Ο Αλέξανδρος Περδικομάτης γεννήθηκε στο χωριό Κανακάδες το 1907. 

Τις 14 Νοεμβρίου 1936, ενώ είχε τελειώσει το σχολαρχείο και είχε υπηρετήσει φαντάρος, χειροτονήθηκε διάκονος στον ναό Υπεραγίας Θεοτόκου Λιμνιωτίσσης στην πόλη της Κέρκυρας. Τοποθετήθηκε πρεσβύτερος στον ναό Αγίου Νικολάου του χωριού Γιαννάδες τις 28 Μαρτίου 1937. Αυθημερόν τοποθετήθηκε τακτικός εφημέριος του ναού Αγίας Αικατερίνης στους Κανακάδες.

Την περίοδο της Κατοχής υποστήριζε την Εθνική Αντίσταση και ενθάρρυνε τους αγωνιστές.

Ήταν, όπως σημειώνει σε σχετική εργασία του ο θεολόγος και ιστορικός Κων. Π. Θύμης, άνθρωπος με λεβεντιά και σθένος, λευίτης της θυσίας και πατέρας αληθινός. Απέδειξε με απαράμιλλο μεγαλείο την ανδρεία του και το θυσιαστικό του ήθος.

Τις 17 Μαρτίου 1944 Γερμανός στρατιώτης τον έκρινε ύποπτο και τον συνέλαβε στο αμπέλι του, επειδή δήλωσε άγνοια για πυροβολισμούς στην περιοχή.

Αρνήθηκε να καταδώσει αγωνιστή του ΕΑΜ που είχε πυροβολήσει σε δίοδο γερμανικής περιπόλου.

Οι Γερμανοί μετέφεραν τον ιερέα σε φυλάκιο στο χωριό Δουκάδες και στη συνέχεια σε κρατητήριο στο χωριό Σκριπερό. Σε έρευνα στο σπίτι του, όπου έμενε με τη γυναίκα του και τα πέντε παιδιά τους, εντόπισαν σφαίρες που ανήκαν στον πατέρα του ιερέα, ο οποίος ήταν κυνηγός. Επίσης, σε παρακείμενο στάβλο εντόπισαν όπλο.

Στοιχειοθέτησαν κατηγορία εις βάρος του για παράνομη οπλοκατοχή και τον παρέπεμψαν σε δίκη στο στρατοδικείο των Ιωαννίνων, το οποίο του επέβαλε ποινή φυλάκισης πέντε ετών. Τον κράτησαν στα Ιωάννινα ως τον Μάιο και στη συνέχεια τον μετέφεραν στην Αθήνα, όπου παρέμεινε μέχρι τα τέλη Ιουλίου του 1944.

Από την Αθήνα έγραψε τη στερνή επιστολή του στους δικούς του, αναφέροντας ότι του φόρτωσαν πράξη που δεν του ανήκε.

Τον Αύγουστο του 1944 μεταφέρθηκε σε φυλακές των Ναζί στο στρατόπεδο Στάιν της Αυστρίας, όπου υπέμεινε φρικτές δοκιμασίες και ταπεινώσεις.

Τον δολοφόνησε, εκεί, δύναμη των Ναζί τις 6 Απριλίου 1945.

Στο αυστριακό ναζιστικό στρατόπεδο τον είχε συναντήσει τις 30 Σεπτεμβρίου 1944 ο συγκρατούμενός του αρχιμανδρίτης Διονύσιος Χαραλάμπους, μετέπειτα μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών, ο οποίος στο βιβλίο του «Μάρτυρες» ανέφερε:

«Στις 6 Απριλίου 1945, ημέρα εισβολής των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Αυστρία και συνθηκολόγησης των Αυστριακών, η  διοίκηση των κολαστηρίων άνοιξε τις πόρτες του στρατοπέδου για να πάρουν οι κρατούμενοι το δρόμο της ελευθερίας και της επιστροφής, πριν προλάβουν και τους εκτελέσουν τα "Ες Ες". Μαζί με αυτούς και ο π. Αλέξανδρος. Εκεί, όμως, που ετοιμάζονταν να φύγουν τους αιφνιδίασαν σαν αιμοβόρα ερπετά τα "Ες Ες". Οι άνθρωποι του Φύρερ ηττημένοι και εκδικητικοί ξεδίπλωσαν και αυτή την ύστατη ώρα τα απάνθρωπα συναισθήματά τους. Στον προαύλιο χώρο των φυλακών άνοιξαν πυρ και έκοψαν το νήμα της ζωής σε εκατοντάδες κρατούμενους που προσδοκούσαν και ζούσαν για την ώρα εκείνη, την ώρα της ελευθερίας και της επιστροφής στις εστίες τους. Μαζί με αυτούς - στα 38 του χρόνια- και ο π. Αλέξανδρος Περδικομάτης, αφήνοντας πίσω του την πρεσβυτέρα του με πέντε ανήλικα παιδιά. Ο γενναίος λευίτης που έζησε και άντεξε επί ένα και πλέον χρόνο τη βαναυσότητα και την απανθρωπιά των κολαστηρίων των Ναζί, ατύχησε ή καλύτερα  "παγιδεύτηκε" στην εκδικητική και λυσσώδη μανία των "Ες Ες"».

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας τις 26 Νοεμβρίου 2000, αναγνωρίζοντας τη θυσία του, αποφάσισε να παραδώσει σε απογόνους του Ευεργετήριον Γράμμα και τον Χρυσό Σταυρό του αγίου Αποστόλου Παύλου, που αποτελούν τις ανώτατες τιμητικές διακρίσεις της Εκκλησίας της Ελλάδας. Επίσης, η Μητρόπολη Κέρκυρας και Παξών οργάνωσε ειδική τιμητική εκδήλωση τις 28 Οκτωβρίου 2015 στην Κέρκυρα.

«Ο παππούς μου βοηθούσε τον κόσμο, τον εμψύχωνε να αντισταθεί, να αντέξει. Τον συνέλαβαν και τον σκότωσαν επειδή δεν κατέδωσε», αναφέρει ο εγγονός του Αλέξανδρος Περδικομάτης.

Το όνομα του ιερέα Αλέξανδρου Περδικομάτη και το γεγονός της εκτέλεσής του μνημονεύονται στην έκδοση της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας «Έπεσαν για τη ζωή».