Σαν να μην τους έφταναν οι Αμερικανοί εισβολείς -όπως η γνωστή μας από τον Ερημίτη στη βορειοανατολική Κέρκυρα NCH Capital- που χρήμα κραδαίνοντας βάζουν στο χέρι «ειρηνικά» τη γη τους και τους μετατρέπουν σε σύγχρονους σκλάβους γυρνώντας τους στην εποχή της φεουδαρχίας, ήρθαν στη γη τους «ντυμένοι φίλοι» και οι Ρώσοι εισβολείς, κραδαίνοντας όπλα και απαιτώντας με θανατηφόρα κανόνια την υποταγή, για να κάνουν νέον «αναδασμό» της δημόσιας και λαϊκής άλλοτε περιουσίας!
Στους δύσμοιρους Ουκρανούς αγρότες και στις οικογένειές τους -που έχουν γίνει «σάκος του μποξ» της σύγκρουσης ανάμεσα στο ευρωατλαντικό και το εωρωασιατικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο- αναφερόμαστε, φίλες και φίλοι, εδώ.
Κάποια μέλη τέτοιων οικογενειών, ως πρόσφυγες του πολέμου και θύματα της αμφίπλευρα ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, βρίσκονται πια και στην Κέρκυρα.
Κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Μερικοί βρήκαν δουλειά κιόλας σε ορισμένα μεγάλα ξενοδοχεία και βιώνουν φυσικά και αυτοί τους ξέφρενους ρυθμούς εκμετάλλευσης -αν όχι και τις βιαιότητες ακόμη- που ακούμε κάθε τόσο ότι αντιμετωπίζουν οι Κερκυραίοι και λοιποί Έλληνες και αλλοδαποί εργαζόμενοι σε αυτά.
Κάποιοι από αυτούς με αγροτικούς δεσμούς στη χώρα τους δεν έχουν ιδέα βέβαια τι εστί Ερημίτης μα ξέρουν και με το νι και με το σίγμα ορισμένα πεπραγμένα της εταιρείας NCH Capital που ως επενδυτής -με τις «βούλες» κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ βέβαια και κυρίως και πάλι ΝΔ- έχει «βάλει στο χέρι» την μερικώς εικονιζόμενη πάνω πανέμορφη και παρθένα περιοχή του Ερημίτη στη Βόρεια Κέρκυρα. Τον αμερικανικό αυτό επενδυτικό όμιλο που τώρα, καθώς φαίνεται, υποκύπτοντας σε εξελισσόμενο επιχειρηματικό πόλεμο πολυεκατομμυριούχων και δισεκατομμυριούχων, διαπραγματεύεται τη «μεταβίβαση» των 500 περίπου στρεμμάτων της περιοχής, αν και δεν έχει πλήρη ιδιοκτησιακά δικαιώματα, σε μιαν υποτίθεται «πράσινη» και τρανή ευρωπαϊκή «Αγία Τριάδα» των μπίζνες, των περιβόητων επενδυτικών fund και των private equity!
Τρίτος -αν όχι πρώτος με βάση κάποια στοιχεία- μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ή συνιδιοκτήτης και διαχειριστής αγροτικής γης στην Ουκρανία, ως άλλος τσιφλικάς, είναι η NCH Capital, στον ελληνικό βραχίονα της οποίας ο αντιπρόεδρος της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Δραγασάκης είχε εγκρίνει και υπογράψει προκαταβολικά φοροαπαλλαγές 4,2 εκατ. ευρώ, παρακαλώ, για να μας κάνει την τιμή να «αναπλάσει» ξενοδοχειακά και τουριστικά την πιο παρθένα και την πιο όμορφη περιοχή στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού -όπως το θέλησε ένας Βρετανός λογοτέχνης- του μάγου Πρόσπερου!
Δεν υπάρχει Ουκρανός, που λέει ο λόγος, που να μην έχει ακουστά τον διαβόητο ουκρανικό αγροτικό της βραχίονα AgroProsperis.
Πόση καλλιεργήσιμη αγροτική γη που ανήκε μέχρι το1990 εξολοκλήρου στους Ουκρανούς αγρότες και σε αγρότες της Ρωσίας και άλλων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης ως λαϊκή- συνεταιριστική και ευρύτερα δημόσια περιουσία έχει «βάλει στο χέρι» η NCH Capital μέσω της AgroProsperis και συγγενικών της εταιρικών σχημάτων; Εξακόσιες πενήντα χιλιάδες εκτάρια!
Ομολογημένα ιδιόκτητη αγροτική γη ίση με πολλές Κέρκυρες βρίσκεται ήδη στην Ουκρανία και στη Ρωσία, με «εκσυγχρονισμένους» φεουδαρχικούς όρους, στη δούλεψη της NCH Capital, που για χάρη της ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ήλθε το καλοκαίρι του 2020 στην Κέρκυρα να μας μιλήσει για τα οφέλη που μας περιμένουν όταν μας έρχονται οι «μοντέρνοι» και «πράσινοι» επενδυτές, οι κρατικά επιχορηγούμενοι βέβαια, κατά τα άλλα, από το υστέρημά μας!
Τρία εκατομμύρια τόνοι αγροτικών προϊόντων ήταν η «σοδειά» της το 2021, από τις εικονιζόμενες με κουκίδες στον ουκρανικό χάρτη ελεγχόμενες από την ίδια αγροτικές φάρμες και εγκαταστάσεις στη δημοκρατική υποτίθεται Ουκρανία του προέδρου Ζελένσκι, που για να εκλεγεί είχε υποσχεθεί δημοψήφισμα για τον έλεγχο της αγροτικής ουκρανικής γης από ξένες εταιρείες και μετά το ξέχασε.
Κι άλλο ένα εκατομμύριο τόνοι αγροτικών προϊόντων ήταν η «σοδειά» της το 2021 από άλλες ελεγχόμενες από την ίδια αγροτικές φάρμες στη Ρωσία του προέδρου Πούτιν που προωθεί άλλο τόσο, έστω με διαφορετικές μορφές μα με τη «βοήθεια» εταιρειών όπως αυτή, μια ληστρική καπιταλιστική γεωργία.
Τις 7 Αυγούστου φόρτωσε από ουκρανικό λιμάνι, με ρωσική ανοχή προφανώς λόγω ιδιαίτερων δεσμών με την οικονομική ελίτ και το πολιτικό προσωπικό του ρωσικού καπιταλισμού, ένα πρώτο πλοίο με ουκρανικά σιτηρά της NCH Capital. Δεν αποκλείεται να καταναλώνουμε κι εμείς κάποια δικά της, ως χώρα εισαγωγής σιτηρών που μας εκατάντησαν -όπως κάποτε οι Βενετοί, ειρήσθω εν παρόδω, έλεγαν να ξεριζώσουμε στα Ιόνια νησιά τα δημητριακά και να φυτεύουμε μόνο ελαιόδεντρα ως πλέον κερδοφόρα για το αυτοκρατορικό τους εμπόριο. Όλα αυτά με την ουκρανική γεωργία και την εξαγωγή σιτηρών γίνονται, υποτίθεται, για το καλό των Ουκρανών και να μην πεινάσουμε ούτε στην Ευρώπη ούτε αλλού, έτσι δεν μας λένε; Μόνο που εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί αγρότες και οι οικογένειές τους δεν έχουν λόγο στη σοδειά του μόχθου τους!
Βοούν, φίλες και φίλοι, ορισμένα έγκυρα ΜΜΕ στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ ακόμη για όσα αποκαλύπτονται σχετικά με την κατάσταση των Ουκρανών αγροτών και τη ληστρική εκμετάλλευσή τους από εταιρείες όπως η NCH Capital. Με πολλαπλές χρηματοδοτήσεις κιόλας από προγράμματα και μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεωργικοί, εμπορικοί και χημικοί κολοσσοί των ΗΠΑ και της ΕΕ έχουν μετατρέψει την Ουκρανία, δοκιμαστικά περίπου, σε επιχειρηματικό «μοντέλο» καπιταλιστικής «ανάπτυξης» της γεωργίας, προωθώντας εκτεταμένα, μάλιστα, την παραγωγή γενετικά μεταλλαγμένων γεωργικών προϊόντων. Νέα στοιχεία προστίθενται σε διαδικτυακά κείμενα κάθε τόσο, όπως ένα του Γιώργη-Βύρωνα Δάβου για την ιστορία του κέρδους από τα ουκρανικά σιτηρά.
Ισχύει πλήρως κάτι που είχαμε αναφέρει τον περασμένο Μάρτιο σε κείμενό μας με τον τίτλο «Ο δράκος του πολέμου, η Κέρκυρα και η Ουκρανία», με αφορμή συνάντηση και δηλώσεις της περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων Ρόδης Κράτσα και του τότε ακόμη πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα Τζέφρι Πάιατ για επενδύσεις στα Ιόνια νησιά, δεδομένου του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που είχε επιδείξει ο τελευταίος για την «απρόσκοπτη» δράση της NCH Capital και των άλλων γεωργικών εταιρειών των ΗΠΑ στην Ουκρανία. Εννοούμε βέβαια μετά το Δυτικοκίνητο πραξικόπημα στο Κίεβο το 2014, που η περιφερειάρχης IN, με άλλη ιδιότητα τότε, είχε χειροκροτήσει, ως διαδηλώτρια μάλιστα υπέρ του λαού λίγα χρόνια νωρίτερα, όταν η κυβέρνηση ήταν «ρωσόφιλη», στους δρόμους του Κιέβου.
Είχαμε επισημάνει τις καταγγελίες διεθνών μη κερδοσκοπικών οργανώσεων μικροκαλλιεργητών γης από την περίοδο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος: «Στην Ουκρανία, η NCH χρειάστηκε να μισθώνει γη από μικρούς αγρότες επειδή υπήρχε δικαιοστάσιο στην πώληση αγροτικής γης. Αυτό όμως αλλάζει. Μετά από χρόνια πιέσεων από την Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Eυρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, το ουκρανικό κοινοβούλιο αναγκάστηκε τελικά, μέσω ενός πακέτου του ΔΝΤ για την ανακούφιση από τον Covid, να περάσει ένα εξαιρετικά αντιδημοτικό νομοσχέδιο αγροτικής μεταρρύθμισης που αίρει το δικαιοστάσιο και θα μπορούσε να ανοίξει τελικά το δρόμο σε ξένες εταιρείες που θέλουν να αγοράσουν γη. Η NCH είχε ενεργή συμμετοχή σε αυτό το ενορχηστρωμένο κατόρθωμα. Πράγματι, η διαδικασία για τις αλλαγές στη νομοθεσία της γαιοκτησίας ξεκίνησε με μια επίσκεψη του Υπουργού Εμπορίου των ΗΠΑ στον Ουκρανό Πρόεδρο. Σε αυτή την επίσκεψη, οι ΗΠΑ απέσπασαν τη συμφωνία της Ουκρανίας για την εφαρμογή ενός μεταρρυθμιστικού σχεδίου του ΔΝΤ, που περιλάμβανε την ιδιωτικοποίηση της γης, σαν όρο για δύο δανειακές εγγυήσεις ύψους ενός δισ. δολαρίων εκ μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης. Ένας από τους λιγοστούς εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου που συνόδευαν τον Αμερικανό υπουργό Εμπορίου σε αυτές τις υψηλού επιπέδου συναντήσεις ήταν, ακριβώς, ο George Rohr, ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της NCH».
