Ο Μιχάλης Βαρότσης γεννήθηκε το 1926 στο χωριό Καμάρα.

Ασχολήθηκε με μεταφορές, ως αυτοκινητιστής, με άμαξα στην αρχή και με τρίκυκλο και φορτηγό στη συνέχεια, στο νησί. Επίσης, δούλεψε οικοδόμος στην Αθήνα. Αργότερα έφτιαξε πρατήριο καυσίμων στην πόλη της Κέρκυρας.

Αετόπουλο στο πλευρό της ΕΠΟΝ, την περίοδο της Κατοχής, μετέφερε μηνύματά της σε χωριά. Τότε ήλθε σε επαφή με το ΚΚΕ και την επαναστατική ιδεολογία. Έμεινε σταθερά στο πλευρό του ΚΚΕ μέχρι που έκλεισε τα μάτια του. Αγωνίστηκε με σθένος για τα λαϊκά δίκαια και είχε αρετές που εκτιμήθηκαν και εκλογικά από τους συγχωριανούς του.

Το μεταπολεμικό κράτος τον έστειλε για τις ιδέες και τη δράση του  στο κολαστήριο της Μακρονήσου, όπου έμεινε τέσσερα περίπου χρόνια.

Εδώ με τη σύζυγό του 

Γυρίζοντας στο νησί συνέχισε να αγωνίζεται για τις ιδέες του και στρατεύτηκε στην ΕΔΑ.

Τις αρχές του 1960, καθώς διωκόταν ακόμη και στις επαγγελματικές του δραστηριότητες, πήγε στην Αθήνα και δούλεψε οικοδόμος.

Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 συνέχισε τον αγώνα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Στις πρώτες μεταδικτατορικές εκλογές για την τοπική Διοίκηση οι συγχωριανοί του τον εξέλεξαν πρόεδρο της Κοινότητας της Καμάρας. Επίσης, τον επανεξέλεξαν πρόεδρό της το 1978.

Ως το τέλος του υποστήριζε σθεναρά το ΚΚΕ και τις ιδέες της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Πέθανε στην Κέρκυρα, σε ηλικία σχεδόν 86 ετών, το 2011.

«Ήταν αυτό που λέμε σκληρό καρύδι, αγωνιστής σε όλα του. Με το ΚΚΕ τάχθηκε μικρός και μ' αυτό τελείωσε τη ζωή του», αναφέρει για τον πατέρα του ο γιος του Γιάννης Βαρότσης.