμένο και με προγόνους του.

Εννοούμε το γνωστό ως «Επένδυση του εμίρη του Κατάρ» που βέβαια δεν είναι άλλο από την περιβόητη αγοραπωλησία 15.000 στρεμμάτων στα ορεινά της Ζακύνθου το 2014, οπότε ένας ιδιώτης πούλησε σε αλλοδαπή εταιρεία real estate μια τέτοια έκταση κοντά σε μια από τις πιο διάσημες παραλίες του κόσμου, στο «Ναυάγιο». Όπως θα έχετε ακούσει, υποθέτουμε, εκεί στο Λονδίνο, η έκταση αυτή δεν του ανήκε. Ο εν λόγω κύριος εμφάνισε ως τίτλους κατοχής ένα «Ενετικό Διάταγμα» του 18ου αιώνα και μιαν αμφιλεγόμενη διαθήκη του περασμένου αιώνα.

Η κυρία περιφερειάρχης μας, βέβαια, μπορεί να έχει γνωρίσει τον περίφημο Εμίρη, όπως φαίνεται στη σχετική φωτογραφία, αλλά δεν επρόλαβε, φαίνεται, να τον ρωτήσει για όλα. «Δεν ξέρω τα σχέδια του εμίρη, αλλά αυτή η επένδυση είναι μεγάλη τύχη για τη Ζάκυνθο», μας είπε πριν από λίγους μήνες.

Όπως μας έχει γνωστοποιήσει κείμενο συνέντευξης του «count της Κέρκυρας», σύμφωνα με την «Καθημερινή», κοσμοπολίτη «Ζακυνθινού της Κέρκυρας» κ. Σπ. Φλαμπουριάρη, φίλες και φίλοι, η Ενετική Σύγκλητος της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας το 1768 απέδωσε στον Τζιοβάνι Φλαμπουριάρη τον τίτλο του κόμη, με το δικαίωμα να τον κληροδοτεί στους απογόνους του, του παραχώρησε σημαντικές εκτάσεις στα μέρη μας και το 1783 ή το 1784 του έδωσε «ως τιμάριο» τη Μονή της Θεοτόκου της Αναφωνήτριας στη Ζάκυνθο, με την τιμαριωτική περιουσία της φυσικά.

Ωστόσο, ο κ. Σπύρος Ξένος που έχει θητεύσει επί μακρόν στη θέση του υπεύθυνου της Γραμματείας Κληροδοτημάτων της Μητρόπολης της Ζακύνθου, όχι μόνο θεωρεί αυτή την υπόθεση «Το μεγάλο φαγοπότι», αλλά επιμένει ότι το λεγόμενο «Διάταγμα» των Ενετών του 1783 αφορά παραχώρηση «κατόπιν δημοπρασίας στους Φλαμπουριάρη μόνο για επιστασία και φροντίδα και όχι ως κυριότητα». Η όλη υπόθεση έχει φτάσει, ως γνωστόν, στα δικαστήρια, ενώ εκπρόσωπος της Εκκλησίας έχει κάνει σαφές ότι έχει δεχθεί απειλές ακόμη και για τη ζωή του και ο δήμαρχος Ζακυνθίων Νικήτας Αρετάκης θεωρεί ότι «ο εμίρης δεν θέλει να κάνει επένδυση στη Ζάκυνθο, θέλει να κάνει αποικισμό»!

Κάπως θα μπορεί λοιπόν ο και «cavaliere» σύμφωνα με την ονομασία ξενοδοχείου του κ. Φλαμπουριάρης, πραγματικά υποθέτουμε, να συμβάλει στην αποκάλυψη της αλήθειας, παρόλο που δεν έχει πια σχετικά κληρονομικά δικαιώματα, όταν με το καλό το αποφασίσει να επισκεφθεί τον οικογενειακό γενέθλιο τόπο του.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε, βέβαια, αν όσα έχει να πει επ΄ αυτού θα ευχαριστήσουν ή θα δυσαρεστήσουν την περιφερειάρχη μας με τις τόσες επενδυτικές ανησυχίες.

