Ο Στέφανος Γαστεράτος (Τζελίνης) γεννήθηκε στους Ριγγλάδες της Λευκίμμης τις 25 Μαρτίου 1916.

Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στη Λευκίμμη και το σχολαρχείο στην πόλη της Κέρκυρας. Συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα και ήταν πτυχιούχος Οικονομικής Σχολής. Σπούδαζε και δούλευε συγχρόνως σε σταθμό διοδίων.

Ως καθηγητής, αργότερα, δίδαξε Οικονομικά σε σχολεία της δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Κέρκυρα, τα Ιωάννινα και την Κοζάνη.

Επίσης, ήταν λάτρης της κλασικής μουσικής.

Είχε γίνει μέλος του ΚΚΕ λίγο πριν κηρυχθεί η δικτατορία του Μεταξά, στη διάρκειά της εξορίστηκε για τις κομμουνιστικές πεποιθήσεις του και αργότερα είχε συνδεθεί με το κίνημα των αρχειομαρξιστών. Δεκαετίες μετά, διηγήθηκε γι' αυτά στον Ν. Ασπιώτη:

«Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, το 1936, εντάχθηκα αμέσως στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Τα πράγματα όμως δεν τα έβλεπα καλά. Ένας συμφοιτητής μου στο Μαθηματικό, ο Σκαφιδάς από το Βιρό, με γνώρισε στην ομάδα Πουλιόπουλου. Εκεί συνάντησα και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Όταν λέμε ομάδα, μη φανταστείς τίποτα ιδιαίτερο. Τέσσερα-πέντε άτομα είμαστε, όπως και οι Αρχείοι, οι Αρχειομαρξιστές δηλαδή»

Την περίοδο της Κατοχής ήταν από τους πρώτους που αγωνίστηκε μαζί με τους κομμουνιστές εναντίον των κατακτητών. «Μόλις είχαν έρθει οι Ιταλοί», αφηγήθηκε, «είχα πάει να βρω το Νάσο το Βλάσση στο Ποτάμι. Στο δρόμο με συνάντησαν οι Ιταλοί και μου φώναξαν: "Perquè no salutare;". Ήθελαν να τους χαιρετήσω φασιστικά. Εγώ προσποιήθηκα ότι δεν άκουσα και έφυγα. Όταν γύρισα από τη συνάντηση, στον ανήφορο της Παναγιάς, κοντά στο βιβλιοπωλείο, με θυμήθηκαν και μου είπαν πάλι: "Γιατί δεν χαιρέτησες φασιστικά;". Εκεί άρπαξα το πρώτο μου ξύλο από τους μαυροσκούφηδες, τους μελανοχίτωνες...».

Θυμόταν κι ότι αργότερα τον επισκεπτόταν αντιφασίστας Ιταλός αξιωματικός από την Τοσκάνη, στον οποίο εκείνα τα χρόνια είχε προτείνει να ενταχθεί στην ελληνική Αντίσταση.

Ο Στέφανος Γαστεράτος είχε υπηρετήσει στο αλβανικό Μέτωπο ως έφεδρος αξιωματικός. Γυρίζοντας, πριν ακόμα φτιαχτεί οργάνωση του ΕΑΜ, συμμετείχε σε ομάδα διάσωσης και φυγάδευσης στην Ήπειρο διωκόμενων αγωνιστών. «Εγώ, ο Νάσος ο Βλάσσης, ο Θρασύβουλος Βλάσσης και ο Οδυσσέας Κοτινάς κάναμε μία μικρή ομάδα αντιστασιακή, που περνούσε απέναντι αξιωματικούς του στρατού μας και άλλους καταδιωκόμενους από τους Ιταλούς». Ήταν παρών στην έφοδο Ιταλών καραμπινιέρων και στη δολοφονία του συναγωνιστή του Οδ. Κοτινά σε καλύβα όπου γινόταν ολιγομελής σύσκεψη, καταφέρνοντας ο ίδιος να ξεφύγει από τα φονικά πυρά.

«Παρέμεινε δραστήριος κοινωνικά τόσο τα μεταπολεμικά χρόνια όσο και μετά τη μεταπολίτευση του 1974», αναφέρει με υπερηφάνεια για τον πατέρα του ο γιος του Αλέξανδρος Γαστεράτος.

Ακόμη κι αν κάποια περίοδο τάχθηκε με τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο, ούτε επιδίωξε ούτε έλαβε οφέλη από αυτόν. Δεν ζήτησε καν να θεωρηθεί αντιστασιακός. Δεν δέχθηκε να το κάνει. Επίσης, αντιμετώπιζε με σεβασμό το ΚΚΕ.

Για τη δράση του στο κίνημα των αρχειομαρξιστών χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Ίακχος Θαλής. Τον μνημονεύει σε βιβλίο του ο Κορνήλιος Καστοριάδης.

Πέθανε στη Λευκίμμη, σε ηλικία 96 ετών, τις 22 Οκτωβρίου 2012.