Ο Κώστας Πηλός γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1923 στο χωριό Καλαφατιώνες. Ήταν για εξήντα σχεδόν χρόνια, συνολικά, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, αρχικά την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου και στη συνέχεια μετά τη μεταπολίτευση του 1974 και την εκ νέου νομιμοποίησή του.
Ήταν από τα νιάτα του αρτεργάτης και αυτή ήταν και η στερνή δουλειά του.
Οργανώθηκε στο ΚΚΕ το 1943 στο νησί. Την περίοδο αυτή της Κατοχής αναδείχθηκε οργανωτικός γραμματέας της ΕΠΟΝ Κέρκυρας και βοήθησε να στηθούν σε όλα σχεδόν τα χωριά της Κέρκυρας πυρήνες και οργανώσεις της ΕΠΟΝ.
Το 1947 συνελήφθη και εξορίστηκε στον Άη Στράτη, ενώ αργότερα στάλθηκε στη Μακρόνησο ως στρατιώτης. Έμεινε στον Άη Στράτη και στη Μακρόνησο, όπου άντεξε βίαιες επιθέσεις και βασανιστήρια, τρία χρόνια.
Με την επιστροφή του συνδέθηκε με τον εκτός νόμου μηχανισμό του ΚΚΕ ως μέλος του και δραστηριοποιήθηκε στους κόλπους της ΕΔΑ στο νησί. Συνελήφθη αρκετές φορές για την πολιτική του δράση.
Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 συνελήφθη και κρατήθηκε στις φυλακές της Κέρκυρας.
Απελευθερώθηκε με την επιβολή περιοριστικών όρων και την υποχρέωση τακτικής εμφάνισης στο Τμήμα χωροφυλακής του χωριού Καστελλάνοι και στη Γενική Διοίκηση Χωροφυλακής.
Στρατεύτηκε πάλι στο ΚΚΕ το 1974 μετά την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Εξόριστος στον Άη Στράτη (δεύτερος από αριστερά, όρθιος)
Για αρκετά χρόνια, από το 2004, διατέλεσε πρόεδρος του παραρτήματος Κέρκυρας της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ). Επίσης, ήταν μέλος του πανελλαδικού γενικού συμβουλίου της ΠΕΑΕΑ.
Ακόμη, για πολλά χρόνια ήταν μέλος της Αχτιδικής Επιτροπής Μέσης Κέρκυρας του ΚΚΕ και μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Κέρκυρας του Κόμματος.
Πέθανε στο χωριό του, σε ηλικία 91 ετών, τις 14 Φεβρουαρίου 2014.
Με τη φωτογραφία του από τον Άη Στράτη
Αποχαιρετώντας τον, στην κηδεία του, εκπρόσωπος της Τομεακής Επιτροπής Κέρκυρας του ΚΚΕ σημείωσε, μεταξύ άλλων, για τον Κώστα Πηλό: «Με πίστη, αυταπάρνηση, αγωνιστικό ήθος και σεμνότητα υπηρέτησε την πάλη του λαού. Με την πολύχρονη και πολύμορφη δράση του, με το παράδειγμά του, τη συνέπεια λόγων και έργων, συνέβαλε να ανοίξουν δρόμοι και έδειξε ότι το ΚΚΕ δεν είναι ένα οποιοδήποτε Κόμμα, αλλά σάρκα από τη σάρκα του λαού, ασυμβίβαστος αντίπαλος με τους εκμεταλλευτές, μπροστάρης του αγώνα για έναν άλλο κόσμο, ανθρώπινο και δίκαιο. Εκπλήρωνε με απαράμιλλη υπευθυνότητα τα μεγάλα και σοβαρά κομματικά του καθήκοντα, παλεύοντας μαχητικά, αναδεικνύοντας κάθε φορά την ευθύνη του αγωνιστή. Τον διέκρινε η σταθερή, συνεπής στάση, που θα παραμείνει το κύριο στην πολιτική πάλη ως την οριστική εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Τον διέκρινε η κομμουνιστική σεμνότητα και η επιμονή για την πραγματοποίηση των στόχων του λαϊκού κινήματος και του Κόμματος. Τον διέκρινε πάντα η νηφαλιότητα στη σκέψη και στον σχεδιασμό της πάλης. Αντιπάλεψε τον αντικομμουνισμό και τον οπορτουνισμό, ιδιαίτερα το 1968 και την περίοδο 1989-1991, όλους αυτούς που ήθελαν και θέλουν το ΚΚΕ να μεταλλαχτεί, από επαναστατικό μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα της εργατικής τάξης, σε κόμμα διαχείρισης και γενικά κόμμα του "αριστερού" χυλού».
