Ο Λεωνίδας Κατσαρός, ήρωας της Εθνικής Αντίστασης στην Κέρκυρα, γεννήθηκε το 1907 στο χωριό Αλειμματάδες.

Πήγε δημοτικό σχολείο στο χωριό του, ήταν αγρότης, του άρεσε η μουσική και έπαιζε βιολί. Εκπλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία, με τον βαθμό του δεκανέα, τη διετία 1927-1929.

Την περίοδο της Κατοχής τάχθηκε με την Εθνική Αντίσταση εναντίον των κατακτητών, ξεχωρίζοντας στο χωριό για τη γενναιότητά του.

Σε ηλικία 36 ετών, τις 7 Σεπτεμβρίου 1943, γύρω στις 11 το πρωί, ο Λεωνίδας Κατσαρός έχασε ηρωικά τη ζωή του, σε ριψοκίνδυνη επιχείρηση παραλαβής οπλισμού από αγγλικό υποβρύχιο στην περιοχή της Παλαιοκαστρίτσας, με σκοπό τη μεταφορά των όπλων, σε επόμενη φάση, στους μαχητές της Αντίστασης στα βουνά της Ηπείρου.

Σκοτώθηκε από ιταλικό στρατιωτικό απόσπασμα των κατακτητών του νησιού σε ενέδρα. Υπέκυψε από ριπές πυροβόλων όπλων των κατακτητών στην τοποθεσία Άγιος Γεώργιος του πρώην οικισμού Βιτουλάδες, ανάμεσα στο χωριό Αλειμματάδες και τον οικισμό Βίστωνας, σε υψόμετρο περίπου 360 μέτρων στις δυτικές πλαγιές του όρους Ιστώνη, πάνω από την Παλαιοκαστρίτσα. Έπεσε ηρωικά, στην ίδια μάχη, μαζί με τους επίσης αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης Κώστα Καμονάχο και Γεράσιμο Ρωμαίο.

Αγωνιστής που ήταν μαζί τους και σώθηκε διέσωσε το γεγονός ότι ο Λεωνίδας Κατσαρός πολέμησε ηρωικά, αρνούμενος μέχρι τέλους να παραδοθεί.

Εδώ με τον πατέρα του Νίκο

Εδώ με τη σύζυγό του και τα παιδιά τους

Η φασιστική στρατιωτική δύναμη, σύμφωνα με μαρτυρίες, έδεσε το άψυχο κορμί του πίσω από ζώο και μπήκε έτσι αργότερα την ίδια ημέρα στο χωριό Αλειμματάδες, σύροντας με τον ίδιο τρόπο εκεί και το άψυχο κορμί του συναγωνιστή του Γεράσιμου Ρωμαίου. Με προτεταμένα όπλα έσυρε και τους δύο νεκρούς αγωνιστές στο χωριό για εκφοβισμό των κατοίκων και τους απέθεσε μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου του χωριού.

Ο Λεωνίδας Κατσαρός θάφτηκε εκεί, στον περίβολο της εκκλησίας του χωριού του. Εκεί θάφτηκε και ο συναγωνιστής του Γεράσιμος Ρωμαίος.

«Εδώ είχαν αποθέσει τη σορό του και εδώ τον θάψαμε», αναφέρει απέναντι από την εκκλησία για τον Λεωνίδα Κατσαρό ο Σωκράτης Κατσαρός, που τότε ήταν παιδί.

«Είμαι περήφανος που ήταν παππούς μου. Κι ο ίδιος και οι άλλοι που έπεσαν μαζί του ήταν άνθρωποι που αγαπούσαν την Ελευθερία, που είχαν αρχές και αξίες, που δεν έσκυψαν το κεφάλι. Μας άφησαν στάση ζωής...», αναφέρει για τον παππού του και τους συναγωνιστές του ο εγγονός του Λεωνίδας Ν. Κατσαρός.

«Ήταν άνθρωπος με αίσθημα δικαίου», αναφέρει ο επίσης εγγονός του Λεωνίδας Κ. Κατσαρός.

Η τοποθεσία Άγιος Γεώργιος

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου

Επί δεκαετίες οι κρατικές αρχές δεν είχαν αποδώσει την ελάχιστη τιμή στην οικογένεια του Λ. Κατσαρού. Το 1973 απονεμήθηκε σύνταξη στην οικογένειά του. Δεν θα είχε συμβεί αυτό αν δεν είχε θεωρηθεί ότι ο αγωνιστής από 1-9-1943 μέχρι 7-9-43 ήταν μέλος σε οργάνωση του ΕΔΕΣ. Σύμφωνα με έγγραφο του Γραφείου Εθνικής Αντιστάσεως του ΓΕΕΘΑ με ημερομηνία 29 Ιανουαρίου 1979, λίγο νωρίτερα είχε αποφασιστεί η χορήγηση αναμνηστικού
μεταλλίου, καθώς «προσέφερεν υπηρεσίας συνδέσμου και διαφωτιστού». Αναγνωρίστηκε τουλάχιστον, ασχέτως λοιπών στοιχείων, ότι τις 7 Σεπτεμβρίου 1943 «εφονεύθη εις θέσιν Άγιος Γεώργιος Βιτουλάδων Κερκύρας υπό ιταλικού αποσπάσματος συνεπεία της εθνικής του δράσεως».

Το όνομα του Λεωνίδα Κατσαρού περιλαμβάνεται σε τιμητική επιγραφή στα γραφεία της Οργάνωσης Κέρκυρας του ΚΚΕ, στην πόλη του νησιού, με τα ονόματα Κερκυραίων κομμουνιστών και άλλων λαϊκών αγωνιστών που έχασαν τη ζωή τους στους μεγάλους αγώνες για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού μας.