Ο Βλάσης (Βλάσιος) Παπίγκης ήταν ο πρώτος Γραμματέας της Οργάνωσης Κέρκυρας του ΚΚΕ, αμέσως μετά τη μεταπολίτευση του 1974.
Από τη θέση αυτή συνέβαλε τα μέγιστα στην ανασυγκρότηση, την οργανωτική ισχυροποίηση και την ενδυνάμωση της επιρροής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας στο νησί τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια.
Αν και γεννήθηκε τις 17 Ιανουαρίου 1922 στον αλβανικό Αυλώνα από βορειοηπειρωτική οικογένεια, πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην Κέρκυρα. Μεγάλωσε στην πόλη της Κέρκυρας, καθώς η οικογένειά του μετακόμισε εκεί όταν ακόμα ήταν παιδί.
Την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου του 1941, ενώ ήταν πια πρωτοετής φοιτητής στη Νομική Σχολή της Αθήνας, βρισκόταν στην Κέρκυρα και πήρε μέρος στην αντιφασιστική διαμαρτυρία-διαδήλωση των μαθητών της πόλης μετά την καθιερωμένη λιτανεία. Για την ενέργειά του αυτή είχε συλληφθεί από ιταλική δύναμη κατοχής τις 23 Νοεμβρίου 1941.
Αναφορά των φασιστικών αρχών κατοχής υποστήριζε, μεταξύ άλλων, για εκείνη τη διαμαρτυρία (μετάφραση από τα ιταλικά):
«Σήμερα στις 13.00 ώρα, μετά από την λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα αρκετοί Έλληνες μαθητές συγκεντρώθηκαν στο σχολικό κτίριο της Πλατείας Γυμνασίου και τραγουδούσαν. Ένας υπαξιωματικός και φρουροί που υπηρετούν σε αυτό το τμήμα, που βρίσκεται εκεί κοντά, ειδοποιήθηκαν από Ιταλίδες ότι ορισμένα από τα τραγούδια που τραγουδούσαν οι Έλληνες μαθητές περιείχαν προσβλητικές φράσεις για την ιταλική σημαία. Γι' αυτό οι παραπάνω στρατιώτες επενέβησαν αμέσως και με τη βοήθεια και άλλων στρατιωτών κατάφεραν να συλλάβουν 11 μαθητές οι οποίοι μεταφέρθηκαν στο τμήμα. Άλλοι φρουροί συνέλαβαν δύο μαθητές και δύο καθηγητές τους οποίους παρέδωσαν στους CC.RR. Άλλη περίπολος των CC.RR συνέλαβε άλλα άτομα».
Η ιταλική αναφορά
Σε ηλικία 18 ετών περίπου ο Βλάσης Παπίγκης ασπάστηκε την ιδεολογία της κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και έγινε κομμουνιστής, όπως και ο μεγαλύτερος αδελφός του Βασίλης, ο οποίος το 1944 εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στην Αλβανία για την αντιφασιστική, κομμουνιστική του δράση.
Την περίοδο της Κατοχής, καθώς υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία και βρέθηκε στη Μέση Ανατολή, ο Βλάσης Παπίγκης συμμετείχε δραστήρια στο δημοκρατικό - αντιστασιακό κίνημα των Ελλήνων στρατιωτών και αξιωματικών. Για την πρωτοπόρα δράση και τις πεποιθήσεις του καταδιώχθηκε, κρατήθηκε και φυλακίστηκε στο στρατόπεδο Τμίμι της Λιβύης. Επίσης, είχε φυλακιστεί στις φυλακές της πόλης Πιστίτσι στην Ιταλία.
Μετά την Κατοχή και την απελευθέρωσή του ήλθε αντιμέτωπος στην Κέρκυρα με απηνείς διώξεις, κατηγορούμενος για την υποστήριξή του στο ΚΚΕ και στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Πέρασε από δίκες, μεταξύ άλλων και από το στρατοδικείο των Ιωαννίνων.
Εξορίστηκε στον Άη Στράτη, όπου ακλόνητος στις πεποιθήσεις του πέρασε δέκα περίπου χρόνια εξόριστος. Νωρίτερα είχε φυλακιστεί στις φυλακές της Κέρκυρας. Συνολικά φυλακίστηκε, εκείνη την περίοδο, περί τα 13 χρόνια.
Απελευθερώθηκε και επέστρεψε στην Κέρκυρα τον Νοέμβριο του 1958.
Από τότε μέχρι και την κατάρρευση της χούντας των συνταγματαρχών το 1974 συνδεόταν με τον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ στο νησί.
Σε εκδήλωση της ΕΔΑ με τον Μίκη πριν το 1967 (πρώτος από δεξιά)
Την 21η Απριλίου 1967 είχε συλληφθεί και οδηγηθεί στο Παλαιό Φρούριο της πόλης, απ' όπου αφέθηκε ελεύθερος μετά από λίγες εβδομάδες, με επιβολή περιοριστικών όρων στις μετακινήσεις του.
Διατέλεσε Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΚΚΕ από τον Σεπτέμβριο του 1974 μέχρι τα μέσα του 1977.
Μολονότι δεν διατήρησε ως το τέλος του την ιδιότητα του μέλους του ΚΚΕ, είχε βαθειά πίστη στην κομμουνιστική κοσμοθεωρία. Είχε προβλέψει την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση, επικρίνοντας το είδος των μεταρρυθμίσεων που προωθούσε ο Μ. Γκορμπατσόφ. Μέχρι το τέλος της ζωής του υποστήριζε το ΚΚΕ και πίστευε ότι η μοναδική απάντηση στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος είναι η σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία.
Ο Βλάσης Παπίγκης πέθανε στην Κέρκυρα, σε ηλικία 79 ετών, τις 24 Νοεμβρίου 2001.