Υποψιαζόμαστε βασίμως, πάντως, αν κρίνουμε από ένα «κουίζ» με φωτογραφία της αξιαγάπητης Ρένας Βλαχοπούλου μας από την ταινία «Η κόμησσα της Κέρκυρας» που κάνει εσχάτως τον γύρο σε social media, ότι η περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο «Η κόμησσα του Ιονίου», με την έννοια φυσικά ότι με την πολιτική της εξυπηρετεί περισσότερο από κάθε άλλο πρόσωπο, νομίμως φυσικά αφού οι νόμοι το επιτρέπουν, τους κόμηδες του πλούτου στο Ιόνιο Πέλαγος. Η σχετική σατιρική εικόνα περιλαμβάνει άλλωστε, όπως παρατηρούμε, το περιφερειακό σήμα «Film Office Ionian Islands», αντί του «Finos Film».

Τι μικρός που είναι ο κόσμος μας και πόσο… συμπέθεροι είμαστε πολλοί, αλήθεια!

«Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;», όπως θα ΄λεγε και ο μακαρίτης πατέρας του πρωθυπουργού μας. «Η πεθερά μου έχει καταγωγή από την οικογένεια Φλαμπουριάρη», έχει πει στη Ζάκυνθο η περιφερειάρχης μας, εξηγώντας συγχρόνως ότι πράγματι, αν και δεν είπε κανείς το αντίθετο ποτέ εξ όσων γνωρίζουμε, ουδέν περιουσιακό στοιχείο έχει στην προαναφερόμενη έκταση ο σύζυγός της παλαιός πολιτικός κ. Απόστολος Κράτσας ή η ίδια. Σε αντίθεση βέβαια με όσα περί του ιδιοκτησιακού καθεστώτος υποστηρίζουν στη Ζάκυνθο πολλοί, προκατειλημμένοι υποτίθεται εναντίον της παλιάς «Καμαρίλας» των Ιονίων νησιών μας, η περιφερειάρχης μας έχει υποστηρίξει πως η οικογένεια Φλαμπουριάρη όντως είχε δικό της, ιδιόκτητο «τιμάριο στην Αναφωνήτρια της Ζακύνθου». Όπως και ότι υπάρχουν διάφοροι τελείως άσχετοι μεταξύ τους οικογενειακοί κλάδοι Φλαμπουριάρη, αν και ο κ. Σπυρίδων Φλαμπουριάρης υποστηρίζει πως όλοι τους, ανεξαιρέτως, είναι συγγενείς μεταξύ τους.

Έτσι είναι φίλες και φίλοι μας. Πώς λέμε άλλος το ΄χει τούμπανο κι άλλη κρυφό καμάρι!

Η περιφερειάρχης μας καμαρώνει τόσο εξάλλου, προφανώς ως Επτανήσια, για το παρελθόν της οικογένειας Φλαμπουριάρη, ώστε να δηλώνει ότι μέλος της «τον Φεβρουάριο του 1821 παρασύροντας πολλούς επιφανείς Ζακυνθινούς και Κερκυραίους έστειλε επιστολή εναντίον του αρμοστή Μέτλαντ ζητώντας την Ένωση με την Ελλάδα», ενώ ο Κεφαλονίτης ιστορικός ερευνητής Γιώργος Αλισανδράτος, όπως προκύπτει άλλωστε και από τις σχετικές έρευνες του Λευκάδιου ιστορικού Νίκου Σβορώνου και πληροφορίες που παρέχει το Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, απέδειξε ότι η σχετική αναφορά δεν αφορούσε στο παραμικρό την ένωση των νησιών μας με την Ελλάδα, αλλά μόνο το Σύνταγμα του Μέτλαντ. Επρόκειτο, κατά την περιφερειάρχη μας, για τον Αναστάσιο Φλαμπουριάρη, ενώ σύμφωνα με το κείμενο με τη συνέντευξη του κ. Σπ. Φλαμπουριάρη αυτά αφορούν όχι εκείνον αλλά τον τιμημένο από τη βρετανική Αρμοστεία Διονύσιο Φλαμπουριάρη, υποστηριζόμενο αρχικά από τους «Καταχθόνιους» πρόεδρο της Ε΄ Ιονίου Βουλής την περίοδο 1834-1838 και αργότερα «Μεταρρυθμιστή» πρόεδρο της ΙΑ΄ Ιονίου Βουλής στα 1862-1863.

