Ο Γιώργος Κουρής (Μυλωνάς) γεννήθηκε το 1917 στο χωριό Άγιος Ματθαίος, όπου και τελείωσε το δημοτικό σχολείο το 1929. Ασχολήθηκε με αγροτικές εργασίες και το 1936 έφυγε για το Αίγιο όπου δούλεψε ως εργάτης σε τεχνικά έργα, όπως και λίγο αργότερα στην Αθήνα, μέχρι το 1938 που πήγε στρατιώτης.

Τον Οκτώβριο του 1940 επιστρατεύτηκε και πολέμησε στο μέτωπο της Αλβανίας.

Οργανώθηκε στο ΕΑΜ κατά την ιταλογερμανική κατοχή του νησιού και μετά την απελευθέρωση, όταν οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ εξαπέλυσαν διώξεις εναντίον των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, κρυβόταν σε σημεία της νότιας Κέρκυρας για να αποφύγει τη σύλληψη. Γλίτωσε από δολοφονική επίθεση με σφαίρες.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει περιγραφή που άφησε, σε εργασία του για το χωριό του με τίτλο «Η ιστορία του Άη Μαθιά, το ΕΑΜ και η ατομική μου περιπέτεια», για τη μεγάλη συγκέντρωση του ΕΑΜ στην πόλη της Κέρκυρας τα τέλη του 1944:

«Στις 12 Νοεμβρίου 1944 από όλα τα χωριά του νησιού, με πρωτοβουλία της ΕΑΜικής οργάνωσης, την προηγούμενη ξεκίνησε ο κόσμος για την πόλη τραγουδώντας σε όλο το δρόμο τα τραγούδια του αγώνα.

Συζητώντας (πρώτος δεξιά) με τον Χ. Φλωράκη, σε επίσκεψη του τελευταίου στο χωριό το 1985

Το βράδυ φιλοξενήθηκαν για ύπνο, φαγητό στα σπίτια των κατοίκων της πόλης και την επομένη στην πλατεία του Σαρόκου δέχτηκαν με ακράτητο ενθουσιασμό τον αντιπρόσωπο της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας Λέοντα Μακά με τους αντιπροσώπους του ΕΑΜ Κέρκυρας (...) κι όλους τους οργανωτές του ΕΑΜ με τους θερμούς λόγους για την εθνική απελευθέρωση, χαιρετώντας όλοι τους τη λαοθάλασσα που παρήλαυνε ασταμάτητα επευφημώντας, τραγουδώντας και χορεύοντας όλο το βράδυ στο πάρκο της Γαρίτσας.

Είμαστε εμείς Ελλάδα τα παιδιά σου

οργανωμένα μέσα στο ΕΑΜ

και για εσένα και τη Λευτεριά σου

θ' αγωνιστούμε όλοι με μια καρδιά

ΕΑΜ, ΕΑΜ, ΕΑΜ, ΕΑΜ φωνή Λαού

που φτάνει ως τ' άστρα τ' ουρανού

 Όλο το μεγάλο ΕΑΜ, η λαοθάλασσα, το αστείρευτο πλήθος είχε άγνοια από οργανωτική, διοικητική και στρατιωτικο-πολιτική πείρα. Σκέφτονταν, ενεργούσε σαν τον ενθουσιασμό των τραγουδιών μας».

Την περίοδο του Εμφυλίου διέφυγε στην Αλβανία, όπου όμως θεωρήθηκε κατάσκοπος της Ελλάδας και κρατήθηκε, σε πολύ άσχημες συνθήκες, μέχρι το 1958.

Απτόητος από την ταλαιπωρία που υπέστη, μετά τον επαναπατρισμό του υποστήριζε την ΕΔΑ. Επίσης, συντάχθηκε με το ΚΚΕ μετά τη μεταπολίτευση του 1974 και μέχρι το τέλος της ζωής του.

«Ο μοναδικός δρόμος που απομένει στους λαούς είναι ο δρόμος της αντίστασης, της ενότητας, της αδιάκοπης πάλης ως την ανατροπή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων», έγραψε.

Πέθανε στο χωριό του, σε ηλικία 96 ετών, τις 9 Φεβρουαρίου 2013.