Ο εικονιζόμενος δηλαδή στη φωτογραφία που μόλις είδατε, Αμερικανός μπίζνεσμαν, που ίδρυσε στη Νέα Υόρκη το 1999 την NCH ως επενδυτικό fund μαζί με τον εικονιζόμενο στην επόμενη φωτογραφία ομοεθνή του μπίζνεσμαν Moris Tabacinic, το όνομα του οποίου μπορείτε να συναντήσετε και σε ιστοσελίδες του ΝΑΤΟ, ως στέλεχος άλλης εταιρείας-παρακλαδιού της πολυσχιδούς και πολυπλόκαμης NCH. Ο εν λόγω όμιλος, βλέπετε, είναι σε θέση να εξυπηρετεί στόχους συμβατούς με τη στρατηγική της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας για την «οικονομική πρόοδο» της Ανατολικής Ευρώπης.
Νέα στοιχεία για την κατοχή ουκρανικών εκτάσεων από την NCH έχουν έλθει στο φως, αν και η αμερικανική εταιρεία για ευνόητους λόγους διακινεί συγκεχυμένα, αν και επιμένει ότι αποτελεί τον μεγαλύτερο παραγωγό και έμπορο ουκρανικών σιτηρών και ευρύτερα γεωργικών προϊόντων της Ουκρανίας. Το επιτυγχάνει όντως ή το λέει για λόγους γοήτρου, μέσα από ένα πολυδαίδαλο δίκτυο εταιρειών, συμβάσεων και συμφωνιών, μερικές φορές εν ονόματι της ΕΕ και μιας ακραίου τύπου προωθούμενης «συμβολαιακής γεωργίας». Φροντίζουν για όλα αυτά, εν είδει «ομπρέλας», νομικά παραρτήματα συγγενικών εταιρειών με έδρες στις Νήσους Κέιμαν ή και στην Κύπρο, παρέχοντας και μηχανολογικό εξοπλισμό ή μικροδάνεια με ενέχυρο τη σοδειά σε προκαθορισμένες χαμηλές τιμές, περίπου σαν τα «προστύχια» που ίσχυαν κάποτε και ακόμη και επί Άγγλων στα Επτάνησα και στιγμάτισε με στίχους του ο Διονύσιος Σολωμός. Τα νεότερα στοιχεία, λοιπόν, φέρουν την NCH Capital να κατέχει εξακριβωμένα στην Ουκρανία τουλάχιστον 430.000 εκτάρια γεωργικής γης, έναντι 570.500 εκταρίων που κατέχει εταιρεία ουκρανικών και άλλων κεφαλαίων με έδρα το Λουξεμβούργο, 570.000 της παρόμοιας εταιρείας UkrLandFarming και άλλων διεθνών εταιρειών με μεγάλες εκτάσεις, συμπεριλαμβανομένης της σαουδαραβικής Continental Farmers Group.
Η πλειονότητα της ουκρανικής καλλιεργήσιμης γεωργικής γης, όσο και αν ακούγεται αδιανόητο, ενδέχεται να έχει «περάσει» ήδη με μισθωτικές και παρόμοιες σχέσεις στα χέρια Δυτικών εταιρειών και Ουκρανών τοποτηρητών τους ή «δυτικόφιλων» είτε «ρωσόφιλων» Ουκρανών ολιγαρχών. Ιδιαίτερα οι πολυεθνικές κλιμακώνουν όπως λέγεται την «αρπαγή γης» φτωχών αγροτών σε επιλεγμένες δυτικές κυρίως περιοχές της Ουκρανίας. Από καιρό έχουν επιτραπεί, «πειραματικά», εντομοκτόνα και λιπάσματα που δεν επιτρέπονται ακόμη στην ΕΕ, πέρα από το ότι έχουν επιτραπεί τα γενετικά μεταλλαγμένα προϊόντα, στο περιθώριο συμφωνίας ΕΕ-Ουκρανίας το 2017, που έκανε λόγο για «σύγχρονη γεωργία (...) με χρήση βιοτεχνολογιών». Ειδική έκθεση βεβαίωσε ότι πριν από έξι χρόνια το 80% της ουκρανικής σόγιας και το 10% του καλαμποκιού καλλιεργούνταν παράνομα με γενετικά τροποποιημένους σπόρους, ενώ το 2021 η κυβέρνηση Ζελένσκι ψήφισε νόμο για να επιταχύνει αυτή την πορεία και ειδικότερα τον Μάιο του 2021 με τροποποίηση επέτρεψε, εισάγοντας ένα τεράστιο νομικό κενό, να διευκολύνονται ξένες επιχειρήσεις, όπως η Monsanto του γκρουπ της Bayer πλέον ή η πρώην DuPont και νυν Corteva και άλλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ουκρανία για περισσότερα από τρία χρόνια, να νομιμοποιήσουν όσα -και ακριβώς- από τα εδάφη κατέχουν εμμέσως ή τα έχουν ζητήσει.
Τη διετία 2019-2020 είχαν προηγηθεί τεράστιες διαδηλώσεις Ουκρανών αγροτών και άλλων πολιτών εναντίον αυτής της προοπτικής. Από διαδήλωση του Νοεμβρίου του 2019 είναι η φωτογραφία που είδατε πιο πάνω.
Ακολούθησε άλλη, στο Κίεβο, τα μέσα περίπου του 2020 για τον ίδιο λόγο, τότε που έγινε στη βόρεια Κέρκυρα μεγάλη λαϊκή διαδήλωση -από εκείνη είναι η φωτογραφία- εναντίον του «Kassiopi Project» του μεγαλύτερου Αμερικανού τσιφλικά της Ουκρανίας, δηλαδή του επενδυτικού ομίλου NCH, ενώ ο κ. Μητσοτάκης με υπουργούς του και την περιφερειάρχη ΙΝ επισκεπτόταν τον πλούσιας βιοποικιλότητας Ερημίτη και την περιοχή της Κασσιόπης και κομπορρημονούσε υπέρ της «πράσινης» επένδυσής του.
Ήταν βέβαια εκεί στη διαδήλωση και Κερκυραίοι ελαιοπαραγωγοί, αγρότες που κι αυτοί συχνά διαδηλώνουν, όπως στην εικόνα που μόλις είδατε, για να μπορέσουν να παραμείνουν στον τόπο τους και να συνεχίσουν να παράγουν χωρίς να γίνουν οι ίδιοι και η σοδειά τους υποχείρια μεγάλων επιχειρήσεων, ελληνικών ή ιταλικών που αγοράζουν όσο-όσο τον μόχθο τους. Υποτίθεται ότι η θυγατρική της NCH Capital που υλοποιεί το «Kassiopi Project» θα ενισχύσει με δράσεις της και... know-how της «μαμάς» της και τον κερκυραϊκό αγροτικό τομέα, όπως έκανε με χορηγίες στον αθλητικό τομέα του νησιού, στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει συναίνεση. Εξετάζει, όπως μας είχαν πει οι τοπικοί εκπρόσωποι του μεγαλύτερου ίσως γαιοκτήμονα της Ουκρανίας που κάνει τους αγρότες εργάτες γης, «τη στήριξη παραδοσιακών προϊόντων του νησιού»! Οι υποσχέσεις άλλωστε δεν κοστίζουν, ενώ οι διαφημίσεις είναι ανταποδοτικές!
Ουκρανικές δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το 79% των Ουκρανών αγροτών -πάνω σχετική διαδήλωσή τους με τρακτέρ- ήθελε να διατηρήσει τον έλεγχο της γης του και να αποτραπεί η πλήρης ή μερική οικειοποίησή της από ξένα συμφέροντα του αγροτικού επιχειρηματικού τομέα ή των κάθε λογής επενδυτικών fund και των private equity εταιρειών.
Προφανώς όχι τυχαία, στη διοίκηση του Επιχειρηματικού Συμβουλίου ΗΠΑ-Ουκρανίας εκπροσωπούνται και ο μεγαλύτερος ιδιωτικός γίγαντας σιτηρών και αγροτικών επιχειρήσεων στον κόσμο Cargill, η Monsanto/Bayer, η Corteva, οι γίγαντες του καρτέλ καλαμποκιού Bunge και Louis Dreyfus και ο μεγάλος κατασκευαστής γεωργικού εξοπλισμού John Deere. Σύμφωνα με το ανεξάρτητο Aukland Institute, το 2021 οι εταιρείες Bayer/Monsanto, Corteva και Cargill επηρέαζαν με τις πολιτικές τους τεράστιες εκτάσεις «πρώτης τάξεως γεωργικής γης» στην Ουκρανία, μέσω Αμερικανών και άλλων ξένων εταιρικών κατόχων γης που δραστηριοποιούνται όλο και περισσότερο για την υφαρπαγή γης από τους ουκρανούς αγρότες. Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 3,8 εκατ. εκτάρια ουκρανικής γεωργικής γης έχουν κατοχυρωθεί πλέον απολύτως, με τον έναν ή τον άλλο νομικό τρόπο, σε ξένες εταιρείες και τοποτηρητές τους.
Αλλά βέβαια και ο κ. George Rohr και ο κ. Moris Tabacinic της NCH Capital που διαχειρίζεται από τη Νέα Υόρκη κεφάλαια 3 δισ. δολαρίων και επενδύει για λίγο ή για πολύ σε δεκάδες τομείς, γνωρίζουν -και κινδυνεύουν τώρα να πέσουν θύματα αυτής της πραγματικότητας- ότι δεν υπάρχει ανίκητος ή άτρωτος καπιταλιστής. Ιδίως, αν έχει να αντιμετωπίσει, μαζί με τις λαϊκές αντιδράσεις, ισχυρότερους ανταγωνιστές του στον αέναο διεθνή ανταγωνισμό αμέτρητων κεφαλαίων για κέρδη, επιρροή, αγορές και χλιδή, που άλλοτε βέβαια ρυθμίζεται προσωρινά με ειρηνικούς συμβιβασμούς και άλλοτε, όταν τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι μεγάλα και δεν καταλήγουν σε πολιτικό συμβιβασμό, οδηγεί και σε στρατιωτικές ακόμα διακρατικές συρράξεις, με διάφορα προσχήματα.
Ήδη από τις αρχές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, με το ποίημά του «Καπιταλισμός» που κυκλοφόρησε το 1915, ο Κερκυραίος λογοτέχνης Γεράσιμος Σπαταλάς εξήγησε με στίχους και σ' ετούτα τα μέρη την αιτία των πολέμων. Μια αδυσώπητη μάχη οικονομικών συμφερόντων δεν είναι και η αιτία του πολέμου που μαίνεται στην Ουκρανία ανάμεσα στα αντιτιθέμενα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα;
Ο ίδιος ο Άνταμ Σμιθ άλλωστε, ο πρώτος ίσως και πιο φωτεινός θεωρητικός του καπιταλισμού, εξήγησε πριν από δύο και πλέον αιώνες ότι οι μεγάλοι επιχειρηματίες διαρκώς συνωμοτούν μεταξύ τους και βρίσκονται σε συνεχή και συχνά καταστροφικό «ειρηνικό» ή «πολεμικό» ανταγωνισμό, αθετώντας ακατάπαυστα ακόμη και «συμφωνίες κυρίων» που συνάπτουν, κυνηγώντας τα κέρδη.
Όπως λέγεται σε επιχειρηματικούς κύκλους στη Νέα Υόρκη, λοιπόν, η εταιρεία των κκ. George Rohr και Moris Tabacinic πασχίζει, καθώς έχει μεγάλα συμφέροντα τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Ρωσία, να βρει μια νέα «ισορροπία» στην περιοχή, αν όχι να προχωρήσει σε κάποιους είδους αποδοτική αποεπένδυση.
Κάποιο παρόμοιο δίλημμα φαίνεται να καλείται η NCH Capital να επιλύσει πρόωρα, τώρα, ακριβώς και στην Κέρκυρα. Ο αντίπαλός της εδώ δεν είναι μόνον ο λαός και ανυπότακτοι σε μεγάλα πορτοφόλια φορείς του, που δεν λένε να «καταθέσουν τα όπλα».
Την αντιπαλεύει για δικά της συμφέροντα και θέλει -και μάλλον βρήκε τον τρόπο- να της πάρει «το ψωμί από το στόμα» μια συμμαχία ισχυρών συμφερόντων με ιθύνοντα νου τον πιο πάνω εικονιζόμενο, ηττημένο μέχρι στιγμής στη συγκεκριμένη διαμάχη, παλαιό κάτοικο-ιδιοκτήτη έκτασης 500 περίπου στρεμμάτων με βίλα στην περιοχή Jacob Rothschild. Γόνο της πασίγνωστης βέβαια διεθνούς τραπεζικής - επιχειρηματικής δυναστείας και επικεφαλής του βρετανικού σκέλους της.
Κάποιοι έχουν υποστηρίξει μάλιστα, συκοφαντώντας τις γνήσιες λαϊκές αντιδράσεις, πως αυτές υποκινούνται και ενισχύονται από τέτοιου είδους μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Πράγματι και αυτά τάσσονται -μαχητικά μάλιστα και με πόρους- εναντίον της επένδυσης της NCH στην περιοχή, εν ονόματι της προστασίας του Περιβάλλοντος ενώ σιωπούν για άλλες μεγάλες καταστρατηγήσεις του φυσικά και από τα ίδια, με σκοπό τουλάχιστον να προστατεύσουν την αξία, την ηρεμία και το άβατο ή και το αθέατο των οικιστικών συγκροτημάτων που έχουν δημιουργήσει σε μεγάλες γειτονικές ιδιωτικές εκτάσεις, αν δεν μπορέσουν να επωφεληθούν τα ίδια, όπως επιχειρούν τώρα, από το «asset» που λέγεται Ερημίτης και μοιάζει με χρυσωρυχείο. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Save Erimitis», ενίσχυσαν διεθνή δημοσιεύματα και δράσεις Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, ενώ σε πολιτικό επίπεδο προβάλλουν παλαιότερες σχετικές θέσεις που εξέφρασε ο Κερκυραίος υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, αντιπαραβάλλοντάς τες προς εκείνες της κυβέρνησης ή και βάλλοντας προσωπικά εναντίον του πρωθυπουργού, επικαλούμενα τις θέσεις του υπουργού του.
Η σύγκρουση προφανώς είναι μεγάλη. Πάντα, άλλωστε, σε κάθε αντίθεση του λαού με συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, κάποια άλλα παρόμοια συμφέροντα προσπαθούσαν να επωφεληθούν ή και να επηρεάσουν προς τη δική τους κατεύθυνση τη λαϊκή δράση. Τίποτε το παράξενο ως προς αυτό.
Εν προκειμένω, προσιτός και οικείος σε αρκετόν κόσμο στην περιοχή, ο κ. Rothschild - που είχε αντιδράσει από την αρχή στο «Kassiopi Project» και στην εκποίηση στην NCH Capital- όπως φαίνεται δεν είπε ακόμη την τελευταία λέξη του.
Η βίλα του στην περιοχή, όπου δεκαετίες τώρα συχνά φιλοξενούνται, ινκόγνιτο συνήθως, κορυφαία ονόματα του πολιτικού προσωπικού της ευρωπαϊκής και της διεθνούς αστικής τάξης και βέβαια Κροίσοι, συμπεριλαμβανομένης της κερκυραϊκής οικονομικής και πολιτικής ελίτ, είναι προϊόν κληρονομιάς που έχει τη βάση της σε οικογενειακό οίκημα του κορυφαίου Έλληνα ζωγράφου Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, φτιαγμένο το 1969. Κοσμούν τη βίλα, μεταξύ άλλων, δικά του έργα, όπως και το πιο πάνω εικονιζόμενο, για την Κέρκυρα, τη φύση και τη μυθολογική της ιστορία. Σύζυγος του σπουδαίου ζωγράφου, που ερχόταν συχνά στο νησί, ήταν η Μπάρμπαρα Χάτσινσον, μέλος ενός από τους οικογενειακούς κλάδους των βαρόνων Rothschild. Έτσι προέκυψε η οικογενειακή σχέση και η μεταβίβαση του οικήματος γύρω στα 1980 στο επίλεκτο μέλος της οικογένειας Rothchild.
Μια συμμαχία πολύ ισχυρών συμφερόντων, αποτελούμενη από τους εικονιζόμενους στη φωτογραφία Nat Rothschild αριστερά, Rob Lucas στο μέσον -που είχαν κοινό δικηγορικό γραφείο στην Κέρκυρα- και Jorg Rockenhauser δεξιά, μοιάζει να «γονατίζει» την NCH Capital.
Μοιάζει να προβάλλει με αξιώσεις ως πιθανός νέος ιδιοκτήτης της θυγατρικής της NCH στην Ελλάδα αθηναϊκής ανώνυμης εταιρείας «Επενδύσεις Ακινήτων Νέας Κέρκυρας».
Αυτή η εταιρεία... Νέας Κέρκυρας, με επικεφαλής ως πρόεδρό της τον -εικονιζόμενο πάνω με πλάι του τον φανατικό υποστηρικτή της συγκεκριμένης επένδυσης υπουργό Ανάπτυξης Άδωνη Γεωργιάδη- υπεύθυνο της NCH Capital στην Ελλάδα και την Κύπρο μάνατζερ και επενδυτή Ανδρέα Σάντη, είναι ο φορέας υλοποίησης του «Kassiopi Project», για λογαριασμό του αμερικανικού επενδυτικού ομίλου.
Η «μαμά» της ήταν, όπως θα θυμάστε, ο μοναδικός διεκδικητής του «Kassiopi Project», περίπου ως «λαγός» ξενοδοχειακών- τουριστικών μεγαθηρίων, αφού κανένα από αυτά, καθώς δίνουν όρκους στο Περιβάλλον, δεν θέλησε να διακινδυνεύσει την αμαύρωση της εικόνας του επιχειρώντας κραυγαλέα να χτίσει εκτεταμένο ξενοδοχείο και μεγάλες βίλες σε τέτοια παρθένα και προστατευόμενη περιοχή. Κάθε πράγμα, όπως λένε, στην ώρα του!
Ο αμερικανικός όμιλος έχει ξεκαθαρίσει άλλωστε ότι, αφού κάνει τη δύσκολη ή «βρώμικη δουλειά», όπως επίσης λέγεται, που δεν θέλησαν να κάνουν άλλοι, θα το παραδώσει, υποτίθεται χωρίς μελανά σημεία και με το αζημίωτο φυσικά, σε διεθνή τουριστικό operator ή ιδιοκτήτη.
Πριν την ώρα του όμως, τώρα, στα ξεκινήματα των υποδομών για την υλοποίηση του project και ενώ εκκρεμεί νέα «βροχή» δικαστικών προσφυγών και καταγγελιών και οι λαϊκές αντιδράσεις δεν έχουν σταματημό, η NCH Capital δείχνει να λυγίζει. Κι αυτό, παρόλο που οι εκπρόσωποί της στην Ελλάδα και την Κέρκυρα διαψεύδουν κατηγορηματικά ότι είναι έτοιμη να συνθηκολογήσει και να παραδώσει την ελληνική θυγατρική της στην ουσιαστικά συγκροτημένη πια, κατά πληροφορίες, επιχειρηματική συμμαχία των κκ. Nat Rothschild, Rob Lucas και Jorg Rockenhauser, που γνώριμοί τους «παίζοντας» με τα επίθετα και τα μικρά τους ονόματα ήδη την αποκαλούν RRR Capital ή και 3RO Capital. Οι πιέσεις που η NCH Capital δέχεται είναι, κατά πληροφορίες, πολλαπλές και ισχυρές.
Ηγείται της «Πράσινης Τριάδας» των πιο πάνω ζάπλουτων κυρίων ο εγγονός του θετού όπως τον ονομάζει παππού του, Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Βρετανός Nat για τους οικείους του κ. Nathaniel Rothschild, επικεφαλής, μεταξύ άλλων, ενός κατασκευαστικού κλάδου της δυναστείας με έδρα το Λονδίνο. Είναι περιττό, νομίζουμε, να ειπωθούν περισσότερα για την οικονομική ισχύ που αντιπροσωπεύει. Μαζί του έχει στοιχηθεί ο Βρετανο-Αμερικανός Rob για τους οικείους του κ. Robert Lucas, χρηματιστής- επενδυτής και ένας από τους κορυφαίους επενδυτές-διαχειριστές της γιγάντιας επενδυτικής εταιρείας τύπου private equity CVC με έδρα το Λονδίνο, που ειδικά στην Ελλάδα ελέγχει μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία και, καθώς φαίνεται, μαρίνες όπως τη μεγαλύτερη της Κέρκυρας, ενώ σχεδιάζει είσοδο στον ελληνικό τουριστικό τομέα. Την τριανδρία συμπληρώνει ο Γερμανός υπήκοος κ. Jorg Rockenhauser, επικεφαλής της μεγάλης διεθνούς επενδυτικής εταιρείας επίσης τύπου private equity στη Γερμανία, την Ελβετία και την Αυστρία ονόματι Permira, ο οποίος φαντάζεται μάλιστα τη βόρεια πλευρά της Κέρκυρας, αν όχι όλη την Κέρκυρα, ως έναν «παράδεισο όπως στον Νότιο Ειρηνικό».
Ορκίζονται και οι τρεις τους στην «πράσινη ανάπτυξη», σε έναν «πράσινο» καπιταλισμό, «φιλικό» προς τον άνθρωπο. Ενώ βέβαια οι όμιλοι που αντιπροσωπεύουν και με τις πρακτικές που ακολουθούν, ιδίως καθώς η βασική δουλειά κρίσιμων δραστηριοτήτων τους είναι εξ ορισμού να αγοράζουν και να μεταπωλούν εταιρείες με το μεγαλύτερο φυσικά δυνατό κέρδος, κάθε άλλο παρά μπορούν να καυχηθούν οτιδήποτε σχετικό.
Έχουν άλλωστε και ειδικά συμφέροντα στην Κέρκυρα. Ειδικότερα η εδρεύουσα στο Λουξεμβούργο και προερχόμενη από τους κόλπους της αμερικανικής Citicorp εταιρεία private equity και credit funds CVC διεκδικεί το μονοπώλιο μαρίνας Mega-Yacht στο νησί, καθώς ελέγχει ήδη την εικονιζόμενη πιο πάνω κυρίαρχη Μαρίνα Γουβιών κοντά στην πόλη της Κέρκυρας με τις 1.235 θέσεις ελλιμενισμού και τις 520 θέσεις διαχείμασης, σε συνδυασμό με τις πάμπολλες συμπληρωματικές εγκαταστάσεις της, ενώ βέβαια επεκτείνεται στην Ελλάδα ελέγχοντας εταιρείες γάλακτος, άλλων τροφίμων και ταχυεστιατορίων, ασφαλειών, ηλεκτρονικού εμπορίου, καθώς και το ένα δέκατο της ΔΕΗ, έχοντας επίσης βλέψεις, λέει, στον τουρισμό. Ας μην επεκταθούμε όμως σήμερα στα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα της τριανδρίας και των κεφαλαίων που εκπροσωπούν ή διαθέτουν επί κερκυραϊκού εδάφους.
Τον κ. Jorg Rockenhauser της Permira -που έχει υπό τον έλεγχό της το δίκτυο ελληνικών τεχνολογικών εταιρειών με τα σήματα Best Secret, Ρ&Ι, Engel & Volkers στα Ιωάννινα, τα οποία και ο ίδιος επισκέφθηκε περυσι- θα τον δούμε άλλωστε αυτή την Κυριακή και στους τηλεοπτικούς δέκτες μας μάλλον, κάποια στιγμή. Θα μιλήσει στη Θεσσαλονίκη, ίσως με κοστούμι της «Hugo Boss» που ελέγχεται από την Permira, στο περιθώριο εκδηλώσεων της Διεθνούς Έκθεσης, σε δείπνο του Ελληνο- Γερμανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου με ειδικόν καλεσμένο τον υπουργό Ανάπτυξης κ. Γεωργιάδη. Θα μας διαφωτίσει για «το επενδυτικό τοπίο και τις ευκαιρίες στην Ελλάδα», μήπως και καταφέρουμε να μοιάσουμε στον παραδεισένιο του Νότιο Ειρηνικό. Μεταξύ τυρού και αχλαδιού κάτι θα έχουν να πουν δίπλα-δίπλα στο δείπνο και για τον Ερημίτη. Και αν χρησιμοποιήσετε TeamViewer για να συνδέσετε τον κομπιούτερ σας με άλλον, στην Permira ανήκει, να ξέρετε.
Όλοι τους, συμπεριλαμβανομένου του κ. Jacob Rothschild, αναφέρονται στη βορειοανατολική Κέρκυρα από συγκεκριμένους κύκλους ως ευγενικοί, προσιτοί, κοινωνικότατοι και «φίλοι της Κέρκυρας», πράγμα που είχαμε άλλωστε την ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε μερικώς σε παλαιότερη επικοινωνία μας για διαφορετικόν λόγο ή και προκύπτει από κάποιες χορηγίες τους. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως ο κ. J. Rothschild έχει προ πολλού ανακηρυχθεί Μέγας Ευεργέτης της Αναγνωστικής Εταιρίας Κέρκυρας, για να μην μιλήσουμε για πολύ πρόσφατες ανάλογες ενέργειές του σχετικά με δράσεις του Ιονίου Πανεπιστημίου για τον ιδρυτή της ιστορικής Ιόνιας Ακαδημίας λόρδο Γκίλφορντ, μολονότι γνωρίζουμε, οφείλουμε να προσθέσουμε, ότι διάφορες κάπως παρόμοιες κινήσεις έχει μελετήσει και η NCH Capital, με τόσα κέρδη που αναμένει μοσχοπουλώντας την επένδυσή της τώρα ή αργότερα!
Η εικονιζόμενη πιο πάνω, από ψηλά, βίλα του κ. Jacob Rothschild είναι άλλωστε πάντα φιλόξενη και για την κερκυραϊκή ελίτ. Ο κήπος του σαλονιού της βίλας, όπως έχει γράψει από περιγραφές μία επισκέπτρια, θυμίζει ρωμαϊκή έπαυλη. Τον παράδεισό του περιβάλλουν άγριες λεβάντες, κυπαρίσσια, ευκάλυπτοι, λεύκες, δάφνες. Εκεί έχει φιλοξενήσει βέβαια και τον γιο του γεννημένου στο κερκυραϊκό ανάκτορο Μον Ρεπό νέο Βρετανό βασιλιά Κάρολο και τον «ολιγάρχη των ολιγαρχών» της Ρωσίας Όλεγκ Ντεριπάσκα με τη βρετανική παρέα του στο γιοτ του, το «τρομερό παιδί» του λεγόμενου Εργατικού κόμματος Πίτερ Μάντελσον και τον «αστέρα» του Συντηρητικού κόμματος Τζορτζ Όσμπορν.
Ωστόσο, όπως όλοι ξέρουμε, η επιχειρηματική λειτουργία έχει ανώτατο κανόνα, στον οποίο υποτάσσονται όλα τα υπόλοιπα, τα κέρδη. Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι και στο νησί μας άνθρωποι θαυμάσιοι με βάση κάποια χαρακτηριστικά τους, συχνά μάλιστα με ευρεία μόρφωση, ελέγχουν και κατευθύνουν ακόμη και ληστρικότατες, βαθιά εκμεταλλευτικές μεγάλες επιχειρήσεις στον καθημερινό αμείλικτο εταιρικό ανταγωνισμό, εξασφαλίζοντας και ανάλογη πολιτική υποστήριξη;
Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, το ότι κάποιοι, μεταξύ των οποίων ονόματα γνωστά στον κερκυραϊκό Βορρά για την κοινωνικοπολιτική τους δραστηριότητα υπέρ ενός δήθεν «ανθρώπινου καπιταλισμού» ή και υπέρ ενός υποτιθέμενου μοντέλου «ποιοτικού τουρισμού» στην Κέρκυρα, βεβαίως και με βίλες λίγο-πολύ όπως εκείνη του εκδότη Γιώργου Τράγκα για να αναφερθούμε σε μία που απασχόλησε την πρόσφατη επικαιρότητα, στο παρασκήνιο εύχονται, αν δεν προσαρμόζουν κιόλας τις κινήσεις τους αναλόγως, για την ευόδωση και την αποδοχή του εγχειρήματος της προαναφερόμενης και υποστηριζόμενης κατά πληροφορίες και από συγγενή του πρώην Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον επιχειρηματικής «Τριάδας Σωτήρων», όπως ήδη την αποκαλούν ψιθυριστά, επικαλούμενοι τις διακηρύξεις της. Η NCH Capital είναι ο κακός επενδυτής, ενώ ο νέος είναι καλύτερος, αν όχι και Μεσσίας; Ξέρετε, έτσι υποτίθεται ότι έχουν τα πράγματα, με τη χυδαία και συνήθως ιδιοτελή λογική-παραμύθι του μικρότερου κακού!
Συμπίπτουν μάλλον και με τον κ. Δένδια, που το 2018 είχε μιλήσει δημοσίως για «ξένους φίλους της Κέρκυρας» που είχε την εντύπωση πως «θα ήταν διατεθειμένοι να βοηθήσουν» στο πλαίσιο μιας λύσης «προτιμότερης από οτιδήποτε άλλο», με «αποχώρηση του επενδυτή» NCH Capital και φροντίδα για «μια νοήμονα δημόσια χρήση της περιοχής υπέρ του κοινού», μεγαλύτερη προφανώς από εκε3ίνη που υπόσχεται και η NCH Capital, αφού «μόνο καταστροφική για τον τόπο» θα ήταν η κατασκευή και του σχεδιαζόμενου μεγάλου ξενοδοχείου εντός του Ερημίτη. Σύμφωνα με τον ίδιο, σε ορισμένες περιοχές του νησιού είναι επιθυμητές οι επενδύσεις «ήπιας ανάπτυξης».
Πάντα οι επιχειρηματικές συγκρούσεις έχουν και πολιτική αντανάκλαση!
Έτσι, η τοπική ΝΔ επί του θέματος δεν έχει ενιαία θέση αλλά έχει συνταχθεί δημοσίως με τις θέσεις Δένδια, αντί με τις θέσεις Μητσοτάκη, καρφώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ για την «προτίμηση» της NCH όταν ήταν κυβέρνηση και την περίοδο που είχαν υψηλούς ρόλους στο περίφημο ΤΑΙΠΕΔ που ξεπούλησε τον Ερημίτη ο κ. Στέργιος Πιτσιόρλας και στην κυβέρνηση ο Κερκυραίος νομικός κ. Σπύρος Σαγιάς, που έχει μακρά προϊστορία σε νομικά θέματα αποκρατικοποιήσεων, για να αναφερθούμε και σε δύο πρόσωπα της επικαιρότητας.
Ούτε ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ ούτε το τοπικό ΠΑΣΟΚ εξαιρούνται του κανόνα των πολιτικών «παρενεργειών» των οικονομικών συγκρούσεων. Ο πρώτος υπερέβαλε εαυτόν σε λάβρες λεκτικές αντιδράσεις και νομικά διαβήματα εναντίον της NCH και των υπέρ αυτής αποφάσεων στη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, συχνά όμως εστιάζοντας σε επιμέρους πλευρές και όχι στην ίδια την ιδιωτικοποίηση. Το ΠΑΣΟΚ, από την πλευρά του, ενώ ο βουλευτής του έχει δηλώσει «καταρχήν θετικός» στην επένδυση, στο περιφερειακό συμβούλιο Ιονίων Νήσων το 2020 προτίμησε να ταχθεί με τη ΝΔ στην έκδοση μιας κατάπτυστης «ουδέτερης» απόφασης που έλεγε ότι διαπιστώνει... «την αναρμοδιότητά του, ως αυτοδιοικητικού οργάνου, να εκφράσει επί της ουσίας θέση περί της καταλληλότητας ή μη της συγκεκριμένης επένδυσης στην θέση Ερημίτης της ευρύτερης περιοχής Κασσιόπη Κέρκυρας, καθόσον την αρμοδιότητα έχει, ως ιδιοκτήτης της έκτασης, το Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο έχει κατά το πρόσφατο παρελθόν, δια τριών διαδοχικών κυβερνήσεών του, τοποθετηθεί και μάλιστα δια νομοθετικών ρυθμίσεων που ψηφίστηκαν στη Βουλή των Ελλήνων»!
Δεν θεώρησαν αναρμόδιους όμως τους εαυτούς τους παράγοντες της βόρειας Κέρκυρας υποστηριζόμενοι κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να διακηρύξουν από κοινού το 2018, με κείμενό τους, ότι η δική τους βόρεια Κέρκυρα έχει -ως κεκτημένο- και πρέπει να διατηρήσει... «ποιοτικό τουρισμό», προφανώς του τύπου των πολυτελών κατοικιών με τους «ποιοτικούς» επισκέπτες που ευνοούν συγκεκριμένα μεγάλα συμφέροντα, ενώ η υπόλοιπη Κέρκυρα, θαρρείς, στερείται τέτοιων χαρακτηριστικών επειδή δέχεται και υποτίθεται μη ποιοτικούς τουρίστες με διαφορετικά πορτοφόλια!
Μάλιστα, δήμαρχος της περιοχής επί χρόνια δήλωνε πέρυσι «αισιόδοξος» για το ότι η περιοχή προσελκύει «υψηλού επιπέδου» τουρίστες καθώς συνεχίζουν «επενδυτές ή ιδιώτες να κατασκευάζουν βίλες ακόμη και στην ενδοχώρα», μετατρέποντας βέβαια σιγά- σιγά ολόκληρη την περιοχή σε ιδιωτικές επικράτειες αλλοδαπών κυρίως, συχνά σε υποδομές απροσπέλαστες στο κοινό, ενώ βοούν και οι πέτρες για καταστρατήγηση κάθε πολεοδομικού-περιβαλλοντικού νόμου και για τα άβατα φέουδα που δημιουργούν μεγαλοσχήμονες «επενδυτές».
Ο κ. Nat Rothschild, από την πλευρά του, έχει κάνει κάπως σαφή την ιδέα του για την «ήπια αξιοποίηση», αναφερόμενος στον Ερημίτη. Αυτό που του ταιριάζει, είπε, είναι μόνο «η κατασκευή "πράσινων" και βιώσιμων ιδιωτικών κατοικιών», όπως ονομάζει τις πολυτελέστατες βίλες με τις απλησίαστες και σε εύπορους τιμές, ώστε να συνδυαστεί, προφανώς, το τερπνόν του λαού που θα μπορεί να επισκέπτεται μέρος του Ερημίτη μετά του ωφελίμου κάποιων πολύ λίγων, επενδυτών και παραθεριστών που - προφανώς θα τους ζητούνται και κάποια «πράσινα πιστοποιητικά»- θα σέβονται και θα φροντίζουν πριν απ' όλα για το Περιβάλλον!
Κατά τη γνώμη του, ορθώς κάποια ξενοδοχεία μαζικού τουρισμού στην Κέρκυρα, όπως λέει, κατεδαφίζονται ή σχεδιάζεται να κατεδαφιστούν για να μετατραπούν σε «πρώτης τάξεως ιδιωτικές κατοικίες». Με τόσους πολυεκατομμυριούχους και δισεκατομμυριούχους που «γεννά» το δίκαιο κοινωνικό μας σύστημα διεθνώς, λογικό μας φαίνεται βέβαια να θέλουν να τους ληστεύουν με εξωφρενικές τιμές, για να απολαύσουν την Κέρκυρα, κάποιοι «πράσινοι» ομότεχνοί τους ή και κάποιοι φτωχότεροι εκατομμυριούχοι ίσως επενδυτές-ξενοδόχοι στην Κέρκυρα! Πάλι καλά που δεν είπε και ότι κάθε επισκέπτης της Κέρκυρας πρέπει να δείχνει τη φορολογική του δήλωση και να του επιτρέπεται η αποβίβαση μόνον εάν είναι εκατομμυριούχος!
Αφού δεν δίστασε με αμετροέπεια και απρεπέστατα να χαρακτηρίσει «ανόητο» τον Έλληνα πρωθυπουργό, δεν θα μας έκανε έκπληξη αν έλεγε και ότι το Ιόνιο Πανεπιστήμιο πρέπει να εγκαινιάσει μια Σχολή Υπηρετικού Προσωπικού για τις άβατες μεγάλες «ιδιωτικές κατοικίες» με τις πισίνες και τα συναφή!
Κάποτε, πριν τον συμπαθήσουν οι μεγαλοξενοδόχοι και αρχίσει να επισκέπτεται στο νησί μας τουριστική μονάδα μέλους της οικογένειας Ωνάση, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει ότι κάποιοι θέλουν να μας κάνουν ένα «έθνος-γκαρσόνια». Από τότε όμως, βλέπετε, ο καπιταλισμός προόδευσε. Υπάρχουν δηλαδή και χειρότερα! Γιατί όχι, μας λένε τώρα ευσχήμως, στο καταπράσινο αυτό νησί μας να μην γίνουμε ένα «έθνος-υπηρέτες» για χιλιάδες «ιδιωτικές μονοκατοικίες»;
«Αυτό είναι το είδος του αναπτυξιακού προτύπου που χρειάζεται η Ελλάδα», δηλώνει ο γιος του κ. Jacob Rothschild, Nat, αναφερόμενος στις «ιδιωτικές κατοικίες», για να προσθέσει: «Οι εργολάβοι πίσω από την επένδυση στον Ερημίτη δεν έχουν ένα τέτοιο όραμα». Η ομάδα του κινείται με την υποστήριξη ισχυρής μερίδας της κερκυραϊκής ελίτ. Για να τα καταφέρει να «βάλει στο χέρι» την περιοχή δείχνει πρόθυμη, όπως διαρρέουν ενήμερες πηγές, να διακηρύξει κιόλας ότι «σε αυτή τη φάση» δεν θα προχωρήσει σε καμία οικοδόμηση, μέχρι να «φροντίσει» τον Ερημίτη!
Πάλι καλά που δεν μας είπαν ακόμη, ευθέως, πως όλη η αγροτική γη της Κέρκυρας πρέπει να αλλάξει χέρια!
Διότι το γκρουπ Rothschild όχι μόνο δεν έχει μείνει έξω από τον «χορό» της λεηλασίας της αγροτικής γης στην Ουκρανία, αλλά τον έχει χειροκροτήσει. Το 2020 ο κ. Giovanni Salvetti, διευθύνων σύμβουλος του γκρουπ στην περιοχή των χωρών της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών (CIS) της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, είχε σημειώσει για κάποιες ασάφειες σχετικού νόμου της κυβέρνησης Ζελένσκι: «Δεν μπορεί κανείς να εμποδίσει την κίνηση του κεφαλαίου. Θα αναζητήσει "παράθυρα", "παραθυρόφυλλα" και ούτω καθεξής εντός του υφιστάμενου νόμου». Η αρπαγή της γης των Ουκρανών αγροτών από την NCH Capital και τις άλλες ξένες εταιρείες ήταν, κατά τον κ. Salvetti, ένα «εισιτήριο» για την προσέλκυση στη χώρα «μεγάλων παγκόσμιων επενδύσεων»!
Είναι αλήθεια όμως πως και οι «παραθεριστικές κατοικίες» για μεγάλα κυρίως βαλάντια είναι κι αυτό ένα «μοντέλο» τουριστικής ανάπτυξης. Και απλώς η οπισθοδρόμηση βαφτίζεται από τον κ. Nat Rothschild και τους άλλους «ξένους φίλους» πρόοδος. Διότι το «μοντέλο» ας πούμε Νότιου Ειρηνικού που πρεσβεύουν για την Κέρκυρα ισχυρές μερίδες του διεθνούς και του εγχώριου κεφαλαίου, σε αντιπαράθεση με εκείνο ισχυρότερων μερίδων του με μεγάλα επενδεδυμένα κεφάλαια και ισχυρή θέση στον εγχώριο πολυτελή ξενοδοχειακό τομέα, με τη συνδρομή ακόμη και μεγάλων Τραπεζών και επενδυτικών funds της Ευρώπης και των ΗΠΑ, για προσέλκυση τουριστών και μέσου ή και χαμηλότερου εισοδήματος, δεν είναι καν καινούργιο. Πολύ παλιό είναι. Υπό μίαν έννοια συμπληρωματικό, κιόλας. Ειδικά μάλιστα στην Κέρκυρα.
Πρόκειται, εν προκειμένω, εμφανώς για αντιπαράθεση ισχυρών μερίδων του κεφαλαίου με διαφορετικές στοχεύσεις και θύμα και των δύο «μοντέλων» τους, φυσικά, τον λαό, τους όρους της ζωής μας.
Υποθέτουμε ότι ο αείμνηστος αγωνιστής δικαστής -και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κάποια περίοδο πριν πει ότι δεν τον ενδιαφέρει η απλή διαχείριση της βαρβαρότητας- Σπύρος Πλασκοβίτης θα απέδιδε στους υποστηρικτές και των δύο αυτών μοντέλων τον χαρακτηρισμό «φονιάδες της Κέρκυρας», που είχε κάνει για μεγαλοεπιχειρηματίες- καταστροφείς του φυσικού περιβάλλοντος και πρεσβευτές μιας τελείως ιδιοτελούς ανάπτυξης, ξένης προς τα λαϊκά συμφέροντα.
Νομίζουν κάποιοι, για να περάσουμε τώρα σε συναφές θέμα, ότι στον τόπο αυτό δεν έχουμε μνήμη, ότι ξεχνάμε!
Η εικονική φωτογραφία με την επίμαχη περιοχή στη βορειοανατολική Κέρκυρα που μόλις είδατε, καθώς κι εκείνη που προηγήθηκε λίγο πιο πάνω με «ιδιωτικές κατοικίες» και περιχαρείς επισκέπτες, δεν προέρχονται, φίλες και φίλοι, ούτε από τον ιστότοπο της ελληνικής εταιρείας της NCH Capital ούτε από κάποιον άλλο ιστότοπο γνωστού για την ενασχόλησή του με το θέμα φορέα.
Τις αντλήσαμε από εκείνον της αθηναϊκής εταιρείας παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών και τεχνικών μελετών και κατασκευών Frank E. Basil, βαλμένες σε θέμα της με τίτλο «Tourist development in Cassiopi Corfu», τοποθετημένο σε ενδεικτική παρουσίαση των δικών της δραστηριοτήτων στο διάβα του χρόνου, μία από τις οποίες, με απροσδιόριστη χρονολογία, τιτλοφορείται «Feasibility Study for the Tourist Development of Corfu». Ολόκληρη μελέτη με συμβουλές- προτάσεις είχε φτιάξει για εμάς και τον Τουρισμό μας η εν λόγω εταιρεία διεθνών δραστηριοτήτων, που γύρω στα 1960 είχε γραφείο στην Ουάσιγκτον, μετά επεκτάθηκε στη Νέα Υόρκη, στην Αθήνα, στο Κάιρο, στο Ριάντ και στο Λάγος της Νιγηρίας και καταξιωμένη έχει στο λαμπρό ενεργητικό της στην Ελλάδα συμβουλευτική συμμετοχή σε πλείστα εξαιρετικά έργα μικρά και πολύ μεγάλα και συνεργάζεται και με διάφορα υπουργεία.
Είχε συνεργαστεί ίσως και με κάποιο από αυτά ή και με το περίφημο ΤΑΙΠΕΔ εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και με την ίδια την NCH Capital ως πελάτη της στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και, πάντως, τα χρόνια 2013-2016, σχετικά με το «Kassiopi Project», παρέχοντάς της και υπηρεσίες «Coordination with Public Sector», αφού ήταν προαπαιτούμενο φυσικά η συγκατάθεση του Ελληνικού Δημοσίου. Για να γίνει στον Ερημίτη, όπως εξηγεί σε σχετικό κείμενό της, κάποιο νέο, με υπερπολυτελείς βίλες σε συνδυασμό με πεντάστερο ξενοδοχείο «Ψυχαγωγικό - Τουριστικό Χωριό»!
Δεν θα την έχετε ακουστά καν, ίσως, την αθηναϊκή και πραγματικά αξιόπιστη και ικανή σύμφωνα με κύκλους της αγοράς ανώνυμη εταιρεία Frank E. Basil. Σε αντίθεση με άλλα γραφεία μελετητικά και τεχνικά, το δικό της - γενικώς αθόρυβο- όνομα δεν ακούστηκε ποτέ σε σχέση με τον Ερημίτη.
Είχε ξεσηκώσει όμως το όνομά της πραγματική θύελλα στην Κέρκυρα, είχε προκαλέσει ένα σοκ πιο σωστά, πριν από τέσσερις και πλέον δεκαετίες!
Αιτία; Η προαναφερθείσα μελέτη της με τον τίτλο «Feasibility Study for the Tourist Development of Corfu», αν είναι αυτή που έχουμε υπόψη μας και όχι άλλη παρόμοια. Τη θυμηθήκαμε, είναι αλήθεια -όχι τώρα που ασχοληθήκαμε με το θέμα του Ερημίτη και των «κακών» και «καλών» επενδυτών του και των Ουκρανών αγροτών και κάποιων Ουκρανών εργαζόμενων πλέον σε τοπικά ξενοδοχεία- όταν ανακοινώθηκαν τα προσωρινά στοιχεία της απογραφής του 2021 που έδειξαν μείωση του πληθυσμού της Κέρκυρας σε μια περίοδο αλματώδους αύξησης του τουριστικού ρεύματος και ενώ αυξάνονται οι προερχόμενοι από άλλες χώρες μόνιμοι κάτοικοι του νησιού.
Ε, λοιπόν, εκείνη η «Μελέτη Σκοπιμότητας» της Frank E. Basil για την Κέρκυρα και τον Τουρισμό της -μια παράλληλη προέβλεπε και συμβατό σε ανάγκες του ΝΑΤΟ αεροδρόμιο στην περιοχή της Λευκίμμης- είχε συνταχθεί σε διάφορες φάσεις στα μέσα και στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ερήμην των περισσότερων ανθρώπων που διοικούσαν το νησί σε τοπικό επίπεδο και η κυριότερη ερμηνεία όσων πρότεινε, προφανώς όχι γιατί το σκέφτηκε η ίδια αλλά σύμφωνα με κατευθύνσεις που είχαν δοθεί από τους πελάτες της, ήταν ότι έπρεπε να επιδιωχθεί με ανομολόγητα πολιτικά μέτρα μια δραματική μείωση του πληθυσμού!
Ο λόγος; Μα για να... χωρέσουν και να απλωθούν στο πυκνοκατοικημένο νησί μας κάθε είδους πολυτελείς και υπερπολυτελείς «φίλοι της Κέρκυρας» και επισκέπτες ανάλογων τουριστικών μονάδων αναψυχής με μεγάλες τσέπες!
Δεν έφερε «πράσινο» περιτύλιγμα όπως οι τωρινές θέσεις του κ. Nat Rothschild ή κι εκείνες της NCH Capital, κρατιόταν μυστική, αλλά μαθεύτηκε και ξεσηκώθηκε, όπως ήταν επόμενο, κύμα οργής. Σε επικοινωνία μας με την εταιρεία και επισήμανση του λόγου, δεν στάθηκε δυνατό, ακόμη τουλάχιστον, να δοθούν πληροφορίες για όλους τους πελάτες- παραγγελιοδόχους και αποδέκτες εκείνης της μελέτης.
Με επικεφαλής τον τότε δήμαρχο Κέρκυρας Γιάννη Κούρκουλο και την τότε τοπική Ένωση Δήμου και Κοινοτήτων του νησιού είχε σηκωθεί, κυρίως το 1980, κύμα μαζικών λαϊκών αντιδράσεων. Ιδίως μάλιστα καθώς είχε δει το φως της δημοσιότητας και ένα «καρμπόν» Χωροταξικό Σχέδιο της Κέρκυρας, με τη «βούλα» του υπουργείου Συντονισμού και Προγραμματισμού, όταν υπουργός ήταν ο μετέπειτα πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ως μέλος της κυβέρνησης του Κερκυραίου από τη μητέρα του Γεωργίου Ράλλη. Όλες σχεδόν οι αθηναϊκές εφημερίδες είχαν γράψει για ένα κυοφορούμενο μεγάλο σκάνδαλο, οδυνηρό για τον λαό της «χιλιόμορφης Κέρκυρας», όπως χαρακτηριστικά είχε γράψει η εφημερίδα «Ριζοσπάστης» σε εκτεταμένο αφιέρωμά της στο θέμα τον Ιούλιο του 1980.
Η εφημερίδα φιλοξένησε τότε δήλωση του Γιάννη Κούρκουλου όπου ανέφερε μεταξύ άλλων: «Από την περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών σχεδιαζόταν μείωση του πληθυσμού της Κέρκυρας (...) Δεν μπορεί ο Τουρισμός να αναπτύσσεται προς γενικότερη βλάβη του πληθυσμού και του τόπου μας (...) Θα προασπίσουμε τα λαϊκά συμφέροντα».
Έξωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού του νησιού, με μέσα οικονομικής πολιτικής, προτεινόταν ωμά!
Κυνικά, με ελάχιστα κομψές ή διπλωματικές διατυπώσεις και με επιχείρημα μεταξύ άλλων ότι ο ελαιοπαραγωγικός τομέας και άλλοι μη τουριστικοί εξ ορισμού τομείς της οικονομίας θα αντιμετώπιζαν οξύτατα προβλήματα με την ένταξη της χώρας στην τότε ΕΟΚ και νυν Ευρωπαϊκή Ένωση, προτεινόταν η πρόκληση συνθηκών έξωσης δεκάδων χιλιάδων κατοίκων. Προκειμένου, να ευνοηθεί ο υποτίθεται συμφερότερος «παραθεριστικός τουρισμός» με «επενδύσεις» από ενδιαφερόμενους «να γίνουν μόνιμοι και ημιμόνιμοι κάτοικοι στο νησί σε ιδιόκτητες επαύλεις», σε συνδυασμό βέβαια με την παροχή σε κεφαλαιούχους, ξένους κατά προτίμηση, επιπρόσθετων εκείνων της δικτατορίας «κινήτρων» για τη δημιουργία νέων «ξενοδοχείων πολυτελείας και Α' κατηγορίας», ώστε αυτά να αντιπροσωπεύουν ως το 1995 τα 2/3 του συνόλου των ξενοδοχειακών μονάδων. Ήταν η περίοδος που μέλη της οικογένειας Ρότσιλντ και άλλοι αλλοδαποί κάτοχοι ακινήτων στην Κέρκυρα άρχισαν προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όπου και δικαιώθηκαν ουσιαστικά, ζητώντας να γίνει ξέφραγο αμπέλι σε ξένες επενδύσεις η Κέρκυρα, με την άρση και των ελάχιστον περιορισμών που ίσχυαν με πολλά νομικά «παράθυρα» ευχερούς παράκαμψής τους μέσω εγχώριων εταιρειών με Έλληνες διευθυντές και έδρες χώρες- φορολογικούς παραδείσους, όσον αφορά την απόκτηση γης από μη Έλληνες σε παραμεθόριες περιοχές, για να μην ξοδεύονται και να αποφεύγουν κάποιους ελάχιστους φόρους.
Σύμφωνα με τη μελέτη της Frank E. Basil, όπως τουλάχιστον ερμηνεύτηκε, ολόκληρη η Κέρκυρα έπρεπε να μετατραπεί σε ένα χρυσοφόρο Ελντοράντο για λίγους. Κυρίως, για υψηλού οικονομικού επιπέδου επισκέπτες. Με τεχνητό εξανδραποδισμό δεκάδων χιλιάδων κατοίκων της κερκυραϊκής υπαίθρου, για τους οποίους έπρεπε να επιλεγεί η εξασφάλιση μέσου εισοδήματος χαμηλότερου και πάντως όχι ανώτερου εκείνου της χώρας, ώστε να ευνοηθεί η φυγή τους. Ως στόχος, με τις κατάλληλες πολιτικές, είχε τεθεί η πραγματοποίηση 8.000.000 - 9.000.000 κάθε μορφής τουριστικών διανυκτερεύσεων στο νησί το 1995. Δεν δικαιολογούνταν, κατά τη μελέτη, «μονάδες παραγωγής» στο νησί, παρά μόνο τουριστικές κάθε μορφής. Η πόλη του νησιού έπρεπε να μεγαλώσει πληθυσμιακά, ώστε να είναι εφικτή η πολλαπλή εξυπηρέτηση των κάθε λογής τουριστικών - παραθεριστικών εκμεταλλεύσεων με τις αναγκαίες εταιρείες παροχής υπηρεσιών, για τη μετατροπή του νησιού και σε μόνιμο κοσμοπολίτικο θέρετρο μεγαλοχρηματιστών. Αντιθέτως, ο πληθυσμός της υπαίθρου έπρεπε, για τον λόγο αυτό, να συρρικνωθεί δραματικά.
Να, με πίνακα βγαλμένο από εκείνη τη μελέτη- ανοσιούργημα και δημοσιευμένο το 1980, πόσο πολύ ήθελαν να μειωθεί ο πληθυσμός σε ορισμένες περιοχές, αναλυτικά:
Έπρεπε τότε, βλέπετε, μεταξύ άλλων να «απελευθερωθούν» κιόλας χώροι για κάποιες στρατιωτικές-ναυτικές υποδομές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ανάλογες εκείνων που υπήρχαν και αναπτύσσονταν στις περιοχές της Παλαιοκαστρίτσας και των Αυλιωτών, στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης με το τότε Σύμφωνο της Βαρσοβίας και στον απόηχο της Συμφωνίας Ιταλίας - Ελλάδας για κάποιες θαλάσσιες οριοθετήσεις στην προοπτική «αξιοποίησης» ή και «συνεκμετάλλευσης» ενεργειακών πόρων του Ιονίου και της Αδριατικής με ΝΑΤΟική «επίβλεψη».
Η Κέρκυρα έπρεπε να «αδειάσει» από μεγάλο μέρος του πληθυσμού της!
Ο μισός σχεδόν της υπαίθρου του «περίσσευε»!
Από 93.000 που ήταν το 1971 οι κάτοικοι, το 1995 έπρεπε να μην υπάρχουν περισσότεροι από 75.000!
Στο τότε θέατρο «Φοίνικας» της πόλης στις 9 Ιουλίου 1980 είχε γίνει ογκώδης παγκερκυραϊκή συγκέντρωση οργής.
Ανακλήθηκε επισήμως εκείνο το ζοφερό σχέδιο-παραγγελία μεγάλων πορτοφολιών, στο οποίο δεν είχε αντιδράσει, παρά μόνο σε κάποια λίγα επιμέρους στοιχεία του, ο Σύνδεσμος Ξενοδόχων του νησιού, τελώντας υπό την κυριαρχική επιρροή των πιο μεγάλων -και με μεικτά ελληνικά και ξένα κεφάλαια- ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, ενισχυμένων ακόμη και με μεταπολεμικούς πόρους του περιβόητου «Σχεδίου Μάρσαλ» που προορίζονταν, όπως λεγόταν, για τον λαό του νησιού.
Τότε, δηλαδή πολύ πριν επενδύσει σε μεγάλη μονάδα στο νησί μας και η τρανή αμερικανική επενδυτική τράπεζα Goldman Sachs ή ζητηθεί, σε μη γνωστοποιημένη συνάντηση εκπροσώπων του αναμεμειγμένου σε πλείστες αποκρατικοποιήσεις στην Ελλάδα τραπεζικού-επενδυτικού Οίκου N. M. Rothschild & Sons στο Παρίσι με τον κ. Αλέξη Τσίπρα όταν ήταν πρωθυπουργός, η συνδρομή του Οίκου αυτού στον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους της χώρας μας και για την εισροή επενδύσεων, μεγαλοξενοδόχος του νησιού ήταν ακόμη και ο Νίκι Λάουντα.
Η ζωή, βέβαια, τράβηξε από τότε τον δικό της δρόμο. Όπως συμβαίνει συχνά, αρκετά «σχέδια επί χάρτου» μένουν υποχρεωτικά στα χαρτιά. Ή, βέβαια, καθώς η στρατηγική του κεφαλαίου δεν άλλαξε, υλοποιούνται, ακόμη και αν πρόκειται για τα πλέον «σατανικά», με τους ρυθμούς και τις μεθόδους που επιβάλλουν οι διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες και οι αντιθέσεις της αδιάκοπης βουερής ή σιγαλής πάλης των τάξεων και της διαμάχης των επιμέρους συμφερόντων.
Δεν υπήρχε ακόμη τότε στον ορίζοντα, για παράδειγμα, το φαινόμενο Airbnb, που δίνει την ευκαιρία βέβαια σε χιλιάδες συμπολίτες μας όχι μόνο της πόλης, αλλά από εφέτος εκτεταμένα και στην ύπαιθρο, να ξεσπιτώνονται και να καταφεύγουν για διαμονή όπως-όπως σε συγγενικά σπίτια στο νησί ή ακόμη και εκτός Κέρκυρας και να στερούν επίσης σπίτια τους από παιδιά τους για να καταφέρουν να επιβιώσουν και να θρέψουν και να φροντίσουν τις οικογένειές τους -πράγμα που φυσικά εκτοξεύει γενικότερα ακόμα πιο πολύ τις τιμές διαβίωσης στο νησί και μάλλον επιδεινώνει τους όρους ζωής, ενώ δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο που υποθηκεύει τις ιδιοκτησίες τους και θα τις κάνει ευκολότερη βορά κεφαλαιούχων και συναφών εταιρειών- βαλλόμενοι την ίδια στιγμή από μεγαλοξενοδόχους για... παραξενοδοχία και προνομιακή μεταχείρισή τους από το κράτος!
Διόλου τυχαία στο νησί έχει εγκαταστήσει άλλωστε παράρτημα με έμφαση στις πιο ακριβές και δυσπρόσιτες ιδιωτικές παραθαλάσσιες εκτάσεις και κατοικίες και η κορυφαία αμερικανική εταιρεία αγοραπωλησιών ακινήτων Re/Max.
Δεν είναι παράξενο, πολύ περισσότερο, το ότι εδώ και χρόνια μειώνεται, αντί να αυξάνεται σημαντικά όπως λογικά θα περίμενε κανείς, ο αριθμός των χιλιάδων βέβαια Κερκυραίων εργαζομένων στις ολοένα και πιο πολυτελείς, κατά τα άλλα, ξενοδοχειακές μονάδες. Προφανώς έβλεπε μακριά, με γυαλιά στραμμένα σε νησιά όπως αυτά του Νοτίου Ειρηνικού, η μελέτη της Frank E. Basil, όταν έκρινε ότι μπορούν να συνυπάρχουν απόλυτα στην Κέρκυρα η γιγάντωση του Τουρισμού όσο γίνεται υψηλότερων πορτοφολιών με μια δραματική μείωση του πληθυσμού της υπαίθρου, που θα περιόριζε βέβαια τα διαθέσιμα τοπικά εργατικά χέρια, αλλά θα τα έκανε πιο ευάλωτα σε χαμηλές αμοιβές και ανεξάντλητα ωράρια σε ξενοδοχεία ή και σε «μαύρη εργασία», υπηρετική σε «ιδιωτικές κατοικίες». Ξένοι κυρίως εργαζόμενοι, Ινδοί, Πακιστανοί και εργατοϋπάλληλοι εκπατρισμένοι, δεν «πλαισιώνουν» σε τόσα και τόσα νησιά-παραδείσους διεθνώς, αλλά και σε ευρωπαϊκές περιοχές ακόμη, μονάδες των πιο διάσημων διεθνών ξενοδοχειακών αλυσίδων; Για πρώτη φορά εφέτος στην Κέρκυρα δουλεύουν σε τοπικά ξενοδοχεία αρκετοί Αφρικανοί κυρίως από το Κονγκό και Ασιάτες κυρίως Μπαγκλαντεσιανοί και Φιλιππινέζοι, όπως βεβαιώνουν αρμόδιες πηγές, δουλεύοντας είτε νόμιμα είτε παράνομα, πέρα βέβαια από Αλβανούς εργαζόμενους και πολλούς Έλληνες μεταφερόμενους από τη Μακεδονία και άλλες περιοχές της χώρας. Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι, όπως επιχειρούν κεντρικά οι Έλληνες ξενοδόχοι, έτσι και ο τοπικός Σύνδεσμός τους ευνοεί τις επίσημες «μετακλήσεις» εργαζομένων από άλλες χώρες, για την εξασφάλιση φθηνότερου εργατοϋπαλληλικού δυναμικού με «ειδικούς όρους». Όπως είναι γνωστή και η «προσφορά» μεγάλου Οikoυ για απασχόληση Ουκρανών εργαζομένων, ενώ λίγες ημέρες πριν εισβάλουν οι Ρώσοι στην Ουκρανία άλλος μεγάλος ξενοδοχειακός Οίκος του νησιού αρνήθηκε να επαναπροσλάβει Ουκρανή εργαζόμενη, επειδή δεν συμφωνούσε να κάνει πάλι, κάθε μέρα, δεκάωρη εξαντλητική εργασία.
Γεμάτο φυλές εργαζομένων όλου του κόσμου, με βαθιά εκμεταλλευτικές σχέσεις εργασίας, είναι το τουριστικό πρότυπο του Νοτίου Ειρηνικού των επίδοξων «σωτήρων» του Ερημίτη και «αναμορφωτών» του κερκυραϊκού Τουρισμού!
Δεν τους χρειάζονται ούτε τους τόσες χιλιάδες επαγγελματίες μικρούς επιχειρηματίες- βιοπαλαιστές, όπως αυτοί που δουλεύουν νύχτα-μέρα στο νησί για να αντέξουν, αντί να επιλέξουν να φύγουν. Ήταν κι αυτοί, σύμφωνα με τη γνωστές μελέτες του 1975 και του 1980, προφανώς «περιττοί» στο νησί, ως «ανώφελοι» μικροανταγωνιστές. Σάμπως μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες ή και εταιρείες κρουαζιέρας ακόμη δεν επιχειρούν όντως εδώ και χρόνια να τους θέσουν «εκτός αγοράς», επεκτεινόμενοι ακόμη και στο νησάκι Βίδο, μα κυρίως με τις «all inclusive» πρακτικές τους και με κατευθύνσεις στους επισκέπτες του νησιού για αναζήτηση πρόσθετων υπηρεσιών στα διευρυνόμενα παραρτήματα μεγάλων διεθνών ή ελληνικών αλυσίδων;
Ακόμη και μονάδες απλών ενοικιαζόμενων δωματίων τους φταίνε κάθε τόσο!
Οι μεγαλοξενοδόχοι θέλουν, για λόγους... ισονομίας κιόλας και με τους πολλούς ιδιοκτήτες πολυτελών παραθαλάσσιων κατοικιών τύπου Ρότσιλντ, να «κλείσουν» ένα σωρό παραλίες, αποκλείοντας κάθε πρόσβαση στο κοινό, επικαλούμενοι ιδιωτικές μαρίνες που χρειάζονται στα ξενοδοχεία, όπως προβλέπει άλλωστε το σχέδιο της NCH Capital, δήθεν για λόγους ασφαλείας!
Το πιο εμφανές αντίτιμο της ανάπτυξης αυτού του είδους σ' ένα νησί όπου ο πλούτος ξεχειλίζει δεν είναι άλλο, βέβαια, από την τραγική κατάσταση των δημόσιων υποδομών.
Όλα τα θέλουν δικά τους για να γεμίζουν τις δικές τους τσέπες!
Πόσα; Ιδού τι προβλέπει μεταξύ άλλων για το εύρος των δραστηριοτήτων της η εταιρεία «Ανάπτυξη Ακινήτων Νέας Κέρκυρας» του Ερημίτη, τροποποιώντας τον περασμένο Φεβρουάριο αναλόγως το καταστατικό της: Πάσης φύσεως εκμετάλλευση ακινήτων ιδίων ή αλλότριων, κατασκευή, αναπαλαίωση, εκμίσθωση, εκμετάλλευση και λειτουργία διαμερισμάτων, συνεδριακών κέντρων, εκπαιδευτηρίων, νοσηλευτικών μονάδων, θεματικών πάρκων, κινηματογράφων, σημείων parking, τουριστικών λιμένων, κέντρων spa, εμπορικών καταστημάτων, εγκαταστάσεων αναψυχής, λειτουργία «Παραθεριστικού Τουριστικού Χωριού» κατά τις διατάξεις του άρθρου 11 παρ. 4α του ν. 3986/2011 ακόμη και με το σύστημα της εργολαβικής αντιπαροχής, εμπορία ειδών επαγγελματικών χώρων, δημιουργία λιμενικών εγκαταστάσεων για την εξυπηρέτηση της περιοχής, οιασδήποτε μορφής κτηματικές συναλλαγές και μεσιτικές εργασίες, συμμετοχή σε άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις, αντιπροσώπευση οίκων του εξωτερικού και, βέβαια, χρήση αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης του επίμαχου ακινήτου του Ερημίτη!
Ο αποψινός συνδαιτημόνας του κ. Γεωργιάδη και αντίπαλος της NCH Γερμανός επιχειρηματίας απλώς έχει κατά νου όλα αυτά και άλλα τόσα να πραγματοποιούνται στο νησί κυρίως από πολυπληθείς ανέμελες ομάδες κατόχων «χρυσής βίζας» μακριά από κάθε αδιάκριτο μάτι και χωρίς «βαβούρα». Όπως συμβαίνουν σε ορισμένα «πρότυπα» γι' αυτόν πολυφυλετικά στο μέτωπο της εργασίας με στρατιωτικούς περίπου όρους νησιά του Νοτίου Ειρηνικού, όπου το μέσο προσδόκιμο ζωής των γηγενών είναι λίγο πάνω από τα 65 έτη!
Αλλά και ποιος να φανταζόταν ότι για χάρη επενδυτών, είτε ορμώμενων εκ Κολομβίας όπως κάποιοι εκ των ενδιαφερομένων είτε όχι, θα μεταφερόταν αλλού η στρατιωτική περιοχή με ραντάρ που υπήρχε εντός του Ερημίτη, μιαν ανάσα από την Αλβανία;
Πώς προδιαγράφεται, λοιπόν, το μέλλον του Ερημίτη ή και ευρύτερα της Κέρκυρας, όσον αφορά τους «ντυμένους φίλους» της μεγαλοεπιχειρηματίες, όπως θα ξαναέλεγε ίσως για τους αφέντες τεράστιων κερκυραϊκών εκτάσεων ο γνώριμος του νησιού μας από τα νιάτα του ποιητής Οδυσσέας Ελύτης;
Υπάρχουν, βλέπετε, νομικές διαστάσεις σοβαρές και κάπως αξεπέραστες, πέραν των άλλων, για ενδεχόμενη μεταβίβαση του «Kassiopi Project» σε οποιονδήποτε άλλον ιδιωτικό φορέα, από τη στιγμή που η NCH έχει αποκτήσει μερικώς μόνο ιδιοκτησιακά δικαιώματα στη συνολική έκταση των 480 στρεμμάτων, κατοχυρωμένα κοινοβουλευτικά και σε συνάρτηση με καθορισμένη μορφή επενδύσεων. Λέτε τα εμπλεκόμενα μέρη να προτιμούν το νομικό γραφείο του έμπειρου υποστηρικτή «ναυαγισμένων» αποκρατικοποιήσεων κ. Σπύρου Σαγιά, άλλο τοπικό δικηγορικό γραφείο υποστήριξης των ζάπλουτων «ξένων φίλων» της Κέρκυρας ή ίσως την πολύ ανακατεμένη στην πρώτη φάση της όλης υπόθεσης αθηναϊκή δικηγορική εταιρεία «Κεραμεύς και Συνεταίροι» της οικογένειας της υπουργού σήμερα και τότε ενεργού μέλους-εταίρου της οικογενειακής νομικής εταιρείας κυρίας Νίκης Κεραμέως; «Δεν είναι εύκολη υπόθεση και προϋποθέτει πολιτική πρωτοβουλία», συνομολογεί γνωστός Κερκυραίος νομικός.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ωστόσο, πως η βαλλόμενη πλέον και σε ευρωπαϊκά δικαστήρια NCH θα «πουλήσει ακριβά», κατά το κοινώς λεγόμενο, το «τομάρι της». Για πολλούς λόγους ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων -που διεξάγονται μέσω τρίτων- με τους ισχυρότερούς της «μνηστήρες» του «Kassiopi Project». Στη νεοϋρκέζικη ιστοσελίδα της επιμένει ακόμη ότι θα το φέρει εις πέρας, με ίδιες δυνάμεις, σύμφωνα με τις άδειες που έχει εξασφαλίσει, μεγιστοποιώντας βέβαια την αξία της επένδυσής της, μέχρι να επιτύχει το προσδοκώμενο κέρδος. Παρόμοιο είναι το μήνυμα που «εκπέμπει» το επί της Βασιλίσσης Σοφίας αθηναϊκό γραφείο της.
Έχει αφήσει να εννοηθεί, επιπλέον, πως υπάρχουν κι άλλοι «μνηστήρες»!
Έχει αποδειχθεί, μέχρι στιγμής, «σκληρό καρύδι».
Όπως και οι πολύ ισχυροί οικονομικοί ανταγωνιστές της, όμως, που «σκάβουν το λάκκο της κάθε μέρα.
Η «επιδρομή» τέτοιων μεγάλων συμφερόντων στην Κέρκυρα, σε αγαστή συνεργασία «δούναι και λαβείν» και με ρωσικά κεφάλαια όπως μαρτυρεί και η περίπτωση της εξελισσόμενης σκανδαλώδους «αξιοποίησης» του άλλοτε «Club Med» στην κηρυγμένη ως Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους έκταση των εκατοντάδων στρεμμάτων επίσης στη βορειοανατολική Κέρκυρα, από όμιλο με έδρα το Λουξεμβούργο, δεν είναι παρά ακόμη μία άλλη όψη της υλοποίησης των «αξιών της Δύσης» με ΝΑΤΟικά ή και με ρωσικά όπλα πάλι για την καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ουκρανία και την οικειοποίηση των πόρων της από το ένα ή το άλλο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, υποτίθεται για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Οι παλαιότερες και οι νεότερες θέσεις των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου, ξένου και εγχώριου, συνολικά για την Κέρκυρα, τον λαό και τον Τουρισμό της, αντανακλούν τα επιμέρους συμφέροντα των διαφόρων μερίδων του και αποτελούν, σαφώς, μόνο παραλλαγές της γενικότερης στρατηγικής του που εφαρμόζεται βέβαια σε όλη τη χώρα, με τις γνωστές κυβερνήσεις που υπηρέτησαν στην πράξη, ανεξάρτητα από τα λόγια τους ή και ελιγμούς τους, τους δικούς του σκοπούς.
Προφανώς, για να το πούμε με ένα διαδεδομένο σύνθημα, μόνον ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Ή, για να το πούμε με λόγια του γεννημένου στη βόρεια Κέρκυρα μεγάλου λογοτέχνη Κωνσταντίνου Θεοτόκη, αρκεί ο λαός «να καταλάβει τη δύναμή του» για να «χορέψει στο ταψί» τους πολέμιους των δικών του συμφερόντων. Ακυρώνοντας κάθε σχέδιο μερικής ή ευρείας ιδιωτικοποίησης του Ερημίτη, κόντρα και σε λογικές που προβάλλουν ως αίτημα την προστασία του «ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό καθεστώς» που θα τον διέπει, λες και μπορεί να υπάρξει, τάχα, συμβατή με τον στόχο αυτό «καλή» ιδιωτικοποίηση. Και προβάλλοντας κι επιβάλλοντας, με γνώμονα το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας, όσο αυτό είναι δυνατό σήμερα, ένα δικό του μη καπιταλιστικό «μοντέλο» ανάπτυξης του Ερημίτη και ευρύτερα της Κέρκυρας που θεωρείται κι αυτή από τα μεγάλα πορτοφόλια ως απλό εμπόρευμα. Βγαίνοντας νικητής στον σφοδρό οικονομικό πόλεμο -μικρογραφία άλλων πολύ μεγάλων και στρατιωτικών ακόμη ρωσοουκρανικών ή άλλων τραγικά αιματηρών πολεμικών συρράξεων για παρόμοια συμφέροντα- που διεξάγεται κάθε μέρα «ειρηνικά» στα μέρη μας για την οικειοποίηση του φυσικού και ανθρώπινου πλούτου.
ΑΛΕΚΟΣ ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ
