«Από την σήμερον ημέρα το Νησί των Κορφών, και τα μέρη οπού από αυτό κρέμανται είναι βαλμένα κάτω εις Νόμον Στρατιωτικόν».
Απόσπασμα από διαταγή - Προκήρυξη της βρετανικής Αρμοστείας και των Επτανήσιων πολιτικών υποστηρικτών της στην Κέρκυρα πριν από 200 χρόνια, όπως αυτή σώζεται στα Ιστορικά Αρχεία του νησιού, είναι τα λόγια που μόλις διαβάσατε. Εκδόθηκε και τυπώθηκε τις 4 Φεβρουαρίου 1822.
Τότε η βρετανική διοίκηση του νησιού, συνεπικουρούμενη από την Ιόνιο Γερουσία, είχε θέσει τους προγόνους μας κάτω από στρατιωτικό νόμο. Για να διασφαλίσει, όσο μπορούσε βέβαια, πως οι Κερκυραίοι θα έπαυαν να οργανώνουν την υποστήριξή τους στην Επανάσταση στα κατεχόμενα από τους Οθωμανούς ελληνικά εδάφη και, επιπλέον, δεν θα δοκίμαζαν να κινηθούν εναντίον της κυριαρχίας των επιτετραμμένων του βρετανικού αυτοκρατορικού Στέμματος και των «συμμάχων» τους της τοπικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ.
Οι Βρετανοί αφέντες και κάποιοι επιφανείς Επτανήσιοι είχαν από κοινού κηρύξει, βλέπετε, «ουδετερότητα» της Επτανήσου έναντι της Ελληνικής Επανάστασης.
Από κοινού καταδίωκαν βάρβαρα κάθε κίνηση των κατοίκων για την υποστήριξη της Ελληνικής Επανάστασης.
Όπως συνηθίζεται βέβαια, ούτε τα φετινά πανηγυρικά για την 25η Μαρτίου μηνύματα της σύγχρονης τοπικής και περιφερειακής ελίτ αναφέρονται στα δεινά που υπέστησαν τότε οι πρόγονοί μας στην Κέρκυρα και σε όλα τα Ιόνια νησιά από τους Βρετανούς και τους εγχώριους φεουδάρχες, κυρίως, υποστηρικτές τους, που λυμαίνονταν με τους Βρετανούς «συμμαχικά» τα νησιά. Ούτε μια λέξη δεν βρίσκουν οι τοπικοί και περιφερειακοί άρχοντές μας και λοιποί επιφανείς εκπρόσωποί μας, για εκείνες τις φρικαλεότητες που υπέστησαν οι πρόγονοί μας. Βρίσκουν πολλές, όμως, για να υποστηρίξουν, με αφορμή το 1821, πως έχουμε «κοινές αξίες» με τον «ελεύθερο κόσμο» τους, όπως αποκαλούν τον «σύμμαχο» της κυρίαρχης τάξης που εξυπηρετούν ΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό!
Αντί άλλου σχολίου για τα σχετικά μηνύματα του ηγετικού κερκυραϊκού και επτανησιακού πολιτικού προσωπικού υπενθυμίζουμε εκείνη τη διαταγή - Προκήρυξη της 4ης Φεβρουαρίου 1822.
«Ξαρμάτωμα» των κατοίκων της Κέρκυρας διέτασσε εκείνη η Προκήρυξη της βρετανικής Αρμοστείας, έχοντας ρητή τη σύμφωνη γνώμη της «Εκλαμπρότατης» Ιονίου Βουλής. Σε εφαρμογή βεβαίως της ολότελα κατάπτυστης απόφασης που είχαν συνυπογράψει τον Απρίλιο του 1821 ο Αρμοστής λόρδος Μέτλαντ και η αριστοκρατική Ιόνιος Γερουσία της εποχής, κηρύσσοντας «ουδετερότητα» έναντι της Ελληνικής Επανάστασης και απειλώντας με θεούς και δαίμονες όσους Επτανήσιους δεν πειθαρχούσαν.
Όπως ανέφερε η Προκήρυξη της 4ης Φεβρουαρίου 1822 για την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου στην Κέρκυρα, έπρεπε «να βαλθή εις πράξιν αυτό το μέτρον δια να ασφαλίση την εξακολούθησιν της εσωτερικής ειρήνης του Τόπου, και εις τον ίδιον καιρόν να ρίψη κάτω για μιάς από την ρίζαν εκείνας τας ατομικάς σκληρότητας οπού τυχαίνουν από ένα υποκείμενον εις άλλο, και η οποίαις ακόμη και εις τούτο το νησί, η Εξοχότης του, με λύπην του λέγει ότι πολλάκις ακολουθούσαν».
Ο θάνατος για τους απείθαρχους προγόνους μας οριζόταν έτσι: «Κάτω για μιάς»!
Η κήρυξη του στρατιωτικού νόμου και ο πλήρης αφοπλισμός των κατοίκων ήταν για την Αρμοστεία «ο μόνος τρόπος του να βεβαιωθή η εξακολούθησις της κοινής ησυχίας», την οποία υπονόμευαν στο νησί, όπως λεγόταν, κάποια «υποκείμενα». Έτσι, αποφάσισε «το να βάλλη το Νησί τούτο δια κάποιον καιρόν από κάτω από τον Στρατιωτικόν Νόμον, και διά τούτο κηρύττει, με την γνώμην και συμβουλήν της Υψηλότητος του Προέδρου και της Εκλαμπροτάτης Βουλής, ότι από την σήμερον ημέρα το Νησί των Κορφών, και τα μέρη οπού από αυτό κρέμανται είναι βαλμένα κάτω εις Νόμον Στρατιωτικόν».
Στο πλαίσιο αυτό προσαρμοζόταν αναλόγως η λειτουργία του τοπικού «Εγκληματικού» διοικητικού τμήματος και της τοπικής υπηρεσίας «Πολιτζία Κορρετζιονάλε», με ειδική μέριμνα για τη συγκέντρωση όπλων και των «Ευγενών» κατοίκων του νησιού.
Η Αρμοστεία δεν ήθελε προς το παρόν, κατά πως έλεγε, «να στείλει στρατεύματα στην κερκυραϊκή ύπαιθρο». Συγχρόνως προειδοποιούσε πως «η παραμικρά αποτόλμησις ανυποταξίας ή παρακοής οπού δειχθή εκ μέρους κανενός Χωρίου ή Ντιστρέτου, εις εκείνο οπού διορίζει το παρόν Προκήρυγμα, θα παιδεύεται με το άμεσον φθάσιμον των στρατευμάτων εις εκείνο το Χωρίον ή Ντιστρέτον» και ότι «όλα τα υποκείμενα οπού αμέσως ή εμμέσως βάλλουν εις τον νουν τους να παραβούν εις το παραμικρόν το παρόν Προκήρυγμα, θα υπόκεινται εις την αυστηρότητα του Στρατιωτικού Νόμου».
Θάνατος και για τον νου!
«Κάτω για μιάς»!
Κάποια «υποκείμενα» απειλούσαν, κατά τον Μέτλαντ, την υποτιθέμενη «ευπείθεια» και «ευταξία» του λαού απέναντι στο διαβλητό και στυγνά ταξικό πολιτικό και οικονομικό οικοδόμημα της Επτανήσου.
Ήταν ο βαρόνος Εμμανουήλ Θεοτόκης και οι συν αυτώ στην Ιόνιο Γερουσία και στην Ιόνιο Βουλή, που είχαν συνυπογράψει εκείνες τις αισχρές αποφάσεις. Στις 16 Οκτωβρίου 1821 η Ιόνιος Γερουσία είχε συναποφασίσει με τους Βρετανούς στην Κέρκυρα την κήρυξη στρατιωτικού νόμου στη Ζάκυνθο, όπου η επιβολή συνδυάστηκε αμέσως με απαγχονισμούς. Για να ακολουθήσουν ανάλογες αποφάσεις και προσπάθειες αφοπλισμού του λαού στη Λευκάδα, την Κεφαλονιά, τα Κύθηρα, την Ιθάκη, ώσπου να κηρυχθεί στρατιωτικός νόμος και στην Κέρκυρας, τους Παξούς και τα συνδεδεμένα με την Κέρκυρα μικρότερα νησιά του Ιονίου. Με σκοπό, πριν απ' όλα, το βάρβαρο καθεστώς «να προφυλάττη απαραβιάστους τας βάσεις της ουδετερότητος» έναντι της Ελληνικής Επανάστασης.
Ποιοι άλλοι «Ευγενείς» συνέθεταν το 1821 και τα αμέσως επόμενα χρόνια την Ιόνιο Γερουσία μαζί με τον πρόεδρό της Κερκυραίο Εμμανουήλ Θεοτόκη και είχαν το δικαίωμα να μιλούν και εξ ονόματος της Ιονίου Βουλής σε αγαστή συνεργασία με τους Βρετανούς αρμοστές; Ο Κεφαλονίτης Νικόλαος Άννινος, ο Ζακύνθιος Δημήτριος Φωσκάρδης, ο Λευκάδιος Άγγελος Κόνδαρης, οι Κερκυραίοι Στάμος Χαλικιόπουλος – Μάντζαρος και Ευτύχιος Ζαμπέλης, ο Κυθήριος Ιωάννης Κοντολέος, ο Ιθακήσιος Βασίλειος Ζαβός, ο Κεφαλονίτης Μαρίνος Βέγιας. Που τα ονόματα αυτών ή απογόνων τους απαντώνται στις λίστες των μελών της Ιονίου Γερουσίας μέχρι και τις παραμονές σχεδόν της ένωσης της Επτανήσου με την Ελλάδα. Όλοι τους σχεδόν ωφελημένοι και με διάφορα βρετανικά παράσημα, όπως έμελλε άλλωστε μετά την Ένωση να παρασημοφορηθεί από το ελληνικό κράτος και ο Κερκυραίος Γενικός Εισαγγελέας της επτανησιακής «κυβέρνησης» Δημήτριος Κουρκουμέλης που λίγα χρόνια νωρίτερα είχε εισηγηθεί την πλήρη αποικιοποίηση της Κέρκυρας και των Παξών από τους Βρετανούς!
Πρέπει, βλέπετε, όλα αυτά να αποκρύπτονται, ώστε να στοιχειοθετούνται, υποτίθεται, ισχυρισμοί όπως εκείνοι του χθεσινού μηνύματος της περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων για το 1821, σύμφωνα με την οποία ο λαός μας ανέκαθεν ήταν και πολέμησε «μαζί» με τον «ελεύθερο κόσμο», όπως αποκαλεί το ΝΑΤΟ και τις Μεγάλες Δυνάμεις που το κατευθύνουν. Λες και αυτά εδώ τα χώματα δεν γνώρισαν καν τη βρετανική βαρβαρότητα το 1821, για να μην πάμε και σε άλλες εποχές.
Και τι δεν σκαρφίζονται οι απολογητές του ΝΑΤΟ για να προσαρμόσουν ακόμη και το 1821 στις τρέχουσες επιλογές της αστικής τάξης που με λόγια και με έργα εξυπηρετούν!
Όσα υπέστησαν από τη Βρετανία και από τα πιο ξεπεσμένα στοιχεία της επτανησιακής αριστοκρατικής και αστικής τάξης οι πρόγονοί μας στα Επτάνησα τα πρώτα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, μέχρι ο αγώνας στα επαναστατημένα εδάφη να επιβάλλει στις Μεγάλες Δυνάμεις την ιδιοτελή διαφοροποίηση της στάσης τους, αποκρύπτονται επιμελώς από τους εκπροσώπους της κυρίαρχης τάξης, καθώς δεν ωφελούν, βλέπετε, ούτε τα τρέχοντα ιδεολογήματά τους για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Η υποκρισία τους και η σκόπιμη σιωπή για όσα εγκληματικά διαδραματίστηκαν τότε στα Επτάνησα είναι χαρακτηριστικές.
Νιώθουν, άραγε, πολιτικοί απόγονοι εκείνης της Ιονίου Γερουσίας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΑΡΟΥΝΙΑΤΗΣ