Ας δείξουμε όμως την αναγκαία κατανόηση. Είναι ανθρώπινο να μην τα ξέρει όλα κανείς για τις ρίζες του και κανείς δεν ευθύνεται άλλωστε για τους προγόνους του, είτε ήταν είτε δεν ήταν κόμηδες και κόμισσες ή κόμησσες πλούτου αρπαγμένου απ΄ τον λαό της Επτανήσου με τη βοήθεια βενετικών, ρωσοτουρκικών και βρετανικών όπλων. Όπως είναι απολύτως σεβαστό δικαίωμα του καθενός μας να επιλέγει ποιοι του ταιριάζουν καλύτερα.

Υπενθυμίζουμε ότι το «Ίδρυμα Κερκυραϊκής Κληρονομιάς» του κ. Σπ. Φλαμπουριάρη το 2018 είχε οργανώσει σειρά εκδηλώσεων για να γιορτάσει τη δισεκατονταετηρίδα από τη δημιουργία του βρετανικού «Τάγματος των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου» στην Κέρκυρα και ο ίδιος είναι υπερήφανος, όπως λέει, που ένας από τους προγόνους του, ο Κόμης Διονύσιος Φλαμπουριάρης, τιμήθηκε με παράσημο του Τάγματος αυτού το 1857.

Εμείς, με τη συγκατάθεσή σας ελπίζουμε φίλες και φίλοι, προτιμούμε να συγκρατούμε στη συλλογική μνήμη, σε κάθε περίπτωση, τον γεννημένο το 1774 στη Ζάκυνθο νομομαθή και πολιτικό υποστηρικτή των ιδεών της Γαλλικής αστικής Επανάστασης Αναστάσιο Φλαμπουριάρη, που έφυγε από τη ζωή το 1825 στην Κέρκυρα. Τα διαθέσιμα στοιχεία βεβαιώνουν ότι ήλθε πραγματικά σε ρήξη με τον Άγγλο αρμοστή Μέτλαντ, καθώς υπερασπίστηκε τα συνταγματικά δίκαια του επτανησιακού λαού.

Φυλακίστηκε για τον λόγο αυτό από τη βρετανική «Προστασία» στην Κέρκυρα και αργότερα εξορίστηκε στη Βενετία. Τα ίδια, ανεξάρτητα στοιχεία αναφέρουν ότι αργότερα μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία στην Κέρκυρα, είχε επαφές με τον Ιωάννη Καποδίστρια και συνεργάστηκε με τον Διονύσιο Ρώμα και τον Αλέξανδρο Υψηλάντη για την υποστήριξη και τη νίκη της Επανάστασης του 1821.

* Για περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά τα περί τον οβελίσκο του κ. Φλαμπουριάρη αναζητήστε στο διαδίκτυο στους ιστότοπους corfupress.com, enimerosi.com και drepani.gr τα θαυμάσια κείμενα της κυρίας Λένας Στρατούλη και του κ. Μ. Ματελότου και τη σχετική ηλεκτρονική ανάρτηση του κ. Γιάννη Ζωχιού, αν δεν τα έχετε δει. Τα συνυπογράφουμε απολύτως. Δεν θα παραλείψουμε, μάλιστα, να τα θέσουμε, όπως και αυτό, υπόψη του Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας μας, αφού κάποιοι επιχειρούν να συνδέσουν τα… εγκαίνια του οβελίσκου με τις ανιστόρητες αναφορές, ως ισλαμοφοβικού συμβόλου μάλιστα σε περίοπτη θέση εισόδου στην πόλη του νησιού, με την επικείμενη τιμητική επίσκεψη της σεβαστής Προέδρου της Δημοκρατίας στην Κέρκυρα την 21η Μαΐου για την επέτειο της αποτίναξης του βάρβαρου βρετανικού ζυγού από τα Ιόνια νησιά.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΑΡΟΥΝΙΑΤΗΣ