Ο Πάνος Μπόικος γεννήθηκε στο χωριό Άγιος Ματθαίος με τη μεγάλη ΕΑΜική παράδοση το 1945. Άφησε την τελευταία του πνοή τις 24 Δεκεμβρίου 2021 στο χωριό, σε ηλικία 76 χρόνων, απολαμβάνοντας μέχρι τότε την εκτίμηση και την αγάπη των συγχωριανών του που του παραστάθηκαν σε σοβαρά προβλήματα της υγείας του, μα και των παλαιών Κερκυραίων συντρόφων του, των οποίων είχε ηγηθεί στην Κέρκυρα πριν από σαράντα πέντε περίπου χρόνια.

Ανέλαβε χρέη Γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής Κέρκυρας του ΚΚΕ περί το 1977, σύμφωνα με παλαιότερους συντρόφους του, ανταποκρινόμενος σε πρότασή της να τεθεί επικεφαλής της για κάποιο μεταβατικό χρονικό διάστημα.

Διετέλεσε μέλος του ΚΚΕ από το 1976 μέχρι που έκλεισε τα μάτια του.

Το 1991, ως πρεσβύτερος όσων μετείχαν τότε στη Νομαρχιακή Επιτροπή Κέρκυρας του ΚΚΕ και τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ της θέσης της Κεντρικής Επιτροπής του για αυτοτελή δράση του και μη απορρόφησή του στους κόλπους του τότε ΣΥΝ και μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ, μετείχε και στην επόμενη Νομαρχιακή Επιτροπή Κέρκυρας του ΚΚΕ, που επιφορτίστηκε με το καθήκον της ανασυγκρότησής του στο νησί.

Οικοδόμος και συγχρόνως αγρότης ήταν. Εκλέχτηκε πρόεδρος του σωματείου των οικοδόμων του νησιού και μετείχε στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας. 

«Σύντροφε Πάνο φεύγεις... Ολοκλήρωσες μια ζωή πρωταγωνιστής στον αγώνα της εργατικής τάξης για την απελευθέρωσή της από την σκλαβιά της εκμετάλλευσης. Το 1976 σε ηλικία 31 χρονών οργανώθηκες στο τιμημένο όπως έλεγες ΚΚΕ. Υπηρέτησες τον σκοπό σου από την θέση της Νομαρχιακής Επιτροπής για πολλά χρόνια. Συμμετείχες δύο θητείες στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας. Χρημάτισες πρόεδρος του συνδικάτου οικοδόμων στον νομό. Ήσουν παράδειγμα κομμουνιστή στον Άη Μαθιά. Σύντροφε Πάνο, με τη στάση ζωής σου προσδιόρισες τις αξίες της κουμουνιστικής ηθικής: σεμνότητα, ανιδιοτέλεια, ταπεινότητα, αλληλεγγύη. Δεν λύγισες στις καμπές της πενηντάχρονης πορείας σου, παρέμεινες βράχος στις αρχές του μαρξισμού - λενινισμού. Σύντροφε Πάνο, καλό δρόμο. Θα σε τιμάμε συνεχίζοντας τον αγώνα και το παράδειγμά σου».

Με αυτά τα λόγια, μεταξύ άλλων, ο συγγενής του Μάριος Αρμενιάκος τον αποχαιρέτησε τις 26 Δεκεμβρίου 2021 στην κηδεία και ταφή του στο χωριό του, εκπροσωπώντας την Τομεακή Επιτροπή Κέρκυρας του ΚΚΕ.

Με ανακοίνωσή της η Τομεακή Επιτροπή Κέρκυρας του ΚΚΕ εξέφρασε τη θλίψη της για τον θάνατό του και συλλυπητήρια στους οικείους του, εξαίροντας τη δράση του. Όπως επισήμανε, η γεμάτη ζωή του χαρακτηρίστηκε από ασταμάτητη δράση και ανυποχώρητους αγώνες για το καλό του λαού μας. Μέχρι την ύστερη πνοή του «στάθηκε πιστός μέσα από τις γραμμές του Κόμματος, στον αγώνα της εργατικής τάξης για την απελευθέρωσή της από τη σκλαβιά της εκμετάλλευσης». Ειδικότερα την περίοδο 1989-1991 είχε «ιδιαίτερη, μεγάλη συμβολή» ώστε το Κόμμα να σταθεί όρθιο και να μην απολέσει την επαναστατική φυσιογνωμία του, καθώς και στη συνέχεια για να ανασυγκροτηθεί σε ολόκληρο το νησί. «Υπηρέτησε το εργατικό κίνημα» ως πρόεδρος του συνδικάτου οικοδόμων στον νομό και μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας.