Γιατρός από το χωριό Σπαρτύλας, ο Στέφανος Γισδάκης (1877-1922) ήταν από τους πρωτομάχους των σοσιαλιστικών ιδεών στην Κέρκυρα. Διώχθηκε επί μακρόν για τις πεποιθήσεις του. Είχε γνωρίσει τον Λένιν στην Ελβετία.
Επίσης, είχε παρακολουθήσει, ως προσκελημένος, τη συνδιάσκεψη του Τσίμερβαλντ, που συνήλθε στην ομώνυμη ελβετική πόλη το 1915 με την παρουσία του Λένιν και καταδίκασε τον εξελισσόμενο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ως ιμπεριαλιστικό.
Πέθανε το 1922 από φυματίωση.
Αναφέρει για τον Στέφανο Γισδάκη στις «Αναμνήσεις» του, ο Άγις Στίνας: «Ορισμένοι κατηγορούσαν τους μπολσεβίκους για προδότες της επανάστασης και πράκτορες των γερμανών. Εκείνος που περισσότερο από όλους με αγανάκτηση αντέδρασε εναντίον αυτής της κατηγορίας ήταν ο γιατρός Στέφανος Γισδάκης. "Δεν ξέρω", έλεγε, "αν είναι σωστό ή λάθος η συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ. Εκείνο όμως που ξέρω είναι ότι αυτός που βρίσκεται επί κεφαλής της οκτωβριανής επανάστασης είναι ο πιο γνήσιος και ο πιο αυθεντικός επαναστάτης". Είχε γνωρίσει τον Λένιν στην Ελβετία και απ' αυτή τη γνωριμία είχε σχηματίσει αυτή την πεποίθηση. Αυτός ο γιατρός ήταν από το χωριό μου και ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος. Όλοι λέγανε ότι ήταν ένας εξαίρετος επιστήμων, αλλά ποτέ δεν θυμάμαι να είχε ασκήσει το επάγγελμα του γιατρού. Ο Κορδάτος δεν τον αναφέρει καθόλου στην Ιστορία του εργατικού κινήματος και όμως ήταν ο πιο μαχητικός σοσιαλιστής της εποχής του, ίσως όχι μόνον για την Κέρκυρα, αλλά και για όλη την Ελλάδα. Ήταν ο μόνος από τους παλιούς σοσιαλιστές στην Κέρκυρα που είχε γνωρίσει πολλές φορές τις φυλακές και οι απίστευτα θαρραλέες απολογίες του είχαν αφήσει εποχή στο νησί. Οι κατηγορίες ήταν πάντα εξύβριση ή εμπαιγμός της θρησκείας.
Ανάμεσα από μια σειρά βιβλία που μου είχε συστήσει να διαβάσω (Δύναμις και ύλη του Μπήχνερ, ο Μονισμός του Χαίκελ, τα Ευαγγέλια του Τολστόι) ήταν και το Φάουστ του Γκαίτε. Πέθανε σε ηλικία 45 χρόνων, στις αρχές του 1922, από φυματίωση. Στο Ριζοσπάστη είχα γράψει τότε μια νεκρολογία του. Ο Γισδάκης είχε τεράστιο κύρος στο νησί, στον Όμιλο και σ' όποιον ξένο τον γνώριζε. Τα καλοκαίρια πήγαινε με την οικογένειά του στην Ελβετία και εκεί είχε γνωρίσει καλά τον Λένιν».
Σύμφωνα με τον Α. Κουτσούκαλη («Η πρώτη δεκαετία του ΚΚΕ»), στα πρακτικά των διεθνών Σοσιαλιστικών Συνδιασκέψεων του Τσίμμερβαλντ (Αύγουστος 1915) και του Κίενταλ (Απρίλιος 1916) υπάρχει το όνομα του Γισδάκη ως παρατηρητή.
«Το "κοινωνικό αγαθό" δε σταματά με το βιολογικό θάνατο του υποστηρικτή του, αλλά αντίθετα ενδυναμώνεται και έτσι επιστρέφει πολλαπλασιασμένο στις κοινωνίες, άρα και στον οικογενειακό περίγυρο του αγωνιστή», σημείωσε η Ευδοκία Γισδάκη, εγγονή του Στέφανου Γισδάκη, προλογίζοντας την έκδοση «Σοσιαλιστικός Όμιλος Κέρκυρας» το 2011. Αποτελεί τιμή, προσέθεσε, το γεγονός ότι είναι εγγονή του Στέφανου Γισδάκη, «που μαζί με άλλους Κερκυραίους εκπροσώπους της διανόησης στελέχωσαν το Σοσιαλιστικό Όμιλο και μάλιστα τον αντιπολεμικό του πυρήνα».