Αγωνιστής που ξεχώριζε για την ανιδιοτελή προσφορά του και το ταξικό του κριτήριο, ο Γιώργος Βεδουράς ήταν σημείο αναφοράς για το κομμουνιστικό κίνημα στο χωριό Νυμφές. 

Γεννήθηκε στο χωριό το 1933 και τελείωσε εκεί το δημοτικό  σχολείο. Αν και ήταν ακόμα πολύ μικρός επί Κατοχής, συνδέθηκε με την ΕΠΟΝ. Ασπάστηκε την ιδέα της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας στα νιάτα του.

Έγινε ελαιοχρωματιστής.

Πολυτάλαντος, με έφεση στο διάβασμα και τις πολιτιστικές δραστηριότητες, οργάνωνε θεατρικές παραστάσεις στο χωριό. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στη νεολαία.

«Πρωτοστάτησε στο χωριό για το χωριό», όπως αναφέρουν συγχωριανοί του, μιλώντας για τη συμβολή του στην πρόοδό του.

Τη μεταπολεμική περίοδο αναδείχθηκε σε καθοδηγητικό στέλεχος της ΕΔΑ στη βόρεια Κέρκυρα και στο νησί.

«Οργανωθήκαμε μαζί στην ΕΔΑ από την πρώτη μέρα. Σε δύσκολους καιρούς είχαμε διαβάσει Λουντέμη και Μαρξ λαθραία. Όλοι του δημοτικού, αλλά διαβάζαμε...», θυμόταν το 2019 ο φίλος του και ομοϊδεάτης του Κώστας Παπούτσης. «Ο Γιώργος ήταν ωραιότατος με όλη τη σημασία της λέξης. Έλεγε στον καταφρονεμένο να πάει να πάρει ένα μπιτόνι λάδι να ζήσει, όταν είχε. Δεν θα βρείτε άνθρωπο στις Νυμφές που να πει το παραμικρό κακό γι' αυτόν. Τέτοια προσωπικότητα... Επηρέαζε πολύ τον κόσμο με τον λόγο του, με την ανθρωπιά του, με τη στάση του στο χωριό μας».

Όταν επικράτησε η χούντα των συνταγματαρχών κρυβόταν επί δύο χρόνια σχεδόν στην Αθήνα μακριά από την οικογένειά του, με την οποία επανασυδέθηκε στην Αθήνα το 1969.

Δραστηριοποιήθηκε στο αντιδικτατορικό λαϊκό κίνημα.

                                                                                               Στη Μόσχα (αριστερά) και στην Αβάνα (δεξιά)

Μετά την πτώση της χούντας, μέλος του ΚΚΕ πια στην Οργάνωση του ΚΚΕ στο Κουκάκι Αττικής, συμμετείχε δραστήρια στο οικοδομικό συνδικαλιστικό κίνημα της Αθήνας και εκλέχτηκε στέλεχός του. 

Στη συνέχεια, επιστρέφοντας στο χωριό, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Νυμφών.

Αργότερα, την περίοδο της εσωκομματικής κρίσης στο ΚΚΕ τα χρόνια 1990-1991, μόνος του σχεδόν στο χωριό, συνέβαλε τα μέγιστα, λόγω του κύρους και της αποφασιστικότητάς του, στην αναγέννηση της τοπικής Οργάνωσής του και των Οργανώσεών του σε γειτονικά χωριά.

Ήταν υπερήφανος, μεταξύ άλλων, για το γεγονός ότι είχε καταφέρει να επισκεφθεί τη Μόσχα και την Αβάνα.

«Ήταν κομμουνιστής με όλη τη σημασία της λέξης. Ο Νο 1 κομμουνιστής της περιοχής μας στα χρόνια του», αναφέρει γι' αυτόν ο υποψήφιος δήμαρχος με το ΚΚΕ στην περιοχή Γιάννης Μαλαχάς, προσθέτοντας. «Ήταν πραγματικός επαναστάτης, σωστός σε όλα του. Άνθρωπος που προκαλούσε αγάπη. Πάνω απ' όλα έβαζε τον άνθρωπο. Την ανθρωπιά».

«Έγινε κομμουνιστής γιατί ήταν σοφός και δίκαιος άνθρωπος. Δεν θα μπορούσε να είναι τίποτε άλλο. Δεν ξεχώριζε με ποιους μιλούσε ανάλογα με το τι ψήφιζαν. Είχε ταξικό κριτήριο, ταξική συνείδηση», αναφέρει η κόρη του Ελένη Βεδουρά.

Ο Γιώργος Βεδουράς πέθανε το 2001, σε ηλικία 68 ετών, στις Νυμφές.