Ο Κώστας Καμονάχος, ήρωας της Εθνικής Αντίστασης στο νησί, γεννήθηκε το 1913 στο χωριό Αρκαδάδες. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο εκεί και συνέχισε σπουδές στο σχολαρχείο στο χωριό Σκριπερό, διανύοντας αρκετά χιλιόμετρα καθημερινά με τα πόδια. Έμεινε στη μνήμη των κατοίκων του χωριού του ως άνθρωπος δυνατός, φιλοπρόοδος, ακέραιος.

Προερχόταν από οικογένεια αγροτών και έβγαζε και ο ίδιος το ψωμί του από τις αγροτικές εργασίες.

Πολέμησε γενναία, ατρόμητα στο αλβανικό Μέτωπο, εναντίον των Ιταλών. «Δεν υπολόγιζε τίποτα, δεν έπαιζε..., δεν έκανε πίσω», είχαν να λένε συμπολεμιστές του στη μάχη στο Τεπελένι, στην Αλβανία.

Επιστρέφοντας στο νησί, εντάχθηκε αποφασιστικά στην Εθνική Αντίσταση.

Ήταν ομαδάρχης του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ στην περιοχή του. Σε ηλικία 30 ετών, τις 7 Σεπτεμβρίου 1943, τις 11 περίπου το πρωί, έχασε ηρωικά τη ζωή του, σε ριψοκίνδυνη επιχείρηση παραλαβής οπλισμού από αγγλικό υποβρύχιο στην περιοχή της Παλαιοκαστρίτσας, με σκοπό τη μεταφορά των όπλων, σε επόμενη φάση, στους μαχητές της Αντίστασης στα βουνά της Ηπείρου.

Σκοτώθηκε από ιταλικό στρατιωτικό απόσπασμα των κατακτητών του νησιού σε ενέδρα. Υπέκυψε από ριπές πυροβόλων όπλων των κατακτητών στην τοποθεσία Άγιος Γεώργιος του πρώην οικισμού Βιτουλάδες, ανάμεσα στο χωριό Αλειμματάδες και τον οικισμό Βίστωνας, σε υψόμετρο περίπου 360 μέτρων στις δυτικές πλαγιές του όρους Ιστώνη, πάνω από την Παλαιοκαστρίτσα.

Έπεσε ηρωικά, στην ίδια μάχη, μαζί με τους επίσης αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης Λεωνίδα Κατσαρό και Γεράσιμο Ρωμαίο.

Ο αγωνιστής Νάκος Τριβυζάς που ήταν μαζί τους και σώθηκε διέσωσε το γεγονός ότι ο Κώστας Καμονάχος πολέμησε ηρωικά, ανταποδίδοντας χειροβομβίδες, ενώ στην αρχή της μάχης είχε χάσει από χειροβομβίδα το ένα πόδι του.

Το στρατιωτικό απόσπασμα των κατακτητών χρειάστηκε ενισχύσεις από γερμανικό φυλάκιο της περιοχής Τρουμπέτα για να εξοντώσει τους αγωνιστές.

Το φασιστικό απόσπασμα μετέφερε το άψυχο κορμί του Κώστα Καμονάχου σε φέρετρο την ίδια ημέρα στους Αρκαδάδες, σταματώντας στην εκκλησία του χωριού με προτεταμένα όπλα. Όταν ειδοποιημένος από συγχωριανούς του έφτασε εκεί ο πατέρας του Ονούφριος Καμονάχος για να παραλάβει το σώμα του γιου του, του είπαν ότι θα έσυραν μέσα στο χωριό τον νεκρό αγωνιστή δεμένο με σχοινί σε ζώο ή αυτοκίνητο, προς παραδειγματισμό των κατοίκων. «Αν σύρετε τον γιο μου, θα σύρετε κι εμένα», τους απάντησε. Απέθεσαν τον νεκρό στο προαύλιο της εκκλησίας και έφυγαν.

«Ο πατέρας μου ήταν γενναίος, σωστός άνθρωπος», αναφέρει με αναφυλλητά παιδιού ο γιος του Γιώργος Καμονάχος.

Το όνομα του Κώστα Καμονάχου περιλαμβάνεται σε τιμητική επιγραφή στα γραφεία της Οργάνωσης Κέρκυρας του ΚΚΕ, στην πόλη του νησιού, με τα ονόματα Κερκυραίων κομμουνιστών και άλλων λαϊκών αγωνιστών που έχασαν τη ζωή τους στους μεγάλους αγώνες για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού μας.