Ο Βαγγέλης Λούβρος, αδελφός του εκτελεσμένου στην Κεφαλονιά το 1949 Νίκου Λούβρου, γεννήθηκε το 1911 στο χωριό Αγρός.
Ήταν το μεγαλύτερο από τα έξι παιδιά του Χαράλαμπου και της Σταματέλλας Λούβρου.
Ζούσε από αγροτικές δουλειές στα κτήματα της οικογένειας και έκανε μικρεμπόριο.
Μυήθηκε στην ιδεολογία της κοινωνικής Επανάστασης για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο γύρω στο 1930. Αν και οι σχολικές σπουδές του σταμάτησαν στην 3η τάξη Γυμνασίου, ήταν ιδιαιτέρως φιλομαθής. Μελετούσε πολλά περιοδικά και βιβλία, καθώς και την εφημερίδα «Ριζοσπάστης». Η δικτατορία του Μεταξά, το 1936, τον βρήκε μέλος του ΚΚΕ στο νησί.
Τότε συνελήφθη, χτυπήθηκε βάναυσα στον σταθμό Χωροφυλακής στο χωριό Αρκαδάδες και φυλακίστηκε επί 1,5 χρόνο στις φυλακές της Κέρκυρας, όπου, μεταξύ άλλων, γνώρισε τον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη και τον δολοφονημένο στις φυλακές Γραμματέα της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ) Χρήστο Μαλτέζο. Στη συνέχεια εξορίστηκε.
Γράμμα του αδελφού του Νίκου για το πώς σκοτώθηκε ο Βαγγέλης
Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ είχε γυρίσει στο χωριό του, επιστρατεύτηκε και πολέμησε εναντίον των Ιταλών στο αλβανικό μέτωπο. Στη συνέχεια πήγε στην Πάτρα και αργότερα κατατάχθηκε στον ΕΛΑΣ. Φοίτησε με επιτυχία στη Σχολή Αξιωματικών του στο χωριό Ρεντίνα των Τρικάλων από την 1η Μαρτίου 1944 μέχρι τις 15 Ιουνίου 1944 και έγινε ανθυπολοχαγός.
Πήρε μέρος με τη δύναμη του ΕΛΑΣ στην πιο μεγάλη και νικηφόρα μάχη εναντίον των Γερμανών και των συνεργατών τους στην Αμφιλοχία Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν ανθυπολοχαγός στον 2ο λόχο του 2/39 Συντάγματος. Στη μάχη αυτή τη νύχτα της 13ης Ιουλίου 1944, έχασε τη ζωή του, σε ηλικία 33 ετών, πολεμώντας.
Έγραψε για τον αδελφό του Βαγγέλη Λούβρο ο Νίκος Λούβρος, σε γράμμα στους δικούς του τις 17 Ιανουαρίου 1947, ενώ ήταν φυλακισμένος:
«Έχυσε το αίμα του όχι για κλεψιά, Ατιμία, έγκλημα, αλλά γιατί σαν εργάτης ζητούσε να ζήση κι αυτός σαν άνθρωπος. Ακόμη, γιατί ένιοσε καλά τη λέξι Λευτεριά και πολέμησε με όση δύναμη είχε». Ακόμη: «Σκοτώθηκε για την Πατρίδα και την τιμή (...) Τίμησε με το αίμα του το σπίτι μας».
Σε άλλο γράμμα του παρέθετε πληροφορίες για τον σκοτωμό του αγαπημένου του αδελφού, όπως του τις παρέθεσαν συγκρατούμενοί του αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που είχαν πάρει μέρος στη μάχη της Αμφιλοχίας:
Στο χωριό Ρίβιο ο 1ος και ο 2ος λόχος του 2/39 Συντάγματος αποτέλεσαν τη σταθερά πλαγιοφυλακή προς το Αγρίνιο του 3ου Τάγματος, το οποίο μαζί με τον 3ο λόχο του 1ου Τάγματος εισέβαλε στην πόλη της Αμφιλοχίας. Όταν τα τμήματα αυτά είχαν εμπλακεί σε αγώνα μέσα στην πόλη, κινήθηκαν από το Αγρίνιο μηχανοκίνητες εχθρικές δυνάμεις με κατεύθυνση την Αμφιλοχία. Η πλαγιοφυλακή «αντέστη λυσσασμένα επί πολλές ώρες» και ανέκοψε την πορεία τους. Ο Ν. Λούβρος χαρακτηρίζει τη μάχη αυτή τιτανομαχία, σημειώνοντας ότι η δύναμη του ΕΛΑΣ πολέμησε σε τελείως ακάλυπτο και επίπεδο έδαφος και σχεδόν σε επαφή με τα άρματα μάχης του εχθρού. Στη διάρκειά της τέθηκε εκτός μάχης ο σκοπευτής του όλμου της διμοιρίας που ήταν υπό τη διεύθυνση του ανθυπολοχαγού Βαγγέλη Λούβρου. Αυτό έγινε στις 14 Ιουλίου μετά το ξημέρωμα. Ανταποκρινόμενος σε εντολή του λοχαγού του, ο Βαγγέλης έσπευσε να χειριστεί και να θέσει ο ίδιος σε δράση τον όλμο, αφού όρισε αντικαταστάτη του στη διμοιρία του. «Δεν πέρασε όμως πολύ ώρα και ένα βλήμα όλμου του εχθρού έπεσε πλησίον της θέσης που ήτο». Τραυματίστηκε σοβαρά στην κοιλιακή χώρα από την έκρηξη του βλήματος. Του δόθηκαν επιτόπου οι πρώτες βοήθειες. Υπέκυψε στα τραύματά του, ενώ τον μετέφερε συνεργείο νοσοκόμων. «Έτσι τελείωσε ένας πατριώτης πολεμώντας για την Αγαπημένη μας Πατρίδα ενάντια στη βία των ούνων καταχτητών».
Το μνημείο στην Αμφιλοχία
Ο Βαγγέλης Λούβρος θάφτηκε, όπως αναφέρει στο γράμμα του ο αδελφός του Νίκος, στο χωριό Στάνος της επαρχίας Βάλτου της Αιτωλοακαρνανίας, μαζί με άλλους νεκρούς του ΕΛΑΣ.
Το όνομα του Βαγγέλη Λούβρου περιλαμβάνεται σε τιμητική επιγραφή στα γραφεία της Οργάνωσης του ΚΚΕ, στην πόλη της Κέρκυρας, με τα ονόματα Κερκυραίων που έπεσαν αγωνιζόμενοι για τα ιδανικά του.
Επίσης, το όνομά του περιλαμβάνεται σε κατάσταση των νεκρών της μάχης δίπλα στο μνημείο που έχει κατασκευαστεί στην Αμφιλοχία για τους πεσόντες στη μάχη αυτή, όπου άφησε την τελευταία του πνοή.
