Ελπίζουμε, αγαπητέ κύριε υπουργέ Εξωτερικών, να μην έχετε δει ακόμη την Κέρκυρα σε τέτοιο όνειρό σας.
Γιατί εφιάλτης θα ήταν, όχι απλώς όνειρο, αυτό που είπατε σήμερα πως είχατε δει με τη δύσμοιρη Αλεξανδρούπολη και, φευ, καμαρώνατε κιόλας πως γίνεται πραγματικότητα με τη μετατροπή του λιμανιού της πόλης με το όνομα του αρχαίου στρατηλάτη σε απροσχημάτιστο χυδαίο ορμητήριο των πιο επιθετικών δυνάμεων του αμερικανικού στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος για την άσκηση πίεσης στους Σέρβους που δεν θέλουν ούτε ν' ακούν να μπουν στο ΝΑΤΟ και κυρίως στους επίσης ομόδοξούς μας κιόλας Ρώσους που εδώ και τρεις δεκαετίες έχουν πέσει στα χέρια αρπακτικών άλλου παρόμοιου συμπλέγματος!
Ελπίζουμε, αγαπητέ συμπατριώτη μας, να το βγάλετε τελείως από το μυαλό σας αν, παρ' ελπίδα, έχετε δει και για την ιδιαίτερη πατρίδα μας ένα τέτοιο όνειρο.
Μα κι αν έχει συμβεί αυτό και τρέφετε φρούδες ελπίδες πως μπορεί κι αυτό να γίνει πραγματικότητα, καθώς με τη γενναιόδωρη πολιτική συνδρομή σας προωθείται μια χαρά με ελληνική σημαία το αμερικανοΝΑΤΟικό μοίρασμα των πιθανών πετρελαίων του Ιονίου Πελάγους και του ίδιου του Πελάγους, με τις γνωστές κιόλας εκπτώσεις στην επήρεια των Διαποντίων Νήσων, που «μυρίζουν» βέβαια ακριβώς αυτό, να το βγάλετε οπωσδήποτε, παρακαλούμε, από το μυαλό σας.
Όνειρο άλλωστε, να είστε βέβαιος, θα σας μείνει!
Δεν είχαμε βέβαια την τύχη ή την ατυχία να επιλεγούμε να σπουδάσουμε κι εμείς από τα μικρά μας χρόνια με αμερικανική υποτροφία στην Αθήνα κι έτσι είμαστε παρόντες εδώ στην Κέρκυρα, βλέπετε, τον Δεκέμβριο του 1975, οπότε δέκα περίπου χιλιάδες της πόλης, αριστεροί μα και δεξιοί και κεντρώοι που δεν πετούσαμε σε αμερικανόφερτα σύννεφα, επειδή θέλαμε την ησυχία μας κιόλας, διώξαμε από το λιμάνι μας ένα αντιτορπιλικό και άλλα πλοία του επιθετικού Έκτου Αμερικανικού Στόλου. Ούτε τότε ούτε αργότερα καταφέραμε να πειστούμε πως το αδηφάγο κι εγκληματικό αμερικανικό «στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα», όπως το είχε πει ο ίδιος ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ, νοιάζεται για το καλό μας ή μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με την άμυνά μας, με την «προστασία» μας, με το καλό μας, ώστε να συμφωνήσουμε και με την αμερικανική στρατηγική περικύκλωσης της Ρωσίας, ενώ αντιθέτως το φτωχό μας μυαλό μας λέει πως η εμπλοκή της χώρας μας σε αυτά τα σχέδια εγκυμονεί κινδύνους και για εμάς και τα σπιτικά μας πολλούς ως πιθανόν στόχο αντίπραξης.
Έχουμε δεθεί με αδελφική φιλία μάλιστα από τον καιρό του Πρώτου Μεγάλου Πολέμου τον περασμένο αιώνα με τους Σέρβους σ' ετούτα εδώ τα μέρη. Εδώ μάλιστα το 1999, τότε που ο Μίκης Θεοδωράκης έλεγε ότι μπορεί να μπαίνουμε πάλι σε «Εποχή των Παγετώνων», υψώσαμε την πιο δυνατή φωνή σε όλη την Ελλάδα στο πλάι των βομβαρδιζόμενων Σέρβων.
Εδώ που, θα έχετε ακουστά έστω, οι πατεράδες μας και οι μανάδες μας την ημέρα της απελευθέρωσης από τον φασιστικό ζυγό τον Οκτώβριο του 1944 στη συγκέντρωση του ΕΑΜ διαδήλωναν όλο χαρά με αμερικανικές σημαίες. Μαζί με σοβιετικές και βρετανικές και πολλές ελληνικές βέβαια. Για τη Νίκη. Και για την Ειρήνη μεταξύ όλων των εθνών.
Εδώ, θα ξέρετε, που οι πρόγονοί μας είχαν υποδεχθεί τις 10 Οκτωβρίου 1944 σαν δικό τους άνθρωπο και επευφημούσαν τον Αμερικανό λοχαγό Ε. Ρότζερς ως εκπρόσωπο της «Συμμαχικής Επιστολής», που λίγες ώρες αργότερα συνυπέγραψε ωστόσο με τον Βρετανό υποπλοίαρχο Δ, Μπέικον φιρμάνι ότι «η Κέρκυρα θα τελή υπό τον έλεγχον του Στρατηγού Ζέρβα και των Εθνικών Ομάδων του» από την Ήπειρο και ο ίδιος αυτός, μολονότι, σε αντίθεση με τον Βρετανό ομόλογό του που δεν είπε την αλήθεια, ομολογούσε πως ήταν όντως κρατικές και παρακρατικές δυνάμεις του Ζέρβα εκείνες που είχαν ανοίξει πυρ εναντίον της άοπλης λαοθάλασσας του ΕΑΜ, συνέχισε να στρέφεται εναντίον του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.
ΣΟΝΕΤΟ Κ. ΘΕΟΤΟΚΗ (1915)
Βάφει τη μάνα γη ποτάμι το αίμα
Κι απ' άκρη σ’ άκρη τ' Άρη η οργή μανίζει,
Καίονται οι στεριές, η θάλασσα καπνίζει
Και βασιλεύει ο φόνος και το ψέμμα.
Του Τεύτονα ρηγάρχη το άγριο βλέμμα
Πάνω στα ερείπια ακοίμητο βιγλίζει
Και λάβρα πιθυμιά τον κατακλύζει
Της Οικουμένης λαχταρά το στέμμα.
Η θέλησή του προσταγή και νόμος!
Εδώ που τις αρχές του προηγούμενου αιώνα ο μέγιστος λογοτέχνης Κωνσταντίνος Θεοτόκης ύψωσε κραυγή διαμαρτυρίας για τις επιθέσεις εναντίον της ειρήνης κι έγραψε στίχους αθάνατους γι' αυτή και της αφιέρωσε το έργο του «Η Τιμή και το Χρήμα». Εδώ που και ο μέγιστος χαράκτης Μάρκος Ζαβιτσιάνος αφιέρωσε το συγγραφικό του ταλέντο σε μύδρους εναντίον κάθε ιμπεριαλιστή.
Εδώ που οι αγωνιστές στις φυλακές σε πέτρινα χρόνια τύπωναν κι έστελναν ευχετήριες κάρτες με «ειρηνοφόρες αγκαλιές» αντιγραμμένες από το φιλειρηνικό έργο του Διονύσιου Σολωμού.
Εδώ που κατά τον Όμηρο μόνο για την ειρήνη συζητούσαν και φρόντιζαν.
Εδώ που περισσεύει τόσο η φιλειρηνική μας διάθεση, η φιλοξενία κι η καλοσύνη μας ώστε αποτίνουμε τιμές ακόμη και στον Ρώσο κατακτητή του νησιού που έφερε μαζί του ως επικυρίαρχο του νησιού ναύαρχο των Οθωμανών και δεν έχουμε γκρεμίσει ακόμα προτομές κι αγάλματα φρικαλέων δυναστών του λαού μας από χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ και χαιρόμαστε να φιλοξενούμε κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες από τις ΗΠΑ και από τη Ρωσία και από τη Βρετανία και από παντού γιατί οι λαοί μας δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν. Από τον καιρό του Σολωμού άλλωστε «του Βάσιγκτον η γη», καθώς «σίδερα την έδεναν κι αυτή» και τα αποτίναξε επαναστατικά, έχαιρε εκτίμησης στα Επτάνησα.
Εδώ, λοιπόν, σας προειδοποιούμε, στο τέλος θα αποκαλείτε εφιάλτη οποιοδήποτε όνειρό σας να κάνετε την Κέρκυρα Αλεξανδρούπολη με ΝΑΤΟική βάση!
Μας φτάνει και μας περισσεύει η ανεπιθύμητη ασφαλώς προπαγανδιστική «Αμερικανική Γωνιά» που με ανομολόγητες άνωθεν ευλογίες φτιάχτηκε από την αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών στην Κέρκυρα πριν από δεκαέξι χρόνια, οπωσδήποτε δήθεν για «επιμορφωτικούς» σκοπούς ημών των αμόρφωτων στα συνηθισμένα σχολειά μας!
Μας φτάνει και μας περισσεύει η ζημιά που έκαναν οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ στο Ιόνιο Πέλαγος, η μόλυνσή του με ραδιενεργά κιόλας υλικά την περίοδο των βομβαρδισμών τους στη δύσμοιρη Σερβία. Φτάνει πια!
Αν ονειρεύεστε κι εσείς κύριε υπουργέ, όπως μαθαίνουμε ότι ήδη συμβαίνει με συνομιλητές σας, ως απαραίτητο «χωροφύλακα» του Ιονίου ενόψει των αμερικανοκρατούμενων πια με ελληνική σημαία πετρελαϊκών εκκολαπτόμενων μπίζνες για χρυσά κουτάλια στο Ιόνιο Πέλαγος, εκείνη την αποκρουστική αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση που η Χούντα είχε εγκαταστήσει στην Κέρκυρα στον όρμο της σμαραγδένιας Παλαιοκαστρίτσας, αλλά πλέον με πιο εξειδικευμένα «καθήκοντα» και σε άλλη θέση με «ορίζοντα» το Ιόνιο, τα Βαλκάνια, τμήμα της Μεσογείου, την Αδριατική, θα μείνετε, θυμηθείτε μας, με το εφιαλτικό αυτό όνειρο.
Διότι μόνο αν κοιμάται κανείς μπορεί να πιστέψει τα λόγια με τα οποία μας πλασάρετε το ΝΑΤΟικό στρατιωτικό όνειρό σας!
Έχουμε, είναι αλήθεια, χαλαρώσει κάπως από το 1975, μα να συμφωνήσουμε ο λύκος να φυλάει τα πρόβατα και, επιπλέον, να βγάλουμε τη φήμη πως λανσάρουμε ασφαλή τουρισμό με ΝΑΤΟική δύναμη στις παραλίες, μαζί με δειγματα «μαύρου χρυσού», ε όχι. Αποκλείεται.
Ο καθένας με τα όνειρά του βέβαια. Ο καθένας ζει και κοιμάται στον δικό του κόσμο.
Αν οι πεινασμένοι καρβέλια ονειρεύονται, πολύ λογικό το βρίσκουμε οι χορτάτοι να ονειρεύονται πώς θα θωρακίσουν την αχορταγιά τους.
Καθείς εφ' ω ετάχθη!
Αλλά, ξέρετε, κατά βάθος δεν είμαστε εμείς που τα λέμε αυτά. Τα είπαν σ' ετούτα τα χώματα με αθάνατα λόγια πολύ καλύτερα και πιο ταιριαστά από τα δικά μας άνθρωποι δοξασμένοι, πριν από εκατόν εβδομήντα ένα χρόνια. Τα 'χαν γράψει στην εφημερίδα τους «Ριζοσπάστης» εδώ στην Κέρκυρα, το 1850, αυτοί οι Ριζοσπάστες Επτανήσιοι που αγωνίστηκαν με απίστευτο σθένος και με πολύ δυνατή πίστη για την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα και τη Δημοκρατία και το καλό της Ελλάδας όλης. Καμιά «διεθνής συμφωνία» αλυσοδέματος και εμπλοκής ενός μέρους ή όλου του ελληνικού Τόπου σε ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, τάχα αιώνια, δεν τους έκαμψε, όποια βαρύγδουπα ονόματα κι αν την είχαν συνυπογράψει.
