Πρωτοπόρος αντιστασιακός μαχητής με διεθνή αναγνώριση και μετέπειτα βουλευτής Κέρκυρας με την Αριστερά, αδελφός του σκοτωμένου από κυβερνητικά πυρά στα βουνά της Ηπείρου Αλέκου Πρίφτη, ο Γεράσιμος (Μεμάς) Πρίφτης υπήρξε μαχητική και πολυσχιδής προσωπικότητα, που αγαπήθηκε όσο λίγοι στο νησί.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1910 και πέθανε στην Αθήνα το 1985.

Ανέντακτος κομμουνιστής από τα νεανικά του χρόνια, ο Γεράσιμος Πρίφτης την περίοδο της Κατοχής ήταν  πρωταγωνιστής της συγκρότησης και κατ' ουσίαν καπετάνιος του 24ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ στο Σούλι και στην Πάργα, όπου εργαζόταν ως τηλεγραφητής. Υπήρξε στενός συνεργάτης με ρόλο υπασπιστή του θρυλικού στρατηγού του ΕΛΑΣ Γεράσιμου Αυγερόπουλου. Στη μεγάλη μάχη της Αμφιλοχίας διηύθυνε το κρυπτογραφικό τμήμα του ΕΛΑΣ. 

Συνεργάστηκε στενά επί δεκαετίες με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και υπήρξε μαχητικό στέλεχος της αριστερής παράταξης περισσότερα από 50 χρόνια, πρεσβεύοντας τη σοσιαλιστική κοινωνία και πιστεύοντας «στην ενότητα του αριστερού κινήματος χωρίς αντιπαλότητες και δογματισμούς, με διάλογο στη βάση και στην κορυφή και δημοκρατικές διαδικασίες σε όλες τις φάσεις», όπως αναφέρει η κόρη του Μαρί Πρίφτη, αγωνίστρια της Αριστεράς και αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) και γενική γραμματέας της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) στο παρελθόν.

Ο Γεράσιμος Πρίφτης γεννήθηκε τις 10 Ιουλίου 1910 στην πόλη της Κέρκυρας. Ολοκλήρωσε γυμνασιακές σπουδές στην πόλη του νησιού. Φοίτησε στην Μέση Εμπορική Σχολή Κέρκυρας και αργότερα στην Επαγγελματική Σχολή Ταχυδρομείων, Τηλεγραφίας και Τηλεφωνίας (ΤΤΤ). Έγινε τηλεγραφητής και συμμετείχε δραστήρια στους μεγάλους αγώνες του κλάδου του.

Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας ήταν ανθυπολοχαγός πεζικού.

Πρωτοδιορίστηκε ως τηλεγραφητής στην Κοζάνη το 1931. Μετατέθηκε στην Τρίπολη το 1939 και λίγο αργότερα μετατέθηκε στο Μαργαρίτι Θεσπρωτίας, ενώ μετά την Κατοχή στάλθηκε στην Πάτρα, όπου το 1946 συνελήφθη, οδηγήθηκε στο Τμήμα Μεταγωγών Πάτρας και αργότερα εξορίστηκε στον Άη Στράτη. Τη δεκαετία του 1950, όταν απελευθερώθηκε από τη Μακρόνησο, παύθηκε από τη δουλειά του. Εργάστηκε μετά, στην Κέρκυρα, ως λογιστής.  

Την περίοδο της δικτατορίας Μεταξά είχε συλληφθεί, δικαστεί και αθωωθεί.

Ως προϊστάμενος σε τηλεγραφική μονάδα στο Μαργαρίτι Θεσπρωτίας, κατά την ιταλική επίθεση, έλαβε μέρος σε επιχειρήσεις στον νομό, με τον βαθμό του έφεδρου υπολοχαγού, εξασφαλίζοντας την αποτελεσματική λειτουργία των τηλεφωνικών συνδέσμων. Για τη σημαντική συνεισφορά του, ιδιαιτέρως σε επιχειρήσεις που έλαβαν χώρα τις 12 Ιανουαρίου 1941, τιμήθηκε με εύφημη μνεία από τον υποστράτηγο διοικητή των ελληνικών δυνάμεων της περιοχής.

Αργότερα, με την ιδιότητα του τηλεγραφητή προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στον κρυπτογραφικό μηχανισμό του ΕΛΑΣ. Συμμετείχε σε μάχες εναντίον των κατακτητών στην Ήπειρο και στην περίφημη μάχη της Αμφιλοχίας.

Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος και στέλεχος του ΕΑΜ στην Πάργα και του ΕΛΑΣ στο Σούλι, με καθήκοντα καπετάνιου, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Καστρινός. Από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο του 1942 ήταν επικεφαλής της  ομάδας ανταρτών της Πάργας «Γάκης Ζέρης». Στη συνέχεια, μέχρι τον Φεβρουάριο του 1943, οργάνωσε τον ΕΛΑΣ στην περιοχή Φανάρι.

Καταδιωκόμενος από τους Ιταλούς, είχε ανέβει στα βουνά του ανατολικού Σουλίου. 

Αντιπροσώπευσε τον ΕΛΑΣ της περιοχής, που αποτέλεσε τη βάση συγκρότησης του 24ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, στη σύσκεψη στελεχών του που έγινε στην Άρτα τις 30 Μαρτίου 1943.

Εκτός από τη μεγάλη μάχη της Αμφιλοχίας κατά των Γερμανών τον Ιούλιο του 1944, είναι γνωστό ότι πήρε μέρος και στις μάχες Σταυρού - Σκάλας Παραμυθιάς εναντίον των Ιταλών και Τσάμηδων τον Μάιο του 1943, καθώς και στη μάχη της Κάτω Καλεντίνης εναντίον των Γερμανών από 4-7 Φεβρουαρίου 1944. Διατέλεσε υπασπιστής στην 8η Μεραρχία του ΕΛΑΣ από τον Αύγουστο έως τον Δεκέμβριο του 1943. Επίσης, αξιωματικός πληροφοριών και υπασπιστής στο 24ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ Ηπείρου υπό τον συνταγματάρχη Κουτσομιτόπουλο από τον Μάρτιο έως τον Αύγουστο του 1943 και διευθυντής του 2ου Επιτελικού Γραφείου του κλιμακίου του Γενικού Στρατηγείου ΕΛΑΣ Ηπείρου - Δυτικής Στερεάς από τον Δεκέμβριο του 1943 έως τον Φεβρουάριο του 1944. Σε επίσημες αναφορές για τη δράση του ΕΛΑΣ στις περιοχές αυτές εξαίρονται η προσωπική συμβολή, η αφοσίωση, η παλικαριά, το επιτελικό πνεύμα του και η πίστη του στα ιδανικά του ΕΑΜ.      

Ακολουθούν φωτογραφίες με τον ίδιο στην 8η Μεραρχία και το 24ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ:

Πρώτος από δεξιά

Πρώτος από αριστερά

  Στο μέσον  

Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι η μαρτυρία του για τον ρόλο του στοιχείου των Τσάμηδων στη Θεσπρωτία, κατά την περίοδο της Κατοχής, είναι η μόνη γνωστή, καταγεγραμμένη στρατιωτική μαρτυρία. Σε έκθεσή του το 1944 είχε αναφέρει: «Όλες οι προσπάθειές μας, αν και βασίζονται στη γραμμή της Κ.Ε. του ΕΑΜ για την ενοποίηση όλων των δυνάμεων ενάντια στον καταχτητή, δεν είχαν θετικά αποτελέσματα, γιατί η παμψηφία των αρβανιτάδων Τσάμηδων της περιοχής είχε ταχθή ανεπιφύλαχτα με το μέρος του καταχτητή και ωργάνωσε δολοφονικές επιδρομές ενάντια στα ελληνικά χωριά, αρπαγές και σφετερισμούς περιουσιών (...). Κατά κανόνα οι υποσχέσεις που μας δώσανε οι εκπρόσωποι των Τσάμηδων δεν τηρήθηκαν».

Φωτογραφία του στρατηγού Αυγερόπουλου με ιδιόχειρη αφιέρωση γραμμένη στην Άρτα και ημερομηνία 22 Φεβρουαρίου 1945 αναφέρει: «Στον αγαπητό και λαμπρό Συναγωνιστή μου Γερ. Πρίφτη για ανάμνηση της αδελφικής συνεργασίας μας στον απελευθερωτικό μας αγώνα».  

Άρθρα του Γερ. Πρίφτη είναι δημοσιευμένα στην εφημερίδα του ΕΑΜ Κέρκυρας «Φωνή του Λαού».

Πρώτος από αριστερά	Αφιέρωση του στρατηγού Αυγερόπουλου

Μετά την Κατοχή ήλθε αντιμέτωπος με σωρεία διώξεων.

Σώζεται από εκείνη την περίοδο αχρονολόγητη επιστολή του Γερ. Πρίφτη από την Πρέβεζα στον πατέρα του, με την οποίο τον πληροφορούσε ότι «δυνάμει εντάλματος του ανακριτού Πρεβέζης» τον είχαν συλλάβει όταν είχε επισκεφθεί την πόλη, για υπόθεση άγνωστη στον ίδιο. «Πρώτη φορά την ακούω», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Επίσης, σώζεται έγγραφη πρόσκληση της Ασφάλειας Κέρκυρας να παρουσιαστεί ενώπιον του αστυνομικού διευθυντή της πόλης τις 26 Ιουλίου 1945, με την επισήμανση ότι θα διωκόταν ποινικώς αν δεν παρουσιαζόταν.

Κλήση του στην Ασφάλεια Κέρκυρας	Γράμμα στον πατέρα του για σύλληψή του

Θαύμαζε, αγαπούσε δυνατά τον αδελφό του Αλέκο Πρίφτη και εξυμνούσε τον ηρωισμό του. Τον Νοέμβριο του 1946, λίγους μήνες μετά τον σκοτωμό του αδελφού του από κυβερνητικά πυρά στα Ιωάννινα και λίγο πριν ο ίδιος συλληφθεί και εξοριστεί στον Άη Στράτη, είχε γράψει στην Πάτρα, όπου εργαζόταν ως τηλεγραφητής, ποίημα αφιερωμένο στον αδελφό του. Απόσπασμα του ποιήματος παρουσιάστηκε το 2017 στην κερκυραϊκή εφημερίδα «Ενημέρωση» στο πλαίσιο αφιερώματος στον Αλέκο Πρίφτη.

Να το απόσπασμα του ποιήματος:

Τ' ΑΔΕΡΦΟΥ ΜΟΥ

Στη σεπτή μνήμη Του μα και στη

μνήμη όλων εκείνων των

παλληκαριών που σαν και αυτόν

πέσανε για να θεμελιώσουν τη

Λευτεριά του Λαού μας.

«Τα παλληκάρια δεν πεθαίνουν στο κρεβάτι,

μήτε γερνούν...»

Γ. ΚΟΤΖΙΟΥΛΑΣ

(«Οι νεκροί μας»)

Αδερφέ μου,

Στο πρώτο ξεκίνημα έπεσες.

Της προδοσιάς φαρμακερή σαΐτα

Την αγνή σου τρύπησε καρδιά

Την ώρα που ορθός πάλι

πολέμαγες για λεφτεριά

αγναντεύοντας το Σούλι και τον Κασιδιάρη.

Σε βλέπω!

Οι χτύποι της καρδιάς σου

Ρυθμοί εμβατηρίου της ζωής

Και τα μάτια σου

Τη στιγμή που τα σφάλιζε του θανάτου η αστραπή

Να αγναντεύουν βαθιά στον ορίζοντα την καλωσύνη.

(...)

(Θυμιέμαι!

Παιδιά στις άγριες του χειμώνα μέρες

Όταν οι ευκάλυπτοι λυγούσαν την κορμοστασιά τους

Και σέρναν τα κλωνάρια τους στα παραθύρια μας

Σκαρφαλωμένοι στο περβάζι

Αναζητούσαμε στον ουρανό

ένα κομμάτι γαλάζιο)

Ανάμεσα στους ανθρώπους στάθηκες

Τους φτωχούς και τους καταδιωγμένους.

Τα χέρια τους

Με την ανάσα θέρμαιναν

Για να σφίξουν καλύτερα της λεφτεριάς τη δάδα.

Τα μάτια τους κύτταξες βαθιά.

Κι είδες σ' αυτά την ψυχή σου

(Άνοιξες διάπλατα τα φυλλοκάρδια σου).

Η κομμένη τους ανάσα

Του δικού αίματος ρυθμός!

Γίνηκες ένα με δαύτους.

(...)

Τα χέρια που σπέρναν κόκκινα αγάπης λουλούδια

Το ντουφέκι κράτησαν

Της ελεύθερης ψυχής.

Κι αγνός κι αμόλυντος,

Ωραίος,

Πήρες τη μεγάλη στράτα που φέρνει

«Ψωμί, Λεφτεριά και Τιμή στο Λαό»!

Κι έπεσες!

Δεν σου ταίριαζε του κοιμητήριου η γαλήνη

με τους βουβούς σταυρούς

και τ' αναφυλλητά που πνίγονται

ανάμεσα σε μαύρους πέπλους

Στ' αδούλωτα βουνά το μνήμα σου

Στις ψηλές κορφές

Ψηλό κι αυτό σημάδι

Η άνοιξη θα το στολίζει μ' ανθούς

Και τα σφουρίγματα του βουνίσιου αγέρα

Για σένανε θα τραγουδούν

Τους κλέφτικους σκοπούς της λεβεντιάς

Και του ΕΛΑΣ τον παιάνα.

Αν και δεν υπήρξε μέλος του ΚΚΕ, άντεξε ανείπωτα βασανιστήρια αρνούμενος να υπογράψει δήλωση αποκήρυξης του κομμουνισμού τόσο στον Άη Στράτη και στη Μακρόνησο στο τάγμα των σκαπανέων κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, όσο και αργότερα στη Γυάρο και στο Παρθένι της Λέρου, όπου εξορίστηκε για τις πεποιθήσεις και τη δράση του την περίοδο της Χούντας του 1967.

Στον Άη Στράτη (τρίτος από αριστερά, όρθιος), Αύγουστος 1947

Στο σθένος του, αλλά και στο πηγαίο και ασίγαστο επτανησιακό χιούμορ του, έχει αναφερθεί σε έργο του για τη Μακρόνησο ο συνδεσμώτης του λογοτέχνης Μενέλαος Λουντέμης.

Σε σημειώσεις του για τη Μακρόνησο ο αγωνιστής Τάσος Παπίρης συμπεριέλαβε την εξής μαρτυρία: «Φωνάζει ο ταχυδρόμος "Πρίφτης Γεράσιμος". Προχωράει ο Γεράσιμος, παίρνει το γράμμα και το άνοιξε περπατώντας για να το διαβάσει. Ο Καρ(...) ήταν πίσω του και κοίταζε το γράμμα που είχε μέσα μια φωτογραφία της κόρης του Μαρής. Ο Καρ(...) όταν είδε τη φωτογραφία (...) του λέει "Τι είναι αυτό μωρέ;" (...) Τον αρχίζει στο ξύλο και κατάληξη είναι που έσπασε τον αγκώνα του δεξιού χεριού...». Αργότερα, αφού τον χτύπησαν παντού, τον έριξαν στη γνωστή χαράδρα της Μακρονήσου. Με κάποια ευκαιρία ο Τάσος Παπίρης τού άπλωσε το χέρι για να τον βοηθήσει ν' ανέβει. "Φύγε, θα σε σκοτώσουν", του απάντησε σακατεμένος ο Πρίφτης. Τελικά ο Παπίρης ήταν αυτός που τον οδήγησε στη σκηνή του, όπου τον παρέλαβε ο Μενέλαος Λουντέμης, ο οποίος και συμπεριέλαβε το γεγονός αυτό σε βιβλίο του για το κολαστήριο της Μακρονήσου.  

   Στη Μακρόνησο

Στο χωριό Πάγοι, όπου ο Γεράσιμος Πρίφτης έζησε για ένα χρονικό διάστημα μετά την απελευθέρωσή του από τη Μακρόνησο τις αρχές της δεκαετίας του 1950, καθώς στο χωριό  ήταν δασκάλα η σύζυγός του, τον θυμούνται μεταξύ άλλων και για τα πρωτοποριακά καλλιτεχνικά δρώμενα που οργάνωνε. Αν και σκιά του εαυτού του από τις κακουχίες των προηγούμενων χρόνων, κατά την παραμονή του στο χωριό Πάγοι συνέβαλε αποφασιστικά στη μετατροπή του χωριού σε πολιτιστική κοιτίδα της γύρω περιοχής. Μεταξύ άλλων, σκηνοθέτησε τα «Αρραβωνιάσματα» του Δ. Μπόγρη με πρωταγωνίστρια τη δασκάλα γυναίκα του. Έγραψε κείμενα σε θεατρική μορφή και τα επένδυσε με μουσική του Όφενμπαχ. Με φροντίδα του, ορισμένες παραστάσεις τις συνόδευε μπάντα της Παλαιάς Φιλαρμονικής του νησιού.

Εκείνη την περίοδο απέφυγε απόπειρα δολοφονίας του στο νησί.

Το 1954 εξέδωσε στην Κέρκυρα τη μελέτη «Η Εκπαίδευση στην Κέρκυρα στα πρώτα χρόνια μετά την Ένωση», με το ψευδώνυμο Σπύρος Χορμοβίτης. Η εργασία του είχε σκοπό, όπως έγραψε, «να συμπληρώσει τον κύκλο μιας συστηματικότερης προσπάθειας που εκδηλώθηκε για τη μελέτη και τη σωστή αξιολογική τοποθέτηση του Εκπαιδευτικού ζητήματος της Κέρκυρας. Περιορίστηκε στην εξέταση της Εκπαίδευσης στην Κέρκυρα στα πρώτα χρόνια μετά την Ένωση γιατί ήταν ανάγκη ν' αποδειχτεί η κατάστασή της στα χρόνια της Αγγλοκρατίας και, σε άμεση συνέχεια, να τονιστεί με αδιάψευστα ντοκουμέντα πως καμμιά καλυτέρεψη δεν προήλθε με την Ένωση, σε μιά κατάσταση τρομερή για τη μόρφωση του Λαού».

Όπως επισήμανε, «χρειάστηκε να καταλυθεί η Βενετσιάνικη κυριαρχία και να λυγίσει η εξουσία των ευγενών για να ριχτεί ο σπόρος της Εκπαίδευσης στην Κέρκυρα», αλλά ακόμη και «είκοσι χρόνια μετά τον παλλαϊκό ριζοσπαστικόν αγώνα που πραγματοποίησε την Ένωση, η μεσαιωνική κατάσταση συνεχίζονταν. Αυτό οφείλεται -χρειάζεται με ειλικρίνεια και τόλμη να ειπωθεί πολλές φορές ακόμα- στο ότι και μετά την Ένωση πολιτικά κυρίαρχοι έμειναν οι παλιοί εντόπιοι δυνάστες, συνεχίζοντας την κοινωνική καταπίεση και την οικονομική εκμετάλλευση».    

Στις συνθήκες εκείνες, που το ΚΚΕ είχε τεθεί εκτός νόμου, ο Γεράσιμος Πρίφτης στρατεύτηκε στην ΕΔΑ. Ήταν υποψήφιος και εκλέχτηκε βουλευτής της Αριστεράς στην Κέρκυρα με τα ψηφοδέλτια της Δημοκρατικής Ένωσης το 1956 και της ΕΔΑ το 1958. Επίμονος και μαχητικός, έθεσε πολλές φορές στη Βουλή τα προβλήματα και τις απαιτήσεις του λαού της Κέρκυρας. Διακρίθηκε στη Βουλή για τη ρητορική του δεινότητα. Διατέλεσε Γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΕΔΑ και στενός συνεργάτης του προέδρου της Γιάννη Πασαλίδη.  

Την περίοδο εκείνη εκλέχτηκε, επίσης, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αντιστασιακών (FIR) και γενικός γραμματέας του ευρωπαϊκού της τμήματος, καθώς και γενικός γραμματέας της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. 

Το 1963 μετέφρασε το βιβλίο του Φιντέλ Κάστρο «Η Επανάσταση της Κούβας», που κυκλοφορεί ακόμα και σήμερα με τη δική του, εμπνευσμένη μετάφραση.

Επίσης, είχε συντάξει τουριστικό οδηγό της Κέρκυρας.

Υπήρξε τακτικός σύνεδρος και ομιλητής σε συνέδρια και άλλες εκδηλώσεις των Επτανησίων, όπως οι «Γιορτές Λόγου και Τέχνης» στη Λευκάδα.

Προεκλογική ομιλία στην Κέρκυρα, 1958

Στη Βουλή (πρώτος από αριστερά στη δεύτερη σειρά), 1956	Στη Βουλή (πρώτος από αριστερά στην τελευταία σειρά), 1956

 Στη Βουλή (δεύτερος από δεξιά), 1958

Σε διάφορες περιόδους της ζωής του συνέγραψε μελέτες για τον πολιτισμό στα Επτάνησα. Ανέκδοτες μελέτες του αφορούν τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον δημοτικισμό και την κερκυραϊκή λογοτεχνία, τη σάτιρα ως όπλο των Ριζοσπαστών του Ιονίου στον αγώνα για την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, τον Ιάκωβο Πολυλά και τον Ανδρέα Λασκαράτο. Έγραψε, μεταξύ άλλων, για τον τελευταίο: «Μαθητής του Σολωμού στα πρώτα χρόνια της εγκατάστασής του στην Κέρκυρα, όταν ακόμα γύρω στο Δάσκαλο δεν είχε διαμορφωθεί ο Σολωμικός κύκλος (Πολυλάς, Μαρκοράς, Μανούσος, Καλλονάς, Μελισσηνός, Κουαρτάνος κ.ά) που αποτέλεσε το ξεκίνημα της Επτανησιακής Σχολής, δέχτηκε την επίδραση του ψάλτη της Ελευθερίας. Από τη σολωμική διδασκαλία και παράδοση κράτησε βασικά την πίστη στη δημοτική μας γλώσσα και τη σάτιρα (...) Η κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του τον πνίγει. Συναλλαγή αθέμιτη, αηδιαστική υποκρισία, ακόρεστη συμφεροντολογία, προσκόλληση σε μια αναχρονιστική και ιδιοτελή τυπολατρία που εξαφανίζει την ουσία και καταντάει απάτη». Ακόμη, είχε ασχοληθεί με τη μετάφραση της ποιητικής συλλογής «Τα άνθη του Κακού» του Σαρλ Μπωντλαίρ. 

Σε λιτανεία του αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα (πρώτος από αριστερά)

 Σε διεθνή συνέδρια στη Βαρσοβία (αριστερά) και στη Μόσχα (δεξιά)

Ο Γεράσιμος Πρίφτης συνελήφθη την 21η Απριλίου 1967 τις έξι το πρωί στην Αθήνα και εξορίστηκε σε πρώτη φάση στη Γυάρο. Ο παράνομος ραδιοφωνικός σταθμός του ΚΚΕ «Φωνή της Αλήθειας» είχε αναφερθεί στις συνθήκες της κράτησής του και είχε μεταδώσει ότι δεν του επιδόθηκε τηλεγράφημα που του γνωστοποιούσε τη γέννηση του εγγονού του.

Αποφυλακίστηκε το 1970, από το Παρθένι της Λέρου, με σοβαρό πρόβλημα στα μάτια.

Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 ο Γεράσιμος Πρίφτης εντάχθηκε στη μεταδικτατορική ΕΔΑ, συμμετέχοντας μέχρι τον θάνατό του, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, στη Διοικούσα Επιτροπή της. Την περίοδο των γεγονότων της Πράγας το 1968 είχε έλθει σε διάσταση θέσεων με το ΚΚΕ. Δεν εντάχθηκε ούτε στο ΚΚΕ Εσωτερικού κατά τη διάσπαση του ΚΚΕ, κρατώντας αποστάσεις και από τις δύο πλευρές. Επίσης, έμεινε μακριά από το ΠΑΣΟΚ όταν αυτό ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας. Η Νομαρχιακή Επιτροπή Κέρκυρας του ΚΚΕ το 1974 του είχε προτείνει να είναι υποψήφιος στην Κέρκυρα με τον συνδυασμό της «Ενωμένης Αριστεράς», αλλά αρνήθηκε υποδεικνύοντας την ανάγκη ανάδειξης νέων στελεχών. 

Προσωπογραφία του από συναγωνιστή του, 1944

Πέθανε τη νύχτα της 26ης προς 27 Δεκεμβρίου 1985 και η κηδεία του έγινε στην Αθήνα τις 28 Δεκεμβρίου, δημοσία δαπάνη. Παραβρέθηκαν περισσότεροι από 2.000 πολίτες, Κερκυραίοι σε μεγάλο βαθμό, μαζί με αντιπροσωπεία του ΚΚΕ αποτελούμενη από τον παλαιό ιστορικό βουλευτή Βασίλη Εφραμίδη, τον δημοσιογράφο- μέλος της Διεύθυνσης του «Ριζοσπάστη» Γιώργο Μωραΐτη και τον αρχισυντάκτη της εφημερίδας και λογοτέχνη- μαχητή του ΕΛΑΣ Ηπείρου Τάκη Αδάμο, καθώς και αντιπροσωπείες του τότε ΚΚΕ Εσωτερικού και της τότε ΕΔΑ.

Σε νεκρολογία του για τον Γεράσιμο (Μεμά) Πρίφτη στην εφημερίδα «Αυγή» ο Τάσος Βουρνάς έγραψε τις 28 Δεκεμβρίου 1985: «Ο Μεμάς ήταν μια προσωπικότητα από 'κείνες που σπάνια συναντάει κανείς στον τόπο μας. Αγωνιστής, αλλά και πνευματικός άνθρωπος, σκληροτράχηλος μαχητής, αλλά και λεπταίσθητος με μια σπάνια μουσική αγωγή που την κρατούσε ζηλότυπα για τον εαυτό του. Κι όταν στη Λέρο κάτω από τις πιέσεις μας αποφάσισε να κάνει μαθήματα ανάλογης μουσικής στους εξόριστους και ιδιαίτερα να αποδείξει πως οι ήχοι εξέφρασαν τις μεγάλες ιδέες του καιρού των μεγάλων δημιουργών, όλοι εμείς όσοι παρακολουθήσαμε τις διαλέξεις του, νοιώσαμε ν' ανοίγονται μπροστά μας νέες θύρες επικοινωνίας, με τον κόσμο της μουσικής (...) Ο θάνατός του στέρησε την Αριστερά από έναν ευπατρίδη. Παρά τη μαρτυρική ζωή που περνούσε τελευταία στο σκοτάδι έχοντας προβλήματα με τα μάτια του, ποτέ δεν έχασε το κέφι του και το χιούμορ του, αυτό που κατά τον Τσέχωφ είναι η ευγένεια της ανθρώπινης ψυχής. Ο Μεμάς Πρίφτης ήταν ένας ευπατρίδης του πνεύματος και της τέχνης».

Ο αγωνιστής Γιάννης Γαρδικιώτης έγραψε στο «Κερκυραϊκό Βήμα» τις 5 Ιανουαρίου 1986: «Ο Γεράσιμος Πρίφτης, αδελφός του αείμνηστου Αλέκου Πρίφτη, ήρωα της Εθνικής μας Αντίστασης και του Λαϊκού Αγώνα, ήταν ένας αγνός αγωνιστής, ιδεολόγος από τα νεανικά του χρόνια (...) Ο Μεμάς Πρίφτης και ως ΕΛΑΣίτης και ως βουλευτής, συναγωνιστής, τίμησε την Κέρκυρα και το δημοκρατικό λαό της, την Αριστερά». 

Η Έλενα Γαρίδη έγραψε στη «Δημοκρατική Αριστερά» τις 16 Ιανουαρίου 1986: «Η μεγάλη αντιστασιακή οικογένεια του τόπου μας θρηνεί το θάνατο ενός μεγάλου τέκνου της, του τέως βουλευτή της ΕΔΑ, στελέχους του αριστερού δημοκρατικού κινήματος από τα χρόνια της δικτατορίας Μεταξά, του Μεμά Πρίφτη». 

Το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου της Κέρκυρας το 1986, σε ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς του, ομόφωνα έδωσε το όνομα του Γεράσιμου Πρίφτη σε δρόμο του κέντρου της πόλης του νησιού, στην περιοχή όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Επρόκειτο, όπως ανέφερε το δημοτικό συμβούλιο στην απόφασή του, περί «υπέροχου ανθρώπου και συνεπούς αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού, που ο κερκυραϊκός λαός δύο φορές τον ανέδειξε εκπρόσωπό του στη Βουλή των Ελλήνων και που σημαντικές υπηρεσίες προσέφερε στην ιδιαίτερη πατρίδα του».