Ο Γιάννης Δραγωνέτης γεννήθηκε τις 2 Ιουλίου 1916 στην πόλη της Κέρκυρας. Την περίοδο της δικτατορίας Μεταξά ασπάστηκε τα κομμουνιστικά ιδεώδη και οργανώθηκε στο ΚΚΕ. Για τη δράση του, τότε, συνελήφθη και φυλακίστηκε.

Πήρε μέρος δραστήρια στην Εθνική Αντίσταση στο νησί, ξεχώρισε για τις αρετές του και αναδείχθηκε Γραμματέας της Επιτροπής Πόλης του ΕΑΜ.

Η πρώτες του δουλειές ήταν αχθοφόρος και εργάτης στο λιμάνι της πόλης.

Στη μεγάλη, παλλαϊκή συγκέντρωση στην πόλη της Κέρκυρας, μετά την απελευθέρωση, ήταν ένας από τους ομιλητές. Είχε ζητήσει, μεταξύ άλλων, να συλληφθούν «οι εθνοπροδότες και μεγαλομαυραγορίτες εκμεταλλευτές που μετέτρεψαν τον πόνο, τη δυστυχία και την εξαθλίωση του λαού μας σε χρυσάφι». Επίσης, είχε διαβάσει το ακόλουθο ψήφισμα του λαού της Κέρκυρας:

ΨΗΦΙΣΜΑ

1. Εκφράζει την εμπιστοσύνη του προς την Εθνική Κυβέρνηση και τον αντιπρόσωπο αυτής Υπουργό κ. Λέοντα Μακκά. Διακηρύχνει ότι πειθαρχημένα και με όλες τις δυνάμεις του θα συνδράμει την Εθνική Κυβέρνηση και τον κ. Υπουργό στο ύψιστο καθήκον της επούλωσης των πληγών από τον πόλεμο και στην ανοικοδόμηση του Νησιού μας.
2. Κατοχύρωση Εθνικής Ενότητας και Λαϊκών Ελευθεριών: Ο Λαός του Νησιού της Κέρκυρας, όλοι οι οργανωμένοι Κερκυραίοι στις απελευθερωτικές οργανώσεις και Κόμματα του ΕΑΜ, ζητούν την εξασφάλιση της Εθνικής Ενότητας, για την πραγματοποίηση της οποίας τόσες προσπάθειες και θυσίες έκαμαν. Θέλουν να κατοχυρωθούν οι δημοκρατικές ελευθερίες, η τάξη και η ησυχία στο νησί.
3. Ζητάει την άμεση σύλληψη και τιμωρία των εθνοπροδοτών και μεγαλομαυραγοριτών εκμεταλλευτών της δυστυχίας του λαού. Αυτό είναι αίτημα πανεθνικό, είναι η φωνή των χιλιάδων θυμάτων του αγώνα που βγαίνει μέσα από τους τάφους τους. Αποτελεί ανάγκη για την ολοκλήρωση της λευτεριάς και την κατοχύρωση της Εθνικής ενότητας.
4. Συγκέντρωση στοιχείων για τους εγκληματίες πολέμου, η σύλληψη και τιμωρία τους να γίνει από πρόσωπα που δεν είναι τα ίδια δωσίλογοι ή δεν βαρύνονται με αντιλαϊκές πράξεις…
5. Να εκκαθαριστούν οι δημόσιες υπηρεσίες, οργανισμοί δημοσίου δικαίου, εκπαιδευτικά ιδρύματα κλπ δημόσια ή κοινωφελή ιδρύματα από τους λειτουργούς τους που επέδειξαν αναξιοπρεπή και αντιλαϊκή διαγωγή στο 8χρονο διάστημα της 4αυγουστιανής δικτατορίας και της κατοχής. Κριτές να σταθούν οι τίμιοι συνάδελφοί τους.
6. Να αντικατασταθούν τα παλιά, διορισμένα στο πλείστο, Κοινοτικά Συμβούλια, το Δημοτικό με νέα προσωρινά. Η συγκρότησή τους να γίνει από πρόσωπα κοινής εμπιστοσύνης, με αποδεδειγμένη εθνική αξιοπρέπεια και δράση.
7. Να εξασφαλισθούν οι συνδικαλιστικές ελευθερίες όλων των εργαζομένων τάξεων (δημοσίων υπαλλήλων, οργανισμού Δημοσίου δικαίου, ιδιωτών, εργατών κλπ).
8. Να επιλυθούν άμεσα τα πιο επείγοντα λαϊκά προβλήματα: διατροφής, υγείας, στέγασης, ιματισμού και υπόδησης, αναπροσαρμογής μισθών και ημερομισθίων, ανεργίας, συγκοινωνίας, ενίσχυση αγροτικού πληθυσμού, ηθικής και υλικής ικανοποίησης θυμάτων αλβανικού μετώπου και απελευθερωτικού αγώνα, ηλεκτροφωτισμού και καθαριότητας των δρόμων, λειτουργία σχολείων κλπ…

Επίσης, διατέλεσε για ένα χρονικό διάστημα, το 1945, διευθυντής της εφημερίδας του ΕΑΜ Κέρκυρας «Φωνή του Λαού», στην οποία και αρθρογραφούσε.

 Εδώ (δεξιά) με τον συναγωνιστή Π. Κουρσάρη

Αργότερα διώχθηκε για τη δράση του και τις πεποιθήσεις του, συνελήφθη και φυλακίστηκε επί σειρά ετών.

Έμαθε λογιστικά και για κάποια χρόνια, αργότερα, εξάσκησε αυτό το επάγγελμα. 

Το 1958 εκλέχτηκε βουλευτής Κέρκυρας με την ΕΔΑ, υποστηριζόμενος από το ΚΚΕ, με το οποίο παρέμενε συνδεδεμένος.

Μετά την εκδήλωση της στρατιωτικής δικτατορίας του Απριλίου του 1967, ενώ κρυβόταν στην Αθήνα, συνελήφθη. Εξορίστηκε στη Γυάρο.

Την περίοδο της διάσπασης του ΚΚΕ, το 1968, συντάχθηκε με την πλευρά του ΚΚΕ Εσωτερικού. 

Ο Γιάννης Δραγωνέτης πέθανε στην Αθήνα, σε ηλικία 70 ετών, τις 2 Μαΐου 1986. Κηδεύτηκε στην Κέρκυρα. Το φέρετρό του πλαισίωναν, ως τιμητική φρουρά, συναγωνιστές του.

Κληροδότησε περιουσιακά του στοιχεία στον Δήμο Κέρκυρας.

Η εφημερίδα «Κέρκυρα» έγραψε τις 10 Μαΐου 1986, σε νεκρολογία της, για τον Γιάννη Δραγωνέτη: «Από προπολεμικά (...) εντάχθηκε στο ΚΚΕ. Η δικτατορία του Μεταξά τον συλλαμβάνει και από τότε αρχίζει να γνωρίζει διώξεις, εκτοπίσεις, φυλακίσεις, που συνεχίστηκαν μέχρι τα χρόνια της απριλιανής δικτατορίας. Όλες αυτές οι δοκιμασίες επέδρασαν στην υγεία του και το χαρακτήρα του. Δεν λύγισαν όμως ούτε για μία στιγμή την πάλη και τους αγώνες του για κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη. Πίστευε με πάθος στη Δημοκρατία και την Ελευθερία. Όλη η ζωή του ήτανε αφιερωμένη στα δύο αυτά υψηλά ιδεώδη (...).

Η τετράχρονη, περίπου, θητεία του στη Βουλή τον επέβαλε σαν έναν από τους πλέον υπεύθυνους και αντικειμενικούς βουλευτές και έχαιρε της γενικής εκτίμησης των συναδέλφων του όλων των παρατάξεων (...) Στη δραματική περίοδο της πιο σκληρής τρομοκρατίας (1945) για κάθε δημοκρατικό πολίτη, αναλαβαίνει τη διεύθυνση της "Φωνής του Λαού". Τα άρθρα του, οι σημειώσεις του, άφησαν εποχή και είχαν τεράστια απήχηση στον Κερκυραϊκό Λαό. Η Αστυνομία, σε συνεργασία με τις τοπικές αρχές και μ' άλλους παρακρατικούς της Δεξιάς, δεν ανέχονταν τη θαρραλέα φωνή του. Τον απειλούν με μηνύσεις και τελικά καταστρέφουν τις εγκαταστάσεις της "Φωνής του Λαού" (...) Παρέμεινε, μέχρι το τέλος του, ένας πιστός οπαδός της κομμουνιστικής ιδέας και της κοινωνικής δικαιοσύνης».

Με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Κέρκυρας το όνομα του Γιάννη Δραγωνέτη έχει δοθεί σε δρόμο της πόλης του νησιού.