Να τα θυμίσουμε;
«Ημείς ούτε ανεγνωρίσαμεν ούτε αναγνωρίζομεν ποτέ τας συνομολογουμένας συνθήκας μεταξύ των δυνατών της γης, διά των οποίων οι ατυχείς λαοί πωλούνται, αγοράζονται, ανταλλάσσονται και διανέμονται ως τόσα κτήνη· (...) αι επάρατοι αύται συνθήκαι δεν είναι ειμή το αποτέλεσμα της βίας ή της ανάγκης· άμα δε αύτη εκλείψη ή εκείνη δυνηθή να καταβληθή - το οποίον έγκειται εις αυτήν των την φύσιν και ή εγρήγορα ή αργά είναι αδύνατον να μη ακολουθήση - οι λαοί αναλαμβάνουσιν αυτοδικαίως την ελευθερίαν και ανεξαρτησίαν των»
Και ξέρετε, το όνειρο τους να μετατραπεί σε κουρελόχαρτο εκείνη η πολυεθνική συμφωνία Μεγάλων Δυνάμεων τρανότερων από τις σημερινές που μετέτρεπε την Επτάνησο σε βρετανικό προτεκτοράτο, με αίμα πολύ έστω, τους βγήκε! Επαληθεύτηκε!
Αλίμονο, άλλωστε, σε όποιον δεν ονειρεύεται!
Μήπως πρέπει να θυμίσουμε και τα αυτονόητα και γι' αυτές τις γραμμές λόγια του Γρηγόριου Ξενόπουλου ότι οι Επτανήσιοι είναι «Πανέλληνες» και τα λόγια τους εκφράζουν τη σκέψη τους για όλη τη χώρα μας; Αδελφική μας πόλη είναι άλλωστε, κύριε υπουργέ, η Αλεξανδρούπολη. Μια πλήρως αντιπροσωπευτική μικρογραφία όλης της Ελλάδας, λόγω της συνδιαμόρφωσης της ταυτότητας του πληθυσμού της με διωκόμενα μεταναστευτικά ρεύματα από κάθε ελληνική γωνιά, είναι, κύριε υπουργέ, η ιδιαίτερη πατρίδα σας και πατρίδα μας. Μας πονεί και μας σφάζει κάθε τέτοιο ελληνικό όνειρό σας, προφανώς θερινό, μα και βγαλμένο από αμερικανική ταινία του Πενταγώνου. Σύμπτωση ειδώλων είναι κατά τον Επίκουρο, για τον οποίο ο Καρλ Μαρξ είχε γράψει επιστημονική διατριβή, τα όνειρα. Συγγνώμη, αλλά το δικό σας για τη μετατροπή της Ελλάδας σε αμερικανικό ορμητήριο δεν είναι ούτε κατά διάνοια ελληνικό. Απ' όλους τους λαούς, είχε πει ο Γκαίτε, οι Έλληνες ονειρεύονται το όνειρο της ζωής με τον πιο όμορφο τρόπο!
Στο κάτω-κάτω δεν ψηφιστήκατε για να έχετε τέτοια σκοτεινά όνειρα για την Ελλάδα ούτε εσείς ούτε εκείνοι οι προκάτοχοί σας που πριν από εσάς ονειρεύτηκαν διαβολικά καλούς ιμπεριαλιστές!
Για καλύτερα όνειρα, αμιγώς ελληνικά, έχετε ψηφιστεί!
Δεν ήταν επαναστάτης, μάλλον κάπως συντηρητικός ίσως σαν εσάς ήταν ο μισός Ζακύνθιος μισός Κερκυραίος Ανδρέας Κάλβος που εδώ στα σχολειά της Κέρκυρας δίδασκαν και μάθαμε πως εστιγμάτισε με στίχους-κόλαφο τις σκόπιμες και ολότελα παραπλανητικές ονειρώδεις αυταπάτες για τους δήθεν «προστάτες» ιμπεριαλιστές και βέβαια και για τους εγχώριους υποστηρικτές τους, που φοβούνται πως χωρίς εκείνους θα δουν τις μεγάλες τσέπες τους ν' αδειάζουν. Δεν μπορεί, κάπως θα δίδασκαν την «Εις Σάμον Ωδή» του Κάλβου και στα αμερικανικόθρεφτα ελληνικά σχολεία!
Ανησυχείτε για πολιτικές αιτίες, φαίνεται, για να βλέπετε τέτοια χολιγουντιανά ανειρήνευτα όνειρα. Η αλήθεια είναι πως σοφά κάνετε, αν συμβαίνει αυτό. Ο λαός δεν λέει να καταθέσει τα ειρηνικά όπλα του. Αντιδρά στον τόσο αντιδραστικό εκπεσμό της αστικής τάξης και του πολιτικού προσωπικού της. Σαν να πάει να σηκώσει πάλι για καλά το ανάστημά του. Μαζί και στα άλλα γερασμένα όνειρα σαν εκείνα του κ. Χατζηδάκη για τα ατελείωτα ωράρια εργασίας που πάνε να μας γυρίσουν έναν αιώνα πίσω κι έχουν κάνει τους τόπους εργασίας να «βράζουν» και τους εργαζόμενους να βλέπουν εφιάλτες για την Υγεία τους.
Μήπως όμως πρέπει να θυμίσουμε τέτοια χρονιά που έχουμε και τα λόγια ακόμη του αριστοκράτη επικριτή της τάξης του Ιωάννη Καποδίστρια, ακριβώς το 1821, επτά χρόνια πριν αναπόφευκτα για την εποχή του στη θέση του πρώτου Κυβερνήτη τεθεί επικεφαλής της νικήτριας αστικής τάξης και διαχειριστεί τις σφοδρές αντιθέσεις των επιμέρους ανταγωνιστικών τμημάτων της; Είχε πει θαρραλέα, τότε, πως «η αληθής ανεξαρτησία ενός λαού δεν δύναται να είναι, ειμή το μόνο και ίδιον έργον του» και ότι «αι ημέτεραι Ιονικαί ατυχίαι καταδεικνύουν αρκετά την μεγάλην ταύτην αλήθειαν».
Ελπίζουμε να μην ταράξουν τον ύπνο σας τα λόγια μας αγαπητέ κύριε Δένδια.
Σε ό,τι μας αφορά, «αξίζει, φίλε μου, να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει», είχαμε διαβάσει στα μαθητικά μας χρόνια σ' ένα βιβλίο-δώρο με λόγια του Τσε Γκεβάρα για αφιέρωση.
Μας έμαθαν εξάλλου καλά στα κερκυραϊκά σχολειά όλους και όλες εδώ κάποια σπουδαία λόγια του Σολωμού, που μόνο την αλήθεια ήθελε, την αλήθεια ζητούσε και μια τέτοια συμβολική ρήση στα λατινικά έφερε μια ολόχρυση σφραγίδα του.
Πως εθνικό είναι, δηλαδή, μόνο το αληθές.
Ο ξύπνος, η ζωή η αληθινή, η αλήθεια, όχι ο ύπνος στον οποίο θέλετε να μας ρίξετε ενώ μας πάτε σε γκρεμό!
Είναι βέβαια ευρύτερα κυβερνητικό το ζήτημα και δεν αφορά τόσο προσωπικά τον υπουργό Εξωτερικών ώστε να του φορτώνουμε τις ευθύνες για τη μετατροπή της Αλεξανδρούπολης στον ελληνικό τόπο που έχει βιώσει, προσφάτως, τη μεγαλύτερη από ποτέ αποβίβαση και δίοδο αμερικανικών δυνάμεων για τους σκοπούς, μάλιστα, που προαναφέραμε. Είναι κυβερνητικές οι ευθύνες για όσα του καταμαρτυρούμε και, προφανώς, τον αδικούμε, αποδίδοντας σε εκείνον όλες τις ευθύνες. Την κυβερνητική πολιτική εφαρμόζει, προφανώς, πολύ πιστά. Η φιλολογία του Νίκου Δένδια για το σκοτεινό αυτό όνειρο αντανακλά τις σκοτεινές επικίνδυνες ατραπούς που συνεπάγεται η συγκεκριμένη πολιτική, την οποία τόσο έντονα και με τόση θέρμη και τόσον ζήλο ο ίδιος συμμερίζεται και προωθεί. Αντανακλά τη συνειδητοποίηση αυτών των κινδύνων. Ξορκίζει το κακό με όνειρα!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΡΦΙΑΤΗΣ
