Ο Κίμων Καλοδίκης, αδελφός του δολοφονημένου στη Λάρισα το 1947 Σπύρου Καλοδίκη και του αγωνιστή φιλόλογου Περικλή Καλοδίκη, γεννήθηκε στον οικισμό Μαγαζιά του νησιού Παξοί το 1912. Είχε οκτώ αδέλφια.

Φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και ήταν μόνιμος υπαξιωματικός. Λόγω προβλημάτων υγείας συνταξιοδοτήθηκε σε νεαρή ηλικία.

Την περίοδο της ιταλικής κατοχής του νησιού συνελήφθη από τους Ιταλούς και φυλακίστηκε στις φυλακές της πόλης, ως κομμουνιστής και αντιστασιακός, καθώς ήταν οργανωμένος στο ΚΚΕ. Παρά τα προβλήματα της υγείας του στρατεύτηκε στον ΕΛΑΣ. Ανέλαβε διοικητής του 4^ου λόχου του 10^ου εφεδρικού Συντάγματος Πεζικού του ΕΛΑΣ, με έδρα το χωριό Σκριπερό. Πήρε μέρος σε επιχειρήσεις υπονόμευσης των θέσεων του εχθρού στη βόρεια Κέρκυρα.  

Σε γραπτό του σημείωμα για εκείνη την περίοδο άφησε ενδιαφέρουσες πληροφορίες και μαρτυρίες για την αντίσταση του κερκυραϊκού λαού στους κατακτητές.

«Η αντίσταση του λαού της Κέρκυρας», έγραψε, «ήταν καθολική, για την αντιμετώπιση πρώτα των Ιταλών (...) και κατόπιν κατά των Γερμανών (...) Μετά την κατάληψη του νησιού από τους Ιταλούς άρχισαν να δημιουργούνται και οι πρώτοι αντιστασιακοί πυρήνες στην πόλη και στα χωριά (...) Ο λαός πεινούσε, θυμάμαι ότι περπατούσαμε στους δρόμους της πόλης και βλέπαμε πρησμένους από την πείνα (...) Τις αρχές του 1942 όλοι αυτοί οι αντιστασιακοί πυρήνες μπήκαν σε ένα λούκι, με τη δημιουργία ενιαίας καθοδήγησης και του ΕΑΜ (...) Το ΕΑΜ φούντωσε στην πόλη και στα χωριά και ο λαός ζητούσε να αγωνιστεί για να επιβιώσει και να λευτερωθεί».

Τον Ιανουάριο κιόλας του 1942 οργάνωσε τον λόχο του ΕΛΑΣ στο Σκριπερό, ο οποίος κάλυπτε και άλλα γειτονικά χωριά, αποσπούσε όπλα από τους Ιταλούς και έφθασε να αριθμεί 90 αντάρτες.

«Οι αγρότες ΕΛΑΣίτες άρπαξαν όπλα από τους Ιταλούς και με την εισβολή των Γερμανών ο λόχος ήταν αρκετά καλά εξοπλισμένος. Το ίδιο έγινε σε όλες τις περιφέρειες του νησιού», έγραψε. «Ο πατριωτισμός αυτών των αγροτών, η αδιαφορία για τη ζωή τους, ο μόχθος τους, οι πορείες που κάναμε, η πίστη τους, είναι κάτι το ασύλληπτο και δεν υπάρχουν λόγια για να περιγραφούν. Όλος ο λαός ενωμένος στον αγώνα (...) Οι Γερμανοί ήταν εγκατεστημένοι εις τα υψώματα του Τρουμπέτα και στο Σωκράκι, με τα κανόνια στραμμένα προς την πόλη και τη γύρω περιοχή».

 Περιέγραψε επίσης, μεταξύ άλλων, την παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ και τους διωγμούς των αγωνιστών του, ως εξής: 

«Περί τα τέλη Οκτωβρίου 1944 διετάχθημεν να αφοπλιστούμε και να παραδώσουμε τα όπλα εις τους Άγγλους. Πράγματι παρετάχθημεν εις την πλατεία του χωριού Σκριπερού 40-50 άνδρες και παραδώσαμε τον οπλισμό μας εις ένα Άγγλο αξιωματικό και δύο Άγγλους στρατιώτες (...) Όταν διώχτηκαν οι ΕΔΕΣίτες από τον ΕΛΑΣ της Ηπείρου και μπήκαν στην Κέρκυρα, μας συνέλαβαν και μας κλείσανε στις εγκληματικές φυλακές Κερκύρας, όπου μαζί με άλλους αγωνιστές μείναμε 2 μήνες και πλέον». Αναφερόμενος στον τότε διοικητή του 10^ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, έγραψε: «Ο Αλέκος Πρίφτης δεν υπάκουσε στην παράδοση των όπλων».

Μεταπολεμικά ο Κίμων Καλοδίκης υποστήριξε την ΕΔΑ, ενώ την περίοδο μετά τη μεταπολίτευση του 1974 υποστήριξε το ΚΚΕ και σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.

Σημειώσεις του για τον ΕΛΑΣ

Για τη δράση του την περίοδο της Κατοχής αναγνωρίστηκε αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης. Ήταν μέλος του πανελλαδικού συνδέσμου αγωνιστών ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης.

Επαγγελματικά, ασχολήθηκε επί πολλά χρόνια με οικογενειακό ζαχαροπλαστείο στο κέντρο της πόλης του νησιού.

Πέθανε στην Κέρκυρα, σε ηλικία 79 ετών, το 1991.