Παλιός γενναίος δικηγόρος είναι ο εικονιζόμενος στη φωτογραφία Κερκυραίος. Δεν είναι πια εν ζωή, μα σίγουρα θα τον θυμούνται με εκτίμηση πολλοί συμπολίτες μας, είτε επισκέπτονταν το δικηγορικό του γραφείο απέναντι από πασίγνωστο βιβλιοπωλείο στο ιστορικό κέντρο της πόλης είτε όχι.

Κόψτε αυτή τη «Λερναία Ύδρα» των αγωνιστών αγροτών της Κέρκυρας! Κόψτε όλα τα κεφάλια αυτής της «Λερναίας Ύδρας»!

Με «βασίλισσα» της κερκυραϊκής ιδιωτικής και νοσοκομειακής φαρμακευτικής αγοράς πάλι την εταιρεία που απασχόλησε τριάντα περίπου φορές κερκυραϊκά δημοσιεύματα, λόγω του Έλληνα επικεφαλής της σε συνδυασμό με το εμβόλιό της εναντίον της Covid-19, «έκλεισε» το 2021 για τα κερκυραϊκά φαρμακεία και τον κερκυραϊκό νοσοκομειακό και ιδιωτικό ιατρικό τομέα.

Γιορτινή και ειδικά για τους ναυτεργάτες της γραμμής Κέρκυρα - Ηγουμενίτσα, ακόμη περισσότερο ίσως απ' όσο για όλους μας, η σημερινή μέρα, κορυφαία στη χορεία των περιοδικών εκδηλώσεων τιμής για τον πολιούχο του νησιού άγιο Σπυρίδωνα, που η θρησκευτική παράδοση τον τοποθετεί στο πλάι των ταπεινών να εξεγείρεται για κάθε κοινωνική αδικία. Το όνομά του φέρει εδώ και μισόν αιώνα το σωματείο τους.

Από τα χρόνια του ΕΑΜ που αμέσως μετά τον Μεγάλο Πόλεμο μπήκε μπροστά στην υπόθεση της αναγέννησης του κερκυραϊκού αθλητισμού, αποτελεί πια παράδοση δεκαετιών η σταθερή και έντονη ενασχόληση της μαχόμενης Αριστεράς στην Κέρκυρα με τον αθλητισμό. Δεν προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι στον τοπικό συνδυασμό της ενόψει των εκλογών για νέα διοίκηση στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων περιλαμβάνονται, σε σύγκριση με τους άλλους συνδυασμούς, περισσότεροι υποψήφιοι που έχουν στο ενεργητικό τους – και συνεχίζουν να δίνουν καθημερινά – μάχες στους αθλητικούς στίβους, ποδοσφαιρικούς και άλλους, ως μέλη και στελέχη αθλητικών συλλόγων, παλιοί αθλητές ή και μάχιμοι προπονητές, όπως ο εκπαιδευτικός - διευθυντής γυμνασίου και προπονητής ποδοσφαίρου διεθνών ποιοτικών κριτηρίων Χαράλαμπος Αρβανιτάκης. 

Μήπως θα θέλατε να ναυλώσετε κιόλας πλοία και να οργανώσετε μηχανισμό για να μας μεταφέρουν με το ζόρι στην Αλβανία, αξιότιμη κυρία Κράτσα, όλους εμάς τους 13.117 πολίτες των Ιονίων νήσων που προτιμήσαμε τον συνδυασμό «Λαϊκή Συσπείρωση Ιονίων Νήσων» στις τελευταίες περιφερειακές εκλογές, σε περίπτωση που δεν αποδεχθούμε την προτροπή σας να μετακομίσουμε εθελοντικά στην Αλβανία;

Πέντε ποιήματα, δύο από τα οποία βλέπουν από τότε το φως της δημοσιότητας τώρα, είχαν γράψει Κερκυραίοι ποιητές για τη μεγάλη Επανάσταση του ρωσικού λαού τον περασμένο αιώνα, που οδήγησε ακριβώς τέτοιες ημέρες πριν από 100 χρόνια, τον Δεκέμβριο του 1922, στη δημιουργία της καινοτομικής Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.

Αξιωματικό - λαϊκό θρύλο, για τον χαμό του οποίου γράφτηκαν άφθονοι λαϊκοί στίχοι ακόμη και από ανθρώπους με φτωχές γραμματικές γνώσεις και χύθηκε ποταμός το δάκρυ, μόνο αυτόν έχει βγάλει η Κέρκυρα.

«Η περιοδεία μας στην Κέρκυρα θα μου μείνει αξέχαστη. Μας λένε "Στο τάδε χωριό η μόνη ώρα για να μιλήσετε είναι στις έξι το πρωί". "Γιατί έξι το πρωί;". "Γιατί ο κόσμος τότε φεύγει και πηγαίνει να μαζέψει τις ελιές, είναι όλη μέρα στα χωράφια. Θέλετε να τους μιλήσετε; Έξι το πρωί...". Πάμε λοιπόν το ξημέρωμα και όντως μας περίμεναν. Ήταν αριστερό το χωριό και καθώς περνάγαμε κάτω από τα μπαλκόνια τα κορίτσια μάς πετούσαν ροδοπέταλα. Δεν μου έχει ξανασυμβεί αυτό το πράγμα! Είχε γεμίσει ο τόπος ροδοπέταλα στις έξι το πρωί!».

Οι Φαίακες συνέρρεαν, βεβαιώνει ο Απολλώνιος ο Ρόδιος, έξω απ' το παλάτι του Αλκίνοου να ιδούν την επαναστάτρια Μήδεια, ενώ στο λιμάνι συμπατριώτες της Κόλχοι τη ζητούσαν πίσω.

Ένα ποίημα για τον σπουδαίο Έλληνα παιδαγωγό, δημοτικιστή, πολιτικό και κοινωνικό αγωνιστή Δημήτρη Γληνό – που εικονίζεται στη φωτογραφία, αριστερά, με πλάι του τον εκτελεσμένο από τους ναζί Κερκυραίο δάσκαλο Κώστα Χυτήρη – γράφτηκε και απαγγέλθηκε στην Κέρκυρα, δύο χρόνια μετά τον θάνατό του. Ο Γληνός «έφυγε» από τη ζωή τέτοιες μέρες πριν από 80 χρόνια, το 1943, ύστερα από εγχείρηση. Δύο χρόνια μετά, στα τέλη Δεκέμβρη του 1945, το ΕΑΜ Κέρκυρας επέλεξε να οργανώσει εκδήλωση προς τιμήν του, ανήμερα του θανάτου του. Ας ήταν δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων.

Μήπως μας βομβαρδίζουν αλύπητα κι εμάς, όλον τον ελληνικό λαό, εδώ στα ελληνικά εδάφη;

Μήνας Νοέμβρης, 1947. Πάνω απ' τις αγγλικές φυλακές της Κέρκυρας βαριά μελανιασμένα σύννεφα προμηνούν καταιγίδα. Κάθε μέρα πέφτει από νωρίς βαθύ σκοτάδι στα υγρά κελιά- ψυγεία. Βροχή κι αέρας, αέρας και βροχή. Οι τοίχοι υγροί, παγεροί. Τουρτουρίζεις.

Πόση τόλμη, γενναιότητα, αίσθηση πατριωτικού καθήκοντος, πίστη στον λαό χρειαζόταν για να εκδίδει και να διακινεί κανείς στην κατεχόμενη Κέρκυρα, κάτω από τη μύτη του Ιταλού ή του Γερμανού κατακτητή, αντιστασιακές εφημερίδες με τα συνθήματα «Όλοι και όλα για τη Λευτεριά» - «Θάνατος στο φασισμό», με λόγια κουράγιου για το λαό, με κηρύγματα Εθνικής Αντίστασης και Λευτεριάς;

Προσωπικότητα που σφράγισε με την πολυσχιδή δράση του τη ζωή στην Κέρκυρα επί δεκαετίες τον προηγούμενο αιώνα.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του «Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη», στην εκδήλωση που είχε γίνει στους χώρους του εκείνο το βράδυ, ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα ήταν η σημερινή περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων.

Ενας Κερκυραίος, βεβαιώνουν μαρτυρίες διασωθέντων και έρευνες, μπήκε μπροστά. Το μεσημέρι της 7ης Οκτωβρίου 1944 σε ένα από τα κρεματόρια του Άουσβιτς εκείνος ο Κερκυραίος αξιωματικός του ελληνικού Στρατού Ιωσήφ Βαρούχ ή Μπαρούχ, ήταν που έδωσε το σύνθημα στους ζωντανούς-νεκρούς συγκρατούμενους: «Θα γίνει ρε, ναι ή όχι, το ντου που λέγαμε;».

Πολέμησε ο πιο αγαπητός Θεοτόκης της Κέρκυρας, ο λογοτέχνης και αγωνιστής Κωνσταντίνος Θεοτόκης που τη θανή του σαν σήμερα πριν από 100 χρόνια η Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών τίμησε προ ολίγου με μνημόσυνο στον τάφο του στο νεκροταφείο της γενέθλιας πόλης του, μερικές ώρες αφότου η Αναγνωστική Εταιρία Κέρκυρας, το παλαιότερο πνευματικό Ίδρυμα της χώρας, εγκαινίασε μια νέα και αποκαλυπτική έκθεση 140 δυσεύρετων τεκμηρίων και αρχειακών υλικών στα γραφεία της για εκείνον.

Τον Δεκέμβριο του 2013, σε ηλικία 88 ετών, ο Μίκης Θεοδωράκης θυμόταν τον εαυτό του να μεγαλώνει στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς, παιδί ακόμη, μαζί με έναν κόκκινο τόμο.

Φέρει επτανησιακή υπογραφή και αποτελεί ενδεχομένως, τολμούμε να πούμε, τη σημαντικότερη και πιο εμπεριστατωμένη συνθετική Αριστερή ιστορική – πολιτική μονογραφία για τη ζωή και το έργο του Κερκυραίου πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας.

Τι λέτε, θα «έβγαζε» μία ολόκληρη πενθήμερη εργάσιμη εβδομάδα με 8ωρη ημερήσια εργασία και ορθοστασία ο συμπαθητικός υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης αν η ζωή τον είχε φέρει στη θέση του εργάτη στο χαλυβουργείο της Θεσσαλονίκης;

Δεν βολεύει φαίνεται κάποια ιδεολογήματα ή απλώς και μόνο ίσως για να αποφευχθούν αδικαιολόγητοι συνειρμοί οι ιστοριογράφοι των ημερών μας, ακολουθώντας την πεπατημένη παλαιότερων, συμπεριλαμβανομένων πολλών ιστορικών, παραλείπουν όταν αναφέρονται στον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας και τη βιογραφία του, ως να μην υπήρξε, ένα καθ' όλα τιμητικό για τον ίδιο και την εκπληκτική προσωπικότητά του, πολιτικό - διοικητικό αξίωμα που υπήρξε το πρώτο στη ζωή του.

«Η υπόθεση του κ. William Hudson Guernsey ή αλλιώς Washington Guernsey, ο οποίος διωκόταν ποινικά γιατί έκλεψε από την βιβλιοθήκη του βρετανικού υπουργείου Αποικιών δύο μυστικές εκθέσεις (από 10 Ιουνίου 1857 και 18 Ιουλίου 1858) του σερ John Young, λόρδου ύπατου αρμοστή των Ιονίων Νήσων, προς την τότε κυβέρνηση του λόρδου Palmerston, δικάστηκε στο κεντρικό ποινικό δικαστήριο από τον βαρόνο Martin και έληξε με την απαλλαγή του κατηγορουμένου»

Όπως γενιές ολόκληρες μάθαμε από την κυρίαρχη αστική τάξη και τα συναφή ιστορικά αναγνώσματα του κερκυραϊκού Τύπου που την υπηρέτησε εξαιρώντας από τις στήλες του τα μυστικά της, η Κέρκυρα έζησε τελείως εκ του μακρόθεν, σχεδόν χωρίς ν' ανοίξει μύτη, τη σύγκρουση, τον σπαραγμό και το αίμα του τραγικού αθηναϊκού Δεκέμβρη του 1944. Συνέβησαν μόνο κάποιες λίγες αψιμαχίες και ο θάνατος ενός δικαστή, που οφειλόταν υποτίθεται, όπως μας είπαν, σε τοπική διένεξη, αποτελώντας εξαίρεση του κανόνα. Τι θα λέγατε όμως αν η αλήθεια είναι ότι μέσα σε λίγα 24ωρα εκείνου το Δεκέμβρη, του πρώτου μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον ναζιστικό ζυγό, μόνο στην πόλη περισσότεροι από 2.000 πρόγονοί μας, ξεσπιτωμένοι άντρες και γυναίκες της Κέρκυρας, που τους αναζητούσαν κρατικές και παρακρατικές έξαλλες ομάδες οπλισμένων, κρύβονταν μαζί με ολόκληρες οικογένειες κατοίκων της υπαίθρου ακόμη και σε σπηλιές, αρκετοί επί 55 μέρες, για να αποφύγουν τη σύλληψη, την μήνι και την ανείπωτη φρίκη που ήδη βίωναν σε κρατητήρια από τη μίαν άκρη της Κέρκυρας ως την άλλη 800 συλληφθέντες νυχτερινές ώρες, κυρίως, ομοϊδεάτες τους, υποστηρικτές του ΕΑΜ και του ΚΚΕ;

Στο ντούκου, αντί να κηρύξουν συναγερμό! Λες και είναι κάτι φυσιολογικό, κάτι με το οποίο πρέπει να συμβιβαστούμε και να αποδεχθούμε ως αναπόφευκτο ή και επιθυμητό. Θαρρείς και συνηγορούν και οι ίδιοι ότι όντως πολλοί είμαστε «περιττοί» σ' αυτή τη γη μας, όπως είχαν αποφανθεί κάποιοι «ειδικοί» πριν από μισόν περίπου αιώνα. Σιωπούν μέρες τώρα οι πολιτικοί και οικονομικοί ταγοί μας για το έγκλημα της μείωσης του πληθυσμού του νησιού μέσα στη δεκαετία 2011-2021 των τόσων ρεκόρ της τουριστικής κίνησης!

Χίλιες! Τόσες είναι πάνω-κάτω οι συναυλίες στις οποίες ερμήνευσε λυρικά και επικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη υπό τη διεύθυνσή του από το 1971 έως το 2001, οπότε ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης έπαυσε να διευθύνει συναυλίες. Σε μια τριακονταετία χίλιες περίπου συναυλίες. Σε τριάντα εννέα χώρες!

Κερκυραίος σπουδαίος επιστήμονας, ένας γλωσσολόγος που ένα αξεπέραστο βιβλίο του για την ελληνική γλώσσα διδάσκεται στα σχολεία μας ακόμη και σήμερα, ήταν ο Γραμματέας του ιδρυτικού συνεδρίου του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ) που ξεκίνησε τις εργασίες του σαν σήμερα πριν από 103 χρόνια στον Πειραιά, τις 17 Νοέμβρη 1918.

Με εισηγητή - ποιος να το φανταζόταν - έναν πολιτικό της βενιζελικής συμμαχίας γεννημένο στο νησί όπου γράφτηκε η πρώτη γνωστή ευμενής ελληνική κριτική για τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική δημοκρατία, η Βουλή των Ελλήνων στις 25 Ιουλίου 1929 ψήφιζε, για πρώτη φορά στα χρονικά της, έναν νόμο για τη δίωξη των φίλων της κομμουνιστικής θεωρίας και του κόμματός τους. Ο πολιτικός εκείνος δεν ήταν άλλος από τον - εικονιζόμενο πιο πάνω δίπλα στον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά την 4η Αυγούστου 1936 - Κερκυραίο μεγαλοκτηματία Κωνσταντίνο Ζαβιτζιάνο, ηγέτη του μικρού κομματικού σχηματισμού Προοδευτική Πολιτική Ένωσις και υψηλόβαθμο αξιωματούχο του φιλελεύθερου βενιζελικού συνασπισμού.

Σαν σήμερα πριν από 79 χρόνια, τις 27 Απριλίου 1941, οι Ναζί έμπαιναν στην Αθήνα. Ενώ τα ναζιστικά στρατεύματα την καταλάμβαναν και βάδιζαν προς την Ακρόπολη, στην πλατεία Ομόνοιας ένας ατρόμητος Κερκυραίος, γιος παπά και δάσκαλου που τα οστά του έχουν ενταφιαστεί στο ιερό της περίλαμπρης εκκλησίας των Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου στο προάστιο Ανεμόμυλος της πόλης μας, πρώτος κήρυξε την Αντίσταση στην Αθήνα!

Γιος γαιοκτημόνων, από φαμίλια με επαναστάτες που επιλέχθηκαν από τον ίδιο τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη για να συντρίψουν το αριστοκρατικό καθεστώς και να θεμελιώσουν την κυριαρχία της αστικής τάξης στη Βενετία και στην Κέρκυρα τα χρόνια 1797-1799, προσχώρησε με την επιστημονική λογική -και όχι με το συναίσθημα, όχι απλώς με την πεποίθηση πως το επιβάλλει η αίσθηση δικαιοσύνης- στη μαρξιστική θεωρία και τη θέση για την αντικατάσταση της αστικής τάξης από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της στην εξουσία και την εγκατάλειψη του κεφαλαιοκρατικού κοινωνικοπολιτικού συστήματος.

Πόσο γνωστό είναι στο νησί μας ότι ένας Κερκυραίος είναι αυτός που έχει γράψει, πρώτος έναν αιώνα πριν, το πιο ωραίο και το πιο δυνατό ίσως ελληνικό ποίημα για εκείνον τον κορυφαίο Ρώσο επαναστάτη που τη συμπλήρωση 150 χρόνων από τη γέννησή του θύμισαν και τίμησαν χτες και προχτές με ανακοινώσεις τους το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και από κοινού 93 κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα όλου του κόσμου;

Tον Μάρτιο του 1801 o λόρδος Έλγιν, πρέσβης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη από τα τέλη του 1799 έως τα μέσα του 1803, δηλαδή από τότε που η Κέρκυρα και τα Ιόνια νησιά με βρετανικές «ευλογίες» πέρασαν σε ρωσοτουρκικό ζυγό, είχε στείλει ένα γράμμα στον πρόξενό της στην Κέρκυρα. Αντικείμενο της επιστολής του, η οποία απευθυνόταν και στην Ιόνιο Γερουσία, ήταν οι βρετανικές ραδιουργίες που εκτυλίσσονταν τότε στη Ζάκυνθο. Ακριβώς έναν χρόνο μετά, το 1802, ο λόρδος Τόμας Μπρους 7ος κόμης του ΄Ελγιν, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, διέταξε μια βρετανική αρμάδα να κάνει ένοπλη απόβαση στην Κέρκυρα και να καταστείλει μια δημοκρατική εξέγερση των κατοίκων της. 

Ήταν ο πρώτος Έλληνας «στρατευμένος», όπως επικράτησε να λέγονται όσοι συνδυάζουν την Τέχνη με τον αδικημένο και ταπεινό λαό, μεγάλος εικαστικός καλλιτέχνης του καιρού του; Μάλλον αυτό ήταν ο πρωτοπόρος χαράκτης και ζωγράφος Μάρκος Ζαβιτσιάνος (1884-1923), ο εξίσου γνωστός και ως Ζαβιτζιάνος, που τα 100 χρόνια από τον θάνατό του συμπληρώνονται φέτος.

Τασούλα τη φώναζαν, Αναστασία Τζώνη ήταν το πλήρες, βαφτιστικό της όνομα. Μέχρι τη μέρα που πέθανε σε μια φτωχική εργατική κατοικία πέρυσι στην Αθήνα γονάτιζε μπροστά στους νεκρούς της μόνο. Ναι, είναι αυτή που εικονίζεται σε κόκκινο κύκλο στην ιστορική αυτή φωτογραφία.

Πότε θα υψώσουμε και στην Κέρκυρα, στο Λαζαρέτο ίσως, μαζί με τους Άλλους που έδωσαν σαν εκείνον και τη ζωή τους εκεί για το Δίκιο, φωτεινή με το κόκκινο γαρύφαλλο του Πάμπλο Πικάσο τη Μορφή του;

Κέρκυρα, 1912. Πολύχρονες προσπάθειες για τη συνδικαλιστική οργάνωση και τον σηκωμό των εργαζομένων στα δεκάδες εργοστάσια του νομού αποδίδουν τους πρώτους σημαντικούς καρπούς, ξεσπούν απεργίες, μια νέα εφημερίδα με τον τίτλο «Σοσιαλιστική Δημοκρατία» και μότο κάτω από τον τίτλο της το σύνθημα «Εργάτες όλου του κόσμου ενωθήτε» με το όνομα του Καρλ Μαρξ - που την εμφάνισή της απέδιδαν όλοι σε έναν 39χρονο λογοτέχνη του νησιού με αριστοκρατική καταγωγή και επίθετο ίδιο μ' εκείνο του ισχυρού πολιτικού της χώρας Τζώρτζη Θεοτόκη - καλεί τον εργατόκοσμο να παλέψει για τα δικαιώματά του και ένα «εργατικό κράτος».

Τι σύμπτωση κι αυτή, πάνω που σπάνε τα κοντέρ του κερκυραϊκού Τουρισμού, που το ένα ρεκόρ «ανάπτυξης» καταρρίπτει το άλλο και τον έναν μετά τον άλλο μεγιστάνα - επενδυτή στο νησί διαδέχεται πια η μεγαλύτερη ελληνική οικονομική αυτοκρατορία, αθόρυβα, χωρίς καν έναν ήχο μιας ελαφρώς πένθιμης καμπάνας, σβήνει το μακροβιότερο φιλολογικό περιοδικό της ελληνικής επαρχίας. Ναι, σαράντα τρία χρόνια μετά τη γέννησή του, ο σολωμικός κερκυραϊκός «Πόρφυρας» σβήνει. 

Για πρώτη φορά με μια ολοκληρωμένη και  καλά τεκμηριωμένη μελέτη έρχεται στο φως, θα μπορούσε να πει κανείς, ο πόλεμος εναντίον της ελληνικής γλώσσας που διεξήγαγαν με κάθε λογής μηχανορραφίες οι Άγγλοι και η αγγλοϊόνια συμμαχία διοίκησης της Κέρκυρας και των άλλων Ιόνιων νησιών τα χρόνια της αγγλικής «Προστασίας». Αυτόν τον πόλεμο και τα κοινωνικά αίτιά του αποκαλύπτει το βιβλίο «Η ελληνική γλώσσα στο Ιόνιον Κράτος».

Η πρώτη ελληνική εφημερίδα με τον τίτλο «Ριζοσπάστης» εκδόθηκε στην υπό αγγλική κυριαρχία Κέρκυρα την Τετάρτη 5 Απριλίου 1850. Όπως εξηγούσε, ήταν «Εφημερίς Εθνική και Δημοτική».

Ζήτω η Ελληνική Επανάσταση! Ζήτω, φίλες και φίλοι, το ’21! Ζήτω κι ο «παππούς» μας Ρήγας Φεραίος ο Βελεστινλής που αναζωπύρωσε την εθνική συνείδηση των προγόνων μας στα Επτάνησα, δύο και πλέον δεκαετίες νωρίτερα, όσο κανείς!

Έναν αιώνα πριν, την Πρωτομαγιά του 1921, οι εργαζόμενοι της Κέρκυρας πορεύτηκαν μαχητικά στους δρόμους της πόλης με συνθήματα και τραγουδώντας τη «Διεθνή» των Εργατών.

Είκοσι χρόνια πέρασαν κιόλας. Τότε η Κέρκυρα έχασε, καθώς έφυγε από τη ζωή, τον πιο σημαντικό Δικαστή, ναι με κεφαλαίο το δέλτα, που γέννησε ποτέ.

Δημήτρης Γεωργαντάς, το όνομά του. Για την Κέρκυρα, στη φυλακή της οποίας είχε οδηγηθεί σιδηροδέσμιος, είχε ακούσει από το στόμα ενός καθηγητή του σε σχολειό της Χαλκίδας όταν ήταν μαθητής. Δεν είχε ακούσει λέξη από εκείνον, που ήταν θεολόγος και δίδασκε Θρησκευτικά, για την ύπαρξη μιας φρικαλέας φυλακής στο ευλογημένο, όπως του το αποκαλούσε, πανέμορφο νησί. Σε αυτήν έμελλε να συναντήσει ξανά τον θεολόγο καθηγητή του, ως Δεσπότη πια του νησιού, επικεφαλής της Εκκλησίας της Κέρκυρας. Ο μαθητής της Χαλκίδας κόντευε να πατήσει ή είχε πατήσει τα τριάντα. Ήταν από καιρό μέλος ενός κόμματος που τότε έκλεινε τα τριάντα του χρόνια και το οποίο την ερχόμενη Παρασκευή, καθώς ιδρύθηκε στις 17 Νοέμβρη 1918, γίνεται 105 ετών.

Τέτοιον τραγέλαφο στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, που έχει το «μεγάλο πουγκί» και «ταΐζει» ποικίλων ειδών επενδυτές στα νησιά μας, πρώτη φορά ζούμε. Πέντε συνδυασμοί κάνουν τα αδύνατα δυνατά, θαρρείς, να παρανοήσουμε. Δεν μπορεί, σίγουρα το 'βαλαν σκοπό τους να μας τρελάνουν! Ίσως όμως και να 'χουν μελετήσει καλά στίχους του Κώστα Βάρναλη για τη λαϊκή ψυχή. Εκείνους δηλαδή τους στίχους του πολυβραβευμένου ποιητή και υποστηρικτή μιας φωτεινής κοινωνίας, που λένε πως οι λαοί τείνουν συχνά «να πιστεύουν πιότερο τ' αυτιά τους, παρά τα μάτια τους. Πιότερο το μύθο παρά τα γεγονότα. Πιότερο τη φαντασία τους από την κρίση τους...».

Είναι ή δεν είναι «εθνικόν ό,τι το αληθές» μόνο, όπως ο Διονύσιος Σολωμός εκήρυξε;

Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες
όταν το φως
λιγοστεύει τα ξημερώματα.
Για τα φορτωμένα καμιόνια
και τους βηματισμούς
στις υγρές πλάκες.
Για τα προαύλια των φυλακών
και για το δάκρυ των μελλοθανάτων...

Έναν αιώνα μετά τον θάνατό του, ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης και οι «Σκλάβοι» του, δηλαδή το περίφημο έργο του «Σκλάβοι στα δεσμά τους» με τη διάχυτη σοσιαλιστική του αντίληψη, που κυκλοφόρησε το 1922, συνεχίζουν να διχάζουν τους κριτικούς της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Κάποιοι ξορκίζουν κιόλας τους «Σκλάβους», ευσχήμως, ακόμη και στις μέρες μας.

Τον Ιανουάριο του 1920, στο πλευρό της κερκυραϊκής σοσιαλιστικής οργάνωσης που το 1918 είχε αποτελέσει ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ) το οποίο το 1924 μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ), λειτουργούσε Σοσιαλιστική Νεολαία. Από τότε ή ενδεχομένως από λίγο νωρίτερα, από τα τέλη του 1919, χρονολογείται στο νησί μας η πρώτη οργάνωση Κερκυραίων νέων, υποστηρικτών μιας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Στις πρώτες γραμμές της αντίστασης βρέθηκαν αμέτρητες γυναίκες της Κέρκυρας, όταν το νησί, τα χρόνια 1941-1944, βρέθηκε υπόδουλο στα ιταλικά και γερμανικά φασιστικά στρατεύματα κατοχής. Τότε μάλιστα, στο πλαίσιο εκλογών που είχε οργανώσει το ΕΑΜ κάτω από τη μπότα των κατακτητών, για πρώτη φορά οι γυναίκες του νησιού απέκτησαν δικαίωμα ψήφου.

Όποιαν Ιστορία της Κέρκυρας και της Επτανήσου κι αν έχετε διαβάσει, είναι λίγα και πάντως καθόλου αρκετά, αν όχι και λίγο ή περισσότερο παραποιημένα είτε μονόπλευρα, όσα γνωρίζετε ίσως φίλες και φίλοι για μια χρονική περίοδο είκοσι μηνών που φαίνεται ότι συγκλόνισε την Κέρκυρα και τα άλλα Ιόνια νησιά όσο ποτέ.

Μες στης Κέρκυρας το κέντρο φύτρωσε καινούργιο δέντρο. Πριν από εκατόν εβδομήντα χρόνια: Το 1850.

Για πρώτη φορά ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας διαβαίνει σήμερα χωρίς χειροπέδες ή αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια, όπως είχε συμβεί με τον Χαρίλαο Φλωράκη το 1954 και άλλους νωρίτερα, την πύλη στις χτισμένες πριν από 185 χρόνια φυλακές της Κέρκυρας.

Ώστε λοιπόν πρέπει να ριφθεί περίπου στην πυρά, ως αντεθνικό στοιχείο, όποιος επισημαίνει αμφισβητούμενης ορθότητας πολιτικές επιλογές και πλευρές του έργου του ένδοξου στη λαϊκή συνείδηση, για ό,τι καλό έκανε και για το ηρωικό τέλος του, πρώτου Κυβερνήτη μας Ιωάννη Καποδίστρια!

Την πρώτη χρονιά η διαδήλωση είχε επίκεντρο  το Πεντοφάναρο και κάλυπτε και μέρος της κεντρικής πλατείας της πόλης, ενώ έναν χρόνο μετά έγινε στον κινηματογράφο «Ορφέας». Εκεί είχαν γίνει, με αγωνιστικό πνεύμα, οι πρώτοι κερκυραϊκοί εορτασμοί της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τέτοιες ημέρες το 1974 και το 1975.

Ένα 15% περίπου των Ελλήνων σοσιαλιστών που τέτοιες ημέρες τον Νοέμβριο του 1918 αποφάσισαν στον Πειραιά, στο Α' Πανελλαδικό Σοσιαλιστικό Συνέδριο, την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ), όπως το νέο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ) μετονομάστηκε το 1924, ήταν Κερκυραίοι. Ή, καλύτερα, σοσιαλιστές είτε γεννημένοι είτε μεγαλωμένοι στην Κέρκυρα. Αυτοί αποτελούσαν ίσως, μαζί με συναγωνιστές τους από την Κεφαλονιά, τη μεγαλύτερη ομάδα με κριτήριο τη γεωγραφική - τοπική προέλευση των συνέδρων.

Ερωτήματα πολλά και πικρά προκαλεί στην κοινή γνώμη των νησιών μας, ευλόγως πιστεύουμε, η δυσεξήγητη στάση της περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων τους τελευταίους μήνες απέναντι σε θέματα που συνδέονται με το μαρτυρικό κερκυραϊκό νησάκι Λαζαρέτο.

Τι ωραία που μας τα είπαν για την 28η Οκτώβρη και το μεγαλείο της αντίστασης του λαού μας στο φασιστικό – ναζιστικό τέρας τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι κάθε λογής ταγοί του κερκυραϊκού λαού!

Ελπίζουμε, αγαπητέ κύριε υπουργέ Εξωτερικών, να μην έχετε δει ακόμη την Κέρκυρα σε τέτοιο όνειρό σας.

Ήταν 8.10' το πρωί εκείνη την 27η Σεπτεμβρίου 1923, ακριβώς πριν από έναν αιώνα σαν σήμερα, όταν «ξεκουμπίστηκαν» από την Κέρκυρα οι ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις του φασίστα Μουσολίνι, που είχαν καταλάβει το νησί 26 μερόνυχτα πριν, σκορπώντας τον θάνατο. Τόσο κράτησε, χάρη στη συνένοχη στάση των κυβερνήσεων της Βρετανίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ και άλλων Μεγάλων Δυνάμεων, η κατάληψη του νησιού, κατά παράβαση κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου, για την επιβολή των ταπεινωτικών όρων του Μουσολίνι στην Ελλάδα και την αναβάθμιση του ρόλου της ιταλικής αστικής τάξης στην Αδριατική και τη Μεσόγειο και στο γενικότερο ιμπεριαλιστικό στερέωμα. 

Απέμεναν λίγες ώρες ακόμη μέχρι τα στρατιωτικά απομεινάρια του ναζισμού να υπογράψουν την άνευ όρων πλήρη παράδοσή τους στον Συμμαχικό Άξονα, ο Κόκκινος Στρατός της Σοβιετικής Ένωσης είχε ήδη συντρίψει το ναζιστικό τέρας μέσα στο Βερολίνο, τα έγγραφα της επίσημης παράδοσής του συνολικά στις συμμαχικές δυνάμεις της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, της Βρετανίας και των ΗΠΑ ετοιμάζονταν, όταν στην Κέρκυρα οι καμπάνες των εκκλησιών άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα, χωρίς σταματημό.

Η Κέρκυρα βομβαρδιζόταν από στούκας της ναζιστικής Λουφτβάφε τέτοιες ώρες σαν σήμερα, το 1943, λες και ήταν η Μόσχα. Ο λαός της φλεγόμενης πόλης, που ακόμη τελούσε υπό ιταλική κατοχή ενώ πέντε μέρες νωρίτερα η φασιστική Ιταλία είχε συνθηκολογήσει και περνούσε με την πλευρά των «Συμμάχων», έτρεχε να σωθεί ή προσευχόταν σε καταφύγια. Αποβραδίς, με τις πρώτες μεταμεσονύκτιες εμπρηστικές βόμβες που έπεσαν λίγο μετά τις δύο η ώρα, η δοτή τοπική πολιτική ελίτ είτε κρυβόταν είτε τράπηκε σε φυγή, «όπου φύγει - φύγει» έξω από την πόλη, αφήνοντας αυτήν και τον λαό και το βιος του στο έλεος των γερμανικών αεροπλάνων και κάθε λογής τυχοδιωκτών. Αλλόφρονες, χιλιάδες κάτοικοι κάθε ηλικίας βάδιζαν στα τυφλά κατά κύματα έξω από την πόλη, ενώ πολλοί δίπλα στα χαλάσματα έψαχναν καταφύγια, αδυνατώντας να τους ακολουθήσουν και προσπαθώντας να σώσουν οτιδήποτε ήταν δυνατό, ελπίζοντας πως θα κοπάσει ο εμπρηστικός βομβαρδισμός. 

Ζήτω η Ελληνική Επανάσταση, ζήτω το '21 φίλες και φίλοι!

Θα 'ρθουν άραγε Πρωτομαγιές που εμείς ή απόγονοί μας θα εναποθέτουμε ένα λουλούδι σε σεμνές τιμητικές πλάκες για το μεγαλείο του ηρωισμού τους στα μέρη που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν;

Ήταν 16 Μάη, θαμποχάραμα, πριν εβδομήντα τρία χρόνια. Ώρες πριν, η χτισμένη από τους Βρετανούς φυλακή-κάτεργο της Κέρκυρας, καθώς από τα μεσάνυχτα ο χρόνος κυλούσε αμείλικτα για επτά πολιτικούς κρατούμενους, αντιλαλούσε καντάδες κι άλλα επτανησιακά τραγούδια. Πέντε Κεφαλονίτες μελλοθάνατοι τραγουδούσαν, ανάμεσα σε άλλα, ίσως κι εκείνο το χρονολογούμενο από τη βρετανική Κατοχή της Επτανήσου τραγούδι που σώθηκε με τον τίτλο «Σ' ένα παπόρο μέσα».

Ώστε η Κέρκυρα δεν βγάζει μάγκες! Ώστε «Κερκυραίος και μάγκας δεν γίνεται»! Ώστε ο μέγας «μάγκας» των Ιονίων νήσων είναι ο κ. Θ. Γαλιατσάτος, που «ευτυχώς δεν είναι Κερκυραίος»!

Ακολουθεί δημοσίευμα/ανάρτηση του portal του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας 902.gr, που καταχωρήθηκε την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2022. Με παρόμοιο τρόπο το σχετικό θέμα παρουσιάστηκε και στην κομματική εφημερίδα Ριζοσπάστης, στο φύλλο της εφημερίδας με ημερομηνία Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2022.

Λίγο ακόμα και θα του αφαιρούσαν τον λόγο στη γενική συνέλευση του τότε ΟΗΕ, στις αρχές του Σεπτέμβρη του 1923, εκείνου του Νορβηγού εξερευνητή διανοούμενου που εκπροσωπώντας τη χώρα του, αλλά μιλώντας ουσιαστικά εξ ονόματος όλων σχεδόν των λεγόμενων μικρών χωρών, «έκανε σκόνη» τη φασιστική ιταλική επιχειρηματολογία για την επίθεση του στρατού του Μουσολίνι στις 31 Αυγούστου στην Κέρκυρα. Κουρέλιασε τα υποκριτικά επιχειρήματα της Βρετανίας, της Γαλλίας και άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών, που «έκλειναν τα μάτια» στο έγκλημα κατά του λαού του νησιού και κοίταζαν πώς να επωφεληθούν οι ίδιες, εις βάρος της Ελλάδας, στα παζάρια τους με τον «συμπαθητικό» και σε ελληνικούς πολιτικούς κύκλους αλλά «ατίθασο» Ιταλό φασίστα, που ήθελε να αλλάξει «λεπτές» γεωπολιτικές ισορροπίες προς όφελος της ιταλικής αστικής τάξης. 

«Σελίδες από την ιστορία των κοινωνικών αγώνων στην Κέρκυρα» ήταν ο τίτλος ενός από τα δεκάδες κείμενα του βιβλίου «Σοσιαλιστικός Όμιλος Κέρκυρας» των Εκδόσεων «Αλκίνοος» του Χρήστου Κορφιάτη που κυκλοφόρησε στην Κέρκυρα το 2011 με υλικά συνεργασίας των Γιώργου Ζούμπου, Κώστα Θύμη και Αλέκου Πρίφτη και επικουρικό κείμενο του Φίλιππου Φιλίππου, με επιμέλεια του Αλέκου Πρίφτη.

Την κοινή επιθυμία τους για την πραγματοποίηση συναυλίας με τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» μέσα και μπροστά στο σπίτι του Διονύσιου Σολωμού στην Κέρκυρα, όπου κυρίως γράφτηκε το ποιητικό αριστούργημα, εξέφρασαν το βράδυ της Τρίτης ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος, ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας Δημήτρης Κουτσούμπας και ο επικεφαλής του κερκυραϊκού Μουσείου- Σπιτιού Σολωμού Περικλής Παγκράτης.

Με περισσότερες από 5.000 ψήφους, έναντι 3.883 το 2019, την περασμένη Κυριακή το ΚΚΕ κατέκτησε στην Περιφερειακή Ενότητα Κέρκυρας ένα σημαντικά ενισχυμένο εκλογικό ποσοστό κοντά στο 9%, ενώ σε δεκάδες χωριά και συνοικίες του νομού απέσπασε διψήφια ποσοστά, κατακτώντας μάλιστα την πρώτη θέση μεταξύ όλων των κομμάτων σε δύο χωριά με παράδοση έντονης δράσης πρωτοπόρων αγωνιστών για τα δικαιώματα και τις προσδοκίες του λαού.

Δεν έζησε μόνο από τα μέσα όπως λέμε ή από κοντά ή από τις πρώτες γραμμές επί δεκαετίες τα βάσανα, τις χαρές, τις πίκρες και τους ελπιδοφόρους αγώνες του κερκυραϊκού λαού ο Κερκυραίος κομμουνιστής Βασίλης Νικολούζος (1923-2022), που οικείοι και φίλοι και συναγωνιστές του τον αποχαιρέτησαν χθες στη στερνή κατοικία του, στο αγαπημένο του χωριό Βελονάδες

Με διαφορά 22 χρόνων, την ίδια ημέρα του ίδιου μήνα, σαν σήμερα, στην Κέρκυρα έδυε ο Διονύσιος Σολωμός και ανέτειλε η Ειρήνη Δεντρινού. Ήταν και στις δύο περιπτώσεις, με το παλαιό ημερολόγιο, 9 του Φλεβάρη. Το 1857, στα Μουράγια της πόλης της Κέρκυρας πέθανε ο αρχηγέτης της πνευματικής Επτανησιακής Σχολής, ο πατέρας της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ο πνευματικός οδηγός μας, σύμφωνα με τον Κώστα Βάρναλη, για την κατάκτηση της ελευθερίας σε όλες της τις διαστάσεις. Το 1879, εκεί κοντά, στα όρια της σημερινής οδού Σολωμού, γεννήθηκε η αξεπέραστη ίσαμε σήμερα γυναικεία ηγετική μορφή του πνευματικού γίγνεσθαι της Κέρκυρας, που βάδισε στα χνάρια του με οδηγό εκείνον, τον υπερασπίστηκε και τον ύμνησε κι έμελλε να αποτελέσει τον στερνό εκπρόσωπο της Επτανησιακής Σχολής, ώσπου έφυγε από τη ζωή το 1974.

Ο Σοσιαλιστικός Όμιλος Κέρκυρας ιδρύθηκε το 1911, χρονιά που συμπίπτει με τον ερχομό του αρχοντικής καταγωγής λογοτέχνη και σοσιαλιστή Ντίνου ή Κωνσταντίνου Θεοτόκη από το χωριό Καρουσάδες, όπου έμενε, στην πόλη της Κέρκυρας.

Η ηγεσία και η νέα Εκλογική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ - που κατά τα άλλα ισχυρίζεται ότι έλαβε το μήνυμα των εκλογέων - ποιο κεντρικό στέλεχός της, λέτε, έστειλε το περασμένο Σάββατο στην Κέρκυρα να μιλήσει ενόψει των νέων εκλογών της 25ης Ιουνίου σε συγκέντρωση αξιωματούχων του ΣΥΡΙΖΑ στο νησί αυτό, που το 2015 του είχε δώσει το υψηλότερο σχεδόν εκλογικό ποσοστό πανελλαδικά, δίνοντας βάση στις εξαγγελίες του που έλεγαν ότι «μπορούμε αλλιώς» και τελικά σήμαιναν ακόμα και ξεπούλημα του Ερημίτη με παροχή κιόλας στους «επενδυτές» προκαταβολικής φορολογικής απαλλαγής ύψους 4.000.000 ευρώ;

«Κείμενο αφιερωμένο στη μνήμη του πρωτοπόρου Κερκυραίου ναυτεργάτη κομμουνιστή Οδυσσέα Κοτινά, που σαν σήμερα πριν από 76 χρόνια, στις 5 Μάη 1943, δολοφονήθηκε από Ιταλούς κατακτητές, ανήρτησε σήμερα ο κερκυραϊκός ειδησεογραφικός και σχολιογραφικός ιστότοπος corfupress.com», ανέφερε στις 5 Μάη 2019 το portal του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας 902.gr., προσθέτοντας ότι το αφιέρωμα υπέγραφε ο δημοσιογράφος Χρήστος Κορφιάτης.

Στην Κέρκυρα, πριν από εκατόν εβδομήντα χρόνια. Το 1850. Τότε, στη «ναυτική πολιτεία που στα μπαλκόνια της και στις κληματαριές της σκόνταφταν τα κατάρτια», όπως την προσδιόριζε αργότερα ο Γιάννης Ρίτσος, στιχουργώντας το ομηρικό παρελθόν της στην «Οδύσσεια», κάτω από την μπότα των Βρετανών που διαφέντευαν όλα τα Ιόνια Νησιά ως προτεκτοράτο τους, εκυκλοφόρησε ο πρώτος «Ριζοσπάστης»

Υποτίθεται ότι είχαμε ως Δήμος Κεντρικής Κέρκυρας μόνο δικαιώματα χρήσης στο Λαζαρέτο. Για τον λόγο αυτό ο Δήμος πέρυσι, καθώς έληξε τότε εικοσαετής παραχώρηση χρήσης του νησιού από τον ΕΟΤ, ζήτησε την ανανέωσή της. Ωστόσο ανήκει στον Δήμο και η κυριότητα του ιστορικού νησιού-τόπου Θυσίας για το Δίκιο.

«Από την σήμερον ημέρα το Νησί των Κορφών, και τα μέρη οπού από αυτό κρέμανται είναι βαλμένα κάτω εις Νόμον Στρατιωτικόν».

«Σφαγή ελαιών» και συγχρόνως καταστροφή σπάνιας χλωρίδας, ερήμην των αρμοδίων, διενεργείται πιθανώς στην επισήμως προστατευόμενη ως «Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους» (Τ.Ι.Φ.Κ.) περιοχή Ακρωτήριο Ελαιών ή Ελαίας του πρώην «Κλαμπ Μεντιτερανέ» στη βορειοανατολική Κέρκυρα, καθώς ο επιχειρηματικός όμιλος Ikos προωθεί την κατασκευή πολυτελούς ξενοδοχείου-μαμούθ 804 κλινών.

«Κάνε το καλό και ρίχ' το στον γιαλό». Αυτό προτρέπει ένα από τα αποστάγματα της λαϊκής ανιδιοτέλειας, πείρας και σοφίας, ιδιαιτέρως εδώ στα Επτάνησα όπου κορυφαίες μορφές της πνευματικής ζωής στον τόπο μας, όπως ο Διονύσιος Σολωμός ή ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης, με τη στάση ζωής τους και τα λεγόμενά τους ακριβώς αυτό εδίδαξαν.

Το πρώτο δεκαήμερο αυτού του μήνα, μετά την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών, το 1974, ιδρύθηκε στην Κέρκυρα μια πρώτη μικρή Οργάνωση - Τμήμα της εξάχρονης τότε Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ), η οποία δρούσε από το 1968 στην Αθήνα και η οποία «αποτέλεσε», σύμφωνα με τον Κερκυραίο αντιστασιακό δικαστή Σπύρο Πλασκοβίτη, φυλακισμένο από τους δικτάτορες επί πολλούς μήνες στον Κορυδαλλό και μετά την κατάρρευσή τους πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, «δύναμη ιδιαίτερα αποφασιστική και επικίνδυνη για την απριλιανή δικτατορία, κυνηγήθηκε, χτυπήθηκε ιδιαίτερα σκληρά από τα όργανά της, δε λύγισε όμως». 

Καστρινός. Καπετάν-Καστρινός. Τηλεγραφητής. Έτσι τον ήξεραν οι συναγωνιστές του στα βουνά κατά την Εθνική Αντίσταση στο Σούλι, στο Ζάλογγο και στην κάποτε δεμένη διοικητικά με την Κέρκυρα Πάργα στο 24ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Γιος φιλομοναρχικού αξιωματικού, έγινε μαχητής υπασπιστής του θρυλικού στρατηγού του ΕΛΑΣ Γεράσιμου Αυγερόπουλου.

«Το υπουργείο Πολιτισμού δεν δίνει άδειες για καζίνο». Αυτό ακούστηκε να λέει προ ημερών η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, όταν στο περιθώριο εκδήλωσης για άλλο θέμα κερκυραϊκού ενδιαφέροντος ρωτήθηκε ατύπως για το νέο Καζίνο της Κέρκυρας, που άρχισε να λειτουργεί εδώ και λίγο καιρό, ως γνωστόν, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της πόλης, σε ιστορικό κτίριο - παλαιό εκπαιδευτήριο, ανάμεσα σε σπίτια και κοντά σε σχολείο, μπροστά στην κεντρική πλατεία της. 

Με ένα 0,52% των ψήφων του νησιού επιπλέον, δηλαδή με 285 επιπλέον ψήφους, θα είχε κερδίσει βουλευτική έδρα στις εκλογές του 2019. Χάρη στις βαθιές και ιστορικές ρίζες του στον λαό του νησιού, αφού πέραν πολλών άλλων στοιχείων μια τοπική σοσιαλιστική οργάνωση το 1918 είχε αποτελέσει ένα από τα ιδρυτικά του μέλη, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας το 2019 κέρδισε την ψήφο 3.881 πολιτών του νομού μας. Είχε λάβει τότε στο σύνολο του νομού, αν δεν κάνουμε λάθος,  ποσοστό 6,98%. Ένα ποσοστό, δηλαδή, που ήταν 25,7% υψηλότερο από το μέσο πανελλαδικό ποσοστό του στις ίδιες εκλογές.

Το πατρικό του σπίτι στην πόλη της Κέρκυρας, όπου πέρασε τα παιδικά χρόνια και μεγαλώνοντας γαλουχήθηκε πολιτικά από τον πρωτοπόρο λόγιο Νικόλαο Κονεμένο, ήταν σ’ ένα δρομάκι πίσω απ’ το βόλτο του Κοκκίνη. Μετά τον θάνατό του το 1976 σε ηλικία 88 σχεδόν ετών ο Δήμος της Κέρκυρας, σε ένδειξη τιμής, ομόφωνα έδωσε το όνομά του σε δρόμο της πόλης του νησιού.

Σαν σήμερα το 1944 ο ανταρτικός ΕΛΑΣ, το στρατιωτικό σώμα του ΕΑΜ, κατήγαγε μια μεγάλη - και ιστορική για τα ελληνικά δεδομένα - αιματηρή νίκη εναντίον των ναζιστικών στρατευμάτων, δίνοντας νέα πνοή στο έπος της Εθνικής Αντίστασης. Είχαν δώσει τότε και Κερκυραίοι το αίμα τους.

Δύσκολα θα μπορούσε το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας να βάλει καλύτερα και τη δική του σφραγίδα στο «Έτος Κωνσταντίνου Θεοτόκη». Διότι ούτε η φερόμενη ως ανεκπλήρωτος έρωτας του Θεοτόκη στενή συνεργάτιδά του μεγάλη κυρία των κερκυραϊκών γραμμάτων Ειρήνη Δεντρινού, ούτε ο συναγωνιστής του στα κοινωνικά δρώμενα του νησιού και καλός του φίλος ποιητής Νίκος Λευτεριώτης, ούτε και ο επίσης στενός του φίλος νομικός - βουλευτής και μετέπειτα πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου της πρωτεύουσας Αριστοτέλης Σίδερις μπόρεσαν, με τα οπωσδήποτε σπουδαία κείμενά τους για εκείνον, να «βγάλουν στην επιφάνεια» με τόση ενάργεια και ουσία, όπως έπραξε η Γαλάτεια Καζαντζάκη, τον αληθινό Κωνσταντίνο Θεοτόκη.

«Παραλήπτης:
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Κυρία ΛΙΝΑ ΜΕΝΔΩΝΗ

Αξιότιμη κυρία υπουργέ,

Αιώνιο τίτλο τιμής για τη νεολαία της Κέρκυρας αποτελεί η δράση των χιλιάδων νέων του νησιού που από το 1943, αψηφώντας τη ναζιστική κατοχή, μα και μετά την απελευθέρωση και έως και το 1947, σε συνθήκες νέων διωγμών, πύκνωσαν τις γραμμές του τοπικού παραρτήματος της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νέων (ΕΠΟΝ), η οποία ιδρύθηκε στην Αθήνα τις 23 Φλεβάρη 1943, δηλαδή σαν σήμερα πριν από 80 χρόνια, ως Νεολαία του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). Γραπτές μαρτυρίες ανεβάζουν ακόμη και σε 7.500 τον αριθμό των μελών της ΕΠΟΝ Κέρκυρας.

Ομολογούμε πως δεν μπορούσαμε να το διανοηθούμε. Δεν το χωρούσε, βλέπετε, η φτωχή φαντασία μας. Προωθούν κάποιοι επιτήδειοι σ' ετούτο το πιο όμορφο ίσως νησί της γης κατασκευή τεχνητού τουριστικού νησιού «αλά Ντουμπάι» με πολιτικές πλάτες της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ; Αδύνατον, λέγαμε!

Πριν από έναν αιώνα, το 1922, στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», θεωρητικό όργανο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ) που το 1924 μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ), δημοσιεύτηκε σειρά συναρπαστικών άρθρων για τον ιστορικό υλισμό. Εκείνη ήταν η πρώτη μεγάλη συγγραφική απόπειρα εκλαΐκευσης της μαρξιστικής κοσμοθεωρίας του ιστορικού υλισμού στο ελληνικό κοινό.

Η νεοδημοκράτισσα περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων Ρόδη Κράτσα, φίλες και φίλοι, υπέγραψε τις 5 Δεκεμβρίου, όπως αποκαλύπτεται από σχετικό έγγραφο που ο Ημεροδρόμος φέρνει στο φως, σκανδαλώδη χαριστική ρύθμιση-απόφαση που δίνει το δικαίωμα στον μεγαλύτερο ελληνικό τουριστικό επιχειρηματικό όμιλο συμφερόντων του γκρουπ IKOS και της Goldman Sachs, να οικοδομήσει είτε 38.500 τ.μ είτε και περισσότερα από 50.000 τ.μ. στην πιο ειδυλλιακή τοποθεσία της Κέρκυρας.

Πρωτοβουλία του υπουργείου Πολιτισμού για το Λαζαρέτο, προκειμένου να δρομολογηθεί, πιθανώς και με προγραμματική κοινή δράση του υπουργείου με την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων και τον Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας, η υλοποίηση αναγκαίων έργων για τη νησίδα που εκκρεμούν εδώ και χρόνια, άρχισε να εκδηλώνεται τον Ιούλιο του 2022.

Με πολλή συγκίνηση σπεύδουμε να πούμε και από τη δική μας πλευρά, χωρίς προσφυγή αυτή την ώρα σε λεπτομερέστερες σημειώσεις μας για την ηρωική ζωή του, ένα στερνό ΧΑΙΡΕ στον Φίλη Κορωνάκη.