«Έφυγε» από τη ζωή στις 31 Δεκέμβρη 2023 τα ξημερώματα, στην Κέρκυρα, ο Βασίλης Καλησπεράτης, μετά από νοσηλεία δύο εβδομάδων στο νοσοκομείο της πόλης. 

Ήταν 84,5 ετών, συνταξιούχος του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου και μέλος του ΚΚΕ, έχοντας τη μεγαλύτερη κομματική ηλικία μεταξύ των μελών της Οργάνωσης Κέρκυρας του Κόμματος. 

Ο Βασίλης Καλησπεράτης γεννήθηκε στις 13.6.1939 στο παλιό κερκυραϊκό χωριό Κορακάδες, όπου και μεγάλωσε. Δούλεψε ψαράς σε αλιευτικά σκάφη στην Κέρκυρα και στην Πάτρα. Το 1963 μετανάστευσε στη Στουτγκάρδη της ΟΔ Γερμανίας, όπου και οργανώθηκε στους «Λαμπράκηδες». Εργάστηκε εκεί στις εταιρείες Mercedes και Bosch επί δεκατρία χρόνια. Το 1968, όταν ήταν 29 ετών, έγινε μέλος της Οργάνωσης ΟΔ Γερμανίας του Κόμματος. 

Επέστρεψε το 1976 στην Κέρκυρα και εγκαταστάθηκε στο παραλιακό χωριό Πετριτής στη νοτιοανατολική πλευρά του νησιού, δίπλα στους παλιούς Κορακάδες, όπου με καΐκι ασχολήθηκε επαγγελματικά στον τομέα του θαλάσσιου τουρισμού και θεμελίωσε δικαίωμα μειωμένης σύνταξης από το ΝΑΤ. 

Διατήρησε συνεχώς την ιδιότητα του μέλους του ΚΚΕ έως τον θάνατό του, συνολικά επί 55 χρόνια – και καμάρωνε για την επιμονή του στον αγώνα μέσα από τις τάξεις του ΚΚΕ, «θα είμαι μέλος του ώσπου να πεθάνω», έλεγε χαρακτηριστικά. 

Οι δυσκολίες του αγώνα δεν έκαμπταν την αισιοδοξία του. «Venceremos», ήταν η γνώμη του για το μέλλον. «Φυσικά και είμαι αισιόδοξος», είχε αναφέρει το 2021 στο «corfucommunists.gr». 

Μέχρι το τέλος του ήταν μέλος της Οργάνωσης Νότου Κέρκυρας του ΚΚΕ.

Την 1η Γενάρη 2024 η ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ εξέδωσε για τον θάνατό του την εξής ανακοίνωση: 

«Με θλίψη αποχαιρετά η Τομεακή Επιτροπή Κέρκυρας του ΚΚΕ τον σύντροφο Βασίλη Καλησπεράτη που έφυγε από τη ζωή στις 31 Δεκεμβρίου 2023. O σύντροφος Βασίλης ήταν ένα σεμνός βιοπαλαιστής και αγωνιστής. Πάλεψε σκληρά για να ζήσει την οικογένειά του, ενώ ταυτόχρονα αγωνίστηκε για έναν κόσμο καλύτερο χωρίς αδικία και εκμετάλλευση. Γεννημένος το 1939 στο χωριό Κορακάδες Κέρκυρας, εργάστηκε αρχικά ως ψαράς σε αλιευτικά σκάφη. Το 1963 ξενιτεύτηκε στη Γερμανία, όπως τόσοι άλλοι εκείνα τα χρόνια. Εκεί δούλεψε σε εργοστάσια, συνδέθηκε με τους πιο πρωτοπόρους εργάτες και οργανώθηκε στους Λαμπράκηδες. Αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των εργατών και συμμετείχε στους αγώνες των μεταναστών κατά της δικτατορίας στην Ελλάδα. Τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι από τις γερμανικές δυνάμεις καταστολής, σε διαδήλωση εναντίον της χούντας. Το 1968 οργανώθηκε στο ΚΚΕ, στην οργάνωση ΟΔ Γερμανίας του Κόμματος. Το 1976, μετά την πτώση της δικτατορίας, επέστρεψε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο χωριό Πετριτής της Κέρκυρας. Είχε δραστήρια συμμετοχή στη συγκρότηση των οργανώσεων του ΚΚΕ στο νησί. Παρέμεινε μέλος του ΚΚΕ μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του, με τη σταθερότητα, την αγωνιστικότητα, την ανιδιοτελή προσφορά του να εμπνέει τους νεότερους. Πάντα θα θυμόμαστε την αισιοδοξία με την οποία αντιμετώπιζε το μέλλον».