Ο Δημήτρης Λούβρος, αδελφός του σκοτωμένου στη μάχη του ΕΛΑΣ εναντίον των Γερμανών το 1944 στην Αμφιλοχία Βαγγέλη Λούβρου και του εκτελεσμένου στην Κεφαλονιά το 1949 Νίκου Λούβρου, γεννήθηκε το 1923 στο χωριό Αγρός.
Ήταν ο τρίτος γιος πολυμελούς αγροτικής οικογένειας με τρεις γιους και τρεις κόρες, που έβγαζε το ψωμί της από τα κτήματά της και μικρεμπόριο. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στον Αγρό το 1935.
Σε ηλικία 13 ετών το 1936, ενώ τα αδέλφια του Βαγγέλης και Νίκος ήταν ήδη με το ΚΚΕ, τον κάλεσαν στον σταθμό Χωροφυλακής στο χωριό Αρκαδάδες και τον απείλησαν με διώξεις αν ασπαζόταν τις απόψεις των αδελφών του.
Το 1941 έγινε μέλος της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ). Συνδέθηκε με την ΕΠΟΝ, το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ και πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση στη βόρεια Κέρκυρα. Επίσης, έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Τον Νοέμβριο του1944, μετά τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ της Κέρκυρας και την υπαγωγή του νησιού στην ευθύνη διοίκησης του ΕΔΕΣ, πέρασε στην Ήπειρο και κατατάχθηκε στο 15ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Επέστρεψε στο χωριό του το 1945 μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας.
«Υπόφερα αφάνταστα», διηγήθηκε για τον χαμό των δύο αγωνιστών αδελφών του το 1944 και το 1949. Ούτε ο ίδιος ούτε η οικογένειά του υποτάχθηκε. «Δε μας άφησαν σε χλωρό κλαρί... Δε σκύψαμε το κεφάλι, αλλά συνεχίσαμε τον αγώνα. Έκανα κουράγιο...», σημείωσε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» το 1998.
Το απολυτήριό του από τον ΕΛΑΣ
Ήλθε αντιμέτωπος με κάθε λογής περιορισμούς και με φυλακίσεις. Τις 27 Σεπτεμβρίου 1951, ενώ ήταν 28 ετών, οδηγήθηκε στο Διαρκές Στρατοδικείο Ιωαννίνων. Είχε κριθεί προφυλακιστέος, λίγο νωρίτερα. Σύμφωνα με το εγκλητήριο θέσπισμα του βασιλικού επιτρόπου του Στρατοδικείου, είχε παραβεί τον Α.Ν. 376/1936 περί μετακινήσεων. Κατηγορήθηκε ότι «ιδιώτης ων κατά διάφορα χρονικά διαστήματα και δη κατά τους μήνες Ιούλιον και Αύγουστον και μέχρι της 2ας Σεπτεμβρίου 1951, επανειλημμένως ορμώμενος εκ του εκτός της επιτηρουμένης Ζώνης Κερκύρας κειμένου χωρίου του (...) και επανειλημμένως άνευ αδείας αρμοδίων Στρατιωτικών αρχών και παρά την υπ' αριθ. (...) Δ/γήν εκυκλοφόρησεν εις τα εντός της Ε.Ζ. κείμενα χωρία Καββαδάτες και Περλεψειμάδες».
Εγκλητήριο για το Στρατοδικείο Ιωαννίνων
Οι διώξεις συνεχίστηκαν αρκετά χρόνια μετά. «Το 1961, όταν ήταν να αρραβωνιαστώ, δε μου έδιναν άδεια να πάω στο χωριό της γυναίκας μου», θυμόταν.
Πέθανε στο χωριό του, το 2012, σε ηλικία 89 ετών. Μέχρι το τέλος της ζωής του υποστήριζε το ΚΚΕ.
Ο γιος του Σταμάτης Λούβρος αναφέρει για τον πατέρα του και τους θείους του: «Ήταν άνθρωποι με πλήρη επίγνωση αυτού που έκαναν. Πίστευαν στην ισότητα και τη δικαιοσύνη. Αυτό που πίστευαν δεν το έλεγαν μόνο, το έπρατταν κιόλας».
Είχε πει ο Δημήτρης Λούβρος, το 1998, για τη θυσία των αδελφών του: «Χαμένη δε θα πάει. Θα έρθει μια καλύτερη κοινωνία. Ο σοσιαλισμός θα νικήσει».
