Ο Χρήστος Άνθης, ηρωική μορφή του αντιφασιστικού - αντιχιτλερικού μετώπου στην Αλβανία κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, γεννήθηκε στο χωριό Καστελλάνοι Γύρου τις 14 Μαΐου 1926. Πήγε στο δημοτικό σχολείο του χωριού, αλλά δεν το τελείωσε. Από μικρός μπήκε στη βιοπάλη.
Την περίοδο της Κατοχής εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ της περιοχής. Όπως έγραψε ο συναγωνιστής του στην Αλβανία Β. Νάστος σε βιβλίο του για τη συμμετοχή Ελλήνων στην Αντίσταση επί αλβανικού εδάφους, ο Χρήστος Άνθης εφοδίαζε από την Κέρκυρα Αλβανούς παρτιζάνους στους Αγίους Σαράντα με τρόφιμα και πολεμοφόδια, μαζί με τον αδελφό του Σπύρο Άνθη. Συνελήφθη από τους Ναζί και αργότερα οδηγήθηκε, ως αιχμάλωτος, στην αλβανική πόλη Ελμπασάν.
Εκεί σε ηλικία 18 ετών, το 1944, στήθηκε από τους Ναζί σε εκτελεστικό απόσπασμα, μαζί με δεκάδες Αλβανούς και ορισμένους Έλληνες αντιστασιακούς, που καταδιωκόμενοι είχαν καταφύγει στην Αλβανία.
Σώθηκε από θαύμα. Όπως περιέγραψε ο ίδιος το γεγονός στην οικογένειά του, δευτερόλεπτα πριν από το τουφέκισμα σωριάστηκε λιπόθυμος και το σώμα του το κάλυψαν τα νεκρά σώματα δύο αδελφών που είχε δεξιά του και αριστερά του.
Περιπλανήθηκε μόνος του επί δύο μερόνυχτα, μέχρι που συνάντησε Αλβανό βοσκό που τον φρόντισε και τον έφερε σε επαφή με τους Αλβανούς παρτιζάνους.
Ο Χρήστος Άνθης κατατάχθηκε στην 6η Ταξιαρχία του αλβανικού ΕΑΜ, του Αντιφασιστικού Εθνικού Απελευθερωτικού Κινήματος (LANC) του αλβανικού λαού. Με ισχυρή αντιφασιστική, διεθνιστική συνείδηση και υποδειγματικό θάρρος πήρε μέρος σε πολλές μάχες εναντίον των Ναζί μαζί με τους Αλβανούς παρτιζάνους. Τους ακολούθησε ακόμη και σε γιουγκοσλαβικό έδαφος, πολεμώντας μαζί τους και για την απελευθέρωση της Γιουγκοσλαβίας από τους Γερμανούς κατακτητές.
Τάχθηκε με την επαναστατική πτέρυγα των αγωνιστών και έγινε μέλος του κομμουνιστικού Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας.
Παρασημοφορήθηκε πολλές φορές από τις αλβανικές αρχές ως ήρωας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για την αντιστασιακή και αντιφασιστική του δράση. Επίσης, τιμήθηκε από το αλβανικό κράτος με μετάλλια για τη συμβολή του στις προσπάθειες για την ανοικοδόμηση της χώρας και την κοινωνική πρόοδο του αλβανικού λαού.
Έζησε δεκαετίες στην Αλβανία και τα περισσότερα χρόνια εργάστηκε ως σερβιτόρος, απλός στην αρχή και σε υπεύθυνη θέση του τομέα της εστίασης και διοργάνωσης εκδηλώσεων αργότερα. Επίσης, είχε υπεύθυνη θέση σε επαγγελματική σχολή του τομέα.
Επί πολλά χρόνια η οικογένειά του στην Κέρκυρα θεωρούσε ότι ήταν νεκρός, καθώς είχε πληροφορηθεί ότι ο Χρήστος Άνθης ήταν ανάμεσα στους αγωνιστές που είχαν στηθεί σε εκτελεστικό απόσπασμα στο Ελμπασάν. Στο χωριό η οικογένειά του είχε τελέσει μνημόσυνο και η μητέρα του είχε φορέσει μαύρα για τον χαμό του. Καθώς οι διπλωματικές σχέσεις Ελλάδας - Αλβανίας είχαν διακοπεί και η επικοινωνία απαγορευόταν, η διάσωσή του έγινε γνωστή στα αδέλφια του γύρω στο 1960, με τη συνδρομή του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού.
Το 1991 ο Χρήστος Άνθης επαναπατρίστηκε και έζησε την υπόλοιπη ζωή του κυρίως στα Ιωάννινα. Πέθανε στα Τίρανα, ενώ βρισκόταν σε επίσκεψη εκεί για να συναντήσει φίλους του, τις 17 Ιουλίου 1999, σε ηλικία 73 ετών. Κηδεύτηκε στα Ιωάννινα.
«Ήταν αγωνιστής και πολύ καλός πατέρας και οικογενειάρχης», αναφέρει με υπερηφάνεια για τον πατέρα της η κόρη του Βαλεντίνα Άνθη, προσθέτοντας: «Το αλβανικό κράτος τού φέρθηκε πολύ σωστά, τίμησε τους αγώνες του».
