O Bασίλης Δανίλης γεννήθηκε το 1912 στο χωριό Αγραφοί. Τελείωσε εξατάξιο γυμνάσιο. Ως αγρότης ασχολήθηκε από τα νεανικά του χρόνια με το αγροτικό συνεταιριστικό κίνημα.

Σε νεαρή ηλικία, τα μέσα της δεκαετίας του 1930, πρωτοστάτησε στην ίδρυση του πρώτου κερκυραϊκού Τοπικού Οργανισμού Εγγείων Βελτιώσεων (ΤΟΕΒ). Ο συγκεκριμένος φορέας του χωριού του ήταν ο τέταρτος του είδους του στην Ελλάδα.

Επίσης, αργότερα εκλέχτηκε μέλος της διοίκησης της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Κέρκυρας, με συνδυασμό υποστηριζόμενο από την Αριστερά, μαζί με τον αγωνιστή φίλο του Θανάση Βλάσση.

Την περίοδο της Κατοχής ο Βασίλης Δανίλης αναδείχθηκε σε σημαντικό αγωνιστή και κέρδισε λαϊκή αναγνώριση. Αναδείχθηκε σε στέλεχος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στο νησί.

Τα τέλη του 1941 συνελήφθη στο χωριό του, από τους Ιταλούς, μαζί με τον αδελφό του Θανάση Δανίλη και άλλους κατοίκους του χωριού. Παρέμεινε φυλακισμένος στις φυλακές της πόλης του νησιού από τις 28 Οκτωβρίου 1941 μέχρι τον Απρίλιο του 1942. Αιτία ήταν το γεγονός ότι απέκρυβαν στην περιοχή μία ιταλική μοτοσικλέτα και έναν ιταλικό ασύρματο που τους είχε στείλει από την Ηγουμενίτσα ο χωροφύλακας αδελφός του Νικόδημος. Εκείνος ο ασύρματος χρησιμοποιήθηκε από το ΕΑΜ της Κέρκυρας.

Για την αντιστασιακή του δράση ο Βασίλης Δανίλης συνελήφθη εκ νέου από τους Ιταλούς τον Απρίλιο του 1943. Ξυλοκοπήθηκε αγρίως και κρατήθηκε στις φυλακές του νησιού μέχρι τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, τον Σεπτέμβριο του 1943.

Την άνοιξη του 1944 εκλέχτηκε εθνοσύμβουλος Κέρκυρας, ως συνεταιριστής, εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Ωστόσο, όπως και οι άλλοι εκλεγμένοι βουλευτές του νησιού, δεν μπόρεσε να μεταβεί στους Κορυσχάδες της Ευρυτανίας για τη σύνοδο της Βουλής του βουνού.

Μετά την απελευθέρωση συνελήφθη από δύναμη του ΕΔΕΣ και έπεσε θύμα βιαιοπραγιών.

Τον Οκτώβριο του 1945, μετά το 7 ο Συνέδριο του ΚΚΕ, διαφώνησε με τις θέσεις που αυτό υιοθέτησε. Αποσύρθηκε από την πολιτική, κομματική δράση, διαχωρίζοντας τη θέση του.

Συνέχισε να συμμετέχει στο συνεταιριστικό κίνημα στην περιοχή του και ασχολήθηκε με πρωτοποριακές, για την εποχή, αγροτικές καλλιέργειες. Αρνήθηκε να υποστηριχτεί από τους κυρίαρχους αστικοδημοκρατικούς συνδυασμούς, προκειμένου να ηγηθεί της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Κέρκυρας.

Το 1957 προσελήφθη υπάλληλος του υπουργείου Γεωργίας. Συνταξιοδοτήθηκε από αυτό, το 1977.

Μολονότι κινήθηκε κυρίως στον μεταρρυθμιστικό αστικοδημοκρατικό χώρο, μέχρι το τέλος της ζωής του πρέσβευε, με τον δικό του τρόπο, πολύτιμες αξίες, όπως η Ελευθερία και η συνεχής κοινωνική πρόοδος. Αν και δεν ασπαζόταν συνολικά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην πρώην Σοβιετική Ένωση, θαύμαζε το έργο του Λένιν.

Ο Βασίλης Δανίλης πέθανε στην Κέρκυρα, σε ηλικία 85 ετών, τον Ιούλιο του 1997

Άφησε στους δικούς του, ως παρακαταθήκη κατά κάποιον τρόπο, τούτα τα λόγια:

«Τα πιο ωραία χρόνια μου ήταν εκείνα που έζησα την περίοδο 1940-1945».