Κομμουνιστής από την περιοχή Λευκίμμη, όπως και ο αδελφός του Προκόπης Κάντας με τον οποίο πολέμησαν μαζί στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, ο Νίκος Κάντας (Καβαλάς), γεννήθηκε στα Μελίκια Λευκίμμης το 1923. Ο πατέρας του Γιώργος Κάντας ήταν αγρότης.

Ο Νίκος Κάντας ήταν καλός μαθητής και ολοκλήρωσε γυμνασιακές σπουδές αριστεύοντας.

Παρά το νεαρό της ηλικίας του, συμμετείχε δραστήρια στους αγώνες της κατοχικής περιόδου με την ΕΠΟΝ, με το ΕΑΜ, με τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.

Διέφυγε με καΐκι στην Αλβανία τον Οκτώβριο του 1947, σε ηλικία 24 ετών, μαζί με άλλους δεκαπέντε συντρόφους του, χωρισμένους σε δύο ομάδες, με σκοπό να περάσει στην Ήπειρο και να ενταχθεί στον Δημοκρατικό Στρατό, παραβλέποντας οδηγία της οργάνωσής τους να συνεχίσουν να αγωνίζονται στην ιδιαίτερη πατρίδα τους.

Πολέμησε για τα ιδανικά του στα βουνά. Έφθασε και κατατάχθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό τις 24 Ιανουαρίου 1948. Σκοτώθηκε τις 22 Απριλίου 1948 σε ηλικία 25 χρόνων σε ύψωμα κοντά στους Φιλιάτες Θεσπρωτίας, στα βουνά της Μουργκάνας, που εκτείνεται κατά μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων, βόρεια του νομού Θεσπρωτίας και νότια του νομού Ιωαννίνων.

«Ο αδελφός μου σκοτώθηκε σε μια μάχη στη Μουργκάνα, σ' ένα βουνό που το λέγανε Πλόκιστα. Εκεί σκοτώθηκε... Εμείς εκείνη την περίοδο πηγαίναμε με τηλεβόες και φωνάζαμε στο στρατό να μην πολεμήσει, ότι ο πόλεμος είναι άδικος, υπηρετούνε ξένα συμφέροντα και ένα σωρό άλλα πράματα. Κάθε βράδυ κάναμε κρούσεις, δηλαδή δεν γινότανε μάχη, αλλά δεν τους αφήναμε να ησυχάζουν. Μέσα σε μια κρούση ο αδερφός μου (...) πλησίασε πολύ και ένας όλμος τον διέλυσε», αφηγήθηκε ο αδελφός του και συμπολεμιστής του στα βουνά Προκόπης Κάντας. 

Μαρτυρία του συμπατριώτη και συμπολεμιστή του στον ίδιο λόχο Μιλτιάδη Καλογερόπουλου για τον θάνατό του διέσωσε σε διήγησή της η σύζυγος του τελευταίου Κατερίνα Σκάρα:   

«Μου είπε μόνο ότι σκοτώθηκε δίπλα του και δεν ήθελε να τον αφήσει εκεί. Πήρε στους ώμους του το άψυχο σώμα του Νίκου και το κουβάλησε μαζί του για χιλιόμετρα για να το θάψει. Αυτά μου είπε μόνο. Δεν ήθελε να μιλάει γι' αυτό».

«Παλικάρι καλό... Αν είχε δύο χιτώνες, έδινε τον ένα. Έγινε κομμουνιστής γιατί δεν χώνευε τους πλούσιους. Πήγε στον Δημοκρατικό Στρατό για ν' αλλάξει τον κόσμο, για καλό... Στον πόλεμο έβγαινε μπροστά, πρώτος», αναφέρει με καμάρι για τον αδελφό του Νίκο ο Στάθης Κάντας.

 Επιγραφή οδού Ν. Κάντα

Με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Λευκίμμης το όνομα του Νίκου Κάντα έχει δοθεί σε δρόμο της περιοχής.

Επίσης, το όνομά του περιλαμβάνεται σε τιμητική επιγραφή στα γραφεία του ΚΚΕ στην πόλη της Κέρκυρας με τα ονόματα των Κερκυραίων που έπεσαν μαχόμενοι για τα ιδανικά του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.