Ο Αναστάσιος (Τάτσης) Μάζης γεννήθηκε από αγροτική οικογένεια τις 18 Μαΐου 1915 στο χωριό Λιαπάδες. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στο χωριό του και το σχολαρχείο στο χωριό Σκριπερό και στη συνέχεια φοίτησε στη Σχολή της Αστυνομίας Πόλεων στην πόλη της Κέρκυρας. Το 1935 τοποθετήθηκε αστυνομικός στην Πάτρα και αργότερα μετατέθηκε στην Αθήνα.
Την περίοδο της Κατοχής, στην Αθήνα, όπως αναφέρουν συγγενείς του, ήλθε σε επαφή με συναδέλφους του που ανήκαν στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ και εντάχθηκε στις τάξεις της Εθνικής Αντίστασης. Αρνούμενος να υπακούσει σε εντολές συνεργασίας με τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, όπως επέβαλε η κυβέρνηση δοσιλόγων της εποχής, ο Αναστάσιος Μάζης τέθηκε εκτός της Αστυνομίας, με πράξη απόταξης που θεωρήθηκε ότι ήταν συνέπεια δικής του έμπρακτης παραίτησης.
Συνελήφθη από τους Γερμανούς στην Αθήνα την άνοιξη του 1944, μαζί με άλλους αγωνιστές. Φυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ και καταδικάστηκε από κατοχικό στρατοδικείο σε θάνατο.
Εκτελέστηκε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, σε ηλικία 29 ετών, τις 3 Ιουνίου 1944, μαζί με άλλους έξι αγωνιστές, που επίσης είχαν καταδικαστεί σε θάνατο με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ των αντιστασιακών οργανώσεων του λαού μας και με άλλες παρόμοιες κατηγορίες.
Το όνομά του περιλαμβάνεται στον τύμβο του θυσιαστηρίου της Καισαριανής, μαζί με τα ονόματα των εκατοντάδων άλλων εκτελεσμένων αγωνιστών του ΚΚΕ και του λαού μας.
Σώζεται μαρτυρία ιερέα που επισκέφθηκε τις φυλακές Αβέρωφ, λίγες ώρες πριν από την εκτέλεση του Αναστάσιου Μάζη και των άλλων έξι αγωνιστών, με σκοπό να εξομολογηθούν. Προκύπτει από κείμενο που τιτλοφορείται «Έκθεσις του ιερέως Ιερού Ναού Αγ. Παρασκευής (Νέας Καλλιπόλεως Πειραιώς) Ιωάννου Βλοντάκη, υποβληθείσα εις την Αρχιεπισκοπήν Αθηνών, δια την εκτέλεσιν επτά καταδίκων, γενομένη την 3ην Ιουνίου 1944».
Να πώς περιέγραψε ο ιερέας Ι. Βλοντάκης τις συνθήκες λίγες ώρες πριν από την εκτέλεση:
«Νεκρική σιγή βασιλεύει εις τας φυλακάς, την οποία διακόπτουν πότε πότε τα βαριά βήματα των φυλάκων. Το ωρολόγιον του γραφείου σημαίνει 3.45. Ο σκυμμένος εις το βιβλίον υπαξιωματικός στρέφει το βλέμμα εις το ωρολόγιον, εγείρεται και λαμβάνει τα κλειδιά από την παρακειμένην θυρίδα. Κάθε κίνησίς του επεδείνωνε την ψυχολογική μου θέσιν, είναι δε περιττόν να τονίσω ότι όλα αυτά τα έβλεπα ως προετοιμασίαν μακαβρίας πράξεως. Το γραφείον ανοίγει ξαφνικά και εισέρχονται Γερμανοί στρατιώται, οι οποίοι, αφού εχαιρέτησαν, εξήλθον της ετέρας θύρας προς την αυλήν των φυλακών. Ήσαν οι συνοδοί φρουροί. Την 4ην πρωινήν ώραν ήλθεν ο αξιωματικός της συνοδείας, φέρων ανά χείρας εσφραγισμένον φάκελλον. Αφού αντήλλαξαν ολίγας λέξεις, εξήλθον άπαντες προς την αυλήν των φυλακών. Μετ' ολίγον, είδον να περνούν προ του γραφείου επτά κατάδικοι, φέροντες ανά χείρας τας βαλίτσας των ή τους μπόγους των. Εγώ έστρεψα το πρόσωπόν μου προς την αντίθετον κατεύθυνσιν, μη θέλων να τους βλέπω και νομίζων ότι ούτω δεν θα με αντιληφθούν και αυτοί, ρίγος δε ήρχισε να με καταλαμβάνη εις την σκέψιν της αντικρύσεως των μελλοθανάτων και της εντυπώσεως την οποία θα προϋξένουν εις αυτούς.
Την 4.15 μ' εκάλεσεν ο διερμηνεύς (Γερμανός στρατιώτης εκ Κων/λεως), γνωρίζων καλώς τα ήθη και έθιμα τα ελληνικά και τα της χριστιανικής θρησκείας. Ευρέθην προ σειράς κελλίων, προ των οποίων ήσαν παρατεταγμένοι Γερμανοί στρατιώται με τα όπλα ανά χείρας, μοι έδειξεν δε ο διερμηνεύς το 1ον κελλίον. Με βήματα συρόμενα και πόδια τρέμοντα, εισελθών ευρέθην προ νεαρού καταδίκου, όστις είχε σκύψει εις το κρεββάτι γράφων την τελευταίαν του επιστολήν προ καιομένου κηρίου».
Ανέφερε δε ο ιερέας πιο κάτω: «Εξωμολόγησα και εκοινώνησα των Αχράντων Μυστηρίων τους (...) Τον Αναστάσιον Μάζην, εκ Κερκύρας, γεννηθέντα το 1915, κάτοικον Λιαπάδων Κερκύρας,άγαμον (...)».
Και συνέχισε στην αναφορά του: «Τώρα οι κατάδικοι εξήλθον εις τον διάδρομον, αφού είχον αφήσει την τελευταία των επιστολή εις το κελλίον των. Η πομπή η θλιβερά εξεκίνησε (...) Θα ήθελα να μην παραστώ εις την θλιβεράν και μακαβρίαν σκηνήν, ως η αναμενομένη, αλλά κατόπιν της απαιτήσεως των καταδίκων (...), βωβός προ των αγγέλων τους οποίους συνώδευον εις τον θάνατον, ανήλθον εις το αυτοκίνητον μαζί των, κοντά των, ψάλλων ψιθυριστά (...) Η νεκρώσιμος ακολουθία ευρίσκετο εις το τέρμα της, όταν εφθάσαμεν εις το Σκοπευτήριον Καισαριανής (...) Με ωδήγησαν εις τετράγωνον μανδρωμένον τόπον. Εδώ είναι παρατεταγμένα δύο αποσπάσματα, ανά δέκα άνδρες έχον έκαστον: είναι τα εκτελεστικά. Τρεις στύλοι ξύλινοι είναι μπηγμένοι στη γη (...) Εις τον τόπον της εκτελέσεως φθάνουν ο δικαστής (Γερμανός) μετά του διερμηνέως του (Γερμανός). Το απόσπασμα λαμβάνει θέσιν. Όλα έτοιμα. Κρατώ την αναπνοήν μου (...)».
Ο Τάτσης Μάζης εκτελέστηκε τέταρτος κατά σειρά μετά από τους Γιώργο Βρεττό, Δημήτρη Κατάρα, Παντελεήμονα Βελουτά και πριν από τους Ματθαίο Ράιδο, Νίκο Θωμά και Κώστα Ρεσβάνη. Η έκθεση-αναφορά του ιερέα Ι. Βλοντάκη δημοσιοποιήθηκε πρώτη φορά το 1947, μαζί με άλλες ανάλογες εκθέσεις-αναφορές, σε βιβλίο της Ιωάννας Τσάτσου.
Το όνομα του Αναστάσιου Μάζη περιλαμβάνεται σε τιμητική επιγραφή στα γραφεία της Οργάνωσης Κέρκυρας του ΚΚΕ, στην πόλη του νησιού, με τα ονόματα Κερκυραίων κομμουνιστών και άλλων λαϊκών αγωνιστών που έχασαν τη ζωή τους στους αγώνες για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού μας.
