Ο Σπύρος Κουλούρης (Ανδρεούλης), κομμουνιστής από την οικισμό Αγία Αικατερίνη της Λευκίμμης, γεννήθηκε εκεί τα τέλη της δεύτερης δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα.

Σε νεαρή ηλικία συμμετείχε δραστήρια στους αγώνες της κατοχικής περιόδου με την ΕΠΟΝ, το ΕΑΜ και το ΚΚΕ.

Πέρασε με καΐκι στην Αλβανία τον Οκτώβριο του 1947, μαζί με άλλους δεκαπέντε συντρόφους του, χωρισμένους σε δύο ομάδες, με σκοπό να φτάσει στην Ήπειρο και να ενταχθεί στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ), ενώ η οργάνωσή τους είχε τη γνώμη ότι θα ήταν καλύτερα να συνεχίσουν να αγωνίζονται για τα ιδανικά τους στο μέρος τους.

Σκοτώθηκε τις 5 Απριλίου 1948, πολεμώντας σε μάχη στην τοποθεσία Μακραλέξη στην Ήπειρο. Ήταν μαχητής του Αρχηγείου Ηπείρου του ΔΣΕ.

Έφυγε από τη Λευκίμμη για να πάρει τα όπλα, σύμφωνα με μαρτυρία του αδελφού του και συμπολεμιστή του Διογένη Κουλούρη, αντιδρώντας στο πογκρόμ διώξεων που εκδηλώθηκε εις βάρος των κομμουνιστών μετά τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ το 1944.

«Σε λίγο καιρό άρχισαν οι εξορίες, οι φυλακές και ο θάνατος. Άλλοι σκορπίσανε στα πέρατα της γης και άλλοι, όπως ο αδερφός μου ο Σπύρος (...), δεν ξαναγύρισαν ποτέ. Έπεσαν για το όνειρο», αφηγήθηκε ο αδελφός του.

«Πίστευε πολύ, είχε επαναστατικά χαρακτηριστικά. Ήταν δυνατός άνθρωπος. Έλειπε πια από τη ζωή όταν κάλεσαν την οικογένειά του να του πει να πάει φαντάρος. Στο στρατόπεδο είχαν φωνάξει το όνομά του...», θυμάται ο συντοπίτης του Κώστας Γατσούλης.

Το όνομα του Σπύρου Κουλούρη περιλαμβάνεται σε τιμητική επιγραφή στα γραφεία της Οργάνωσης Κέρκυρας του ΚΚΕ, στην πόλη του νησιού, με τα ονόματα των Κερκυραίων που έπεσαν μαχόμενοι για τα ιδανικά